The Secret Avenger

hoofdstuk 16

Avalyn's POV

 het is nu een paar weken geleden sinds mijn ontsnapping uit de HYDRA basis. en ik heb mijn nieuw gevonden kracht eens goed op de proef gesteld. met mijn computer gedachten hou ik makkelijk mijn resultaten bij en deze zijn verbazingwekkend. mijn kracht is sterk toegenomen net als mijn snelheid en ook heb ik snellere reflexen dan ooit tevoren! ergens is het idee van een kleine dosis supersoldier serum al vaker voorbij gekomen. het moet wel, er is geen andere verklaring. hoewel mijn resultaten nog lang niet zo goed zijn als die van Steve of die van Winter. Winter. o ja dat ook. schuldgevoel vreet me bijna op al zolang als dat ik ontsnapte. schuld dat ik hem heb achter gelaten. schuld dat ik niet eens heb aangeboden of gezegd dat ik zou gaan. net als voor mijn ontvoering probeer ik hem te blijven volgen. al is het maar zodat ik weet dat hij veilig is. meer kan ik niet echt doen om het gevoel te verminderen. ik hoop maar dat hij genoeg herinneringen terug krijgt zodat hij zelf ook met een plan komt om te ontsnappen. voor hem is de beste optie om weg te blijven als hij op missie is geweest. dan valt het niet op dat hij gaat. maar dan moet hij wel ondergedoken verder leven. 

dingen gaan verder op zich wel goed. paps is weer van de drank af (voor hoever Tony Stark er ooit echt vanaf kan zijn) en ook met de rest van het team gaat het verrassend goed. Steve en Natasha zijn nu op missie maar zouden ieder moment terug moeten komen. het zou een makkelijke moeten zijn. een schip is gekaapt en de bemanning wordt gegijzelt. de missie, bevrijd hen. zo moeilijk zou het voor hen niet moeten zijn. wat wel grappig is en misschien nog wel moeilijker dan die missie die ze nu hebben; Natasha probeert om Steve weer aan het daten te krijgen. op de meest random momenten noemt ze jonge vrouwen op die misschien zijn interesse kunnen wekken. helaas ben ik bang dat dit niet gaat lukken. hoewel het is altijd leuk om te proberen.

dus dit is een beetje mijn tijd verdrijf geweest de afgelopen weken. dit bedenk ik ook lekker terwijl ik bezig ben in de sportschool. hoewel het is al bijna middag en ik heb nog steeds niks gegeten. tijd om de keuken te bezoeken dus. als ik de repen stof van mijn polsen en handen heb gehaald pak ik mijn de rest van mijn zooi en zo loop ik door de gangen eerst naar mijn kamer. na een lange work out heb ik een douche wel verdient. nadat ik het warme water mijn vermoeide spieren heb laten ontspannen kom ik er weer onder uit. ik pak een set gemakkelijk zittende kleding en strek deze aan. op weg naar de gezamenlijke verdieping kom ik niemand tegen. iedereen is of terug in de sportschool of op missie of in het lab. in de keuken maak ik op mijn gemak een smoothie voor mezelf en ik loop weer terug naar mijn kamer. ook nu kom ik niemand tegen. in het lab kijk ik op het scherm waar een  kaart van de wereld te zien is. hierop kan ik zien waar Winter is. hij is niet meer in de basis waar we samen gevangen zaten. dus of hij is verplaatst of hij is op missie. de stip die hem weergeeft beweegt richting New York. dus er zijn twee opties. of hij is ontsnapt of hij heeft een missie. ik hoop zo erg de eerste. met mijn gedachten verander ik een klein dingetje in het programma en er verschijnen twee extra stipjes op het scherm. deze zitten erg dichtbij en geven Steve en Natasha weer. blijkbaar zijn ze weer terug van de missie en zijn nu in het SCHIELD hoofdkantoor. nu ik weet dat iedereen buiten de toren veilig is ga ik aan de slag met wat nieuwe wapens voor het team die ik ontworpen heb. maar eerst de tv aan, al is het alleen maar om een beetje achtergrond geluid te hebben terwijl ik me toch kan concentreren. zo ben ik een tijdje bezig tot er iets wordt verteld op het nieuws. 'Steve Rogers heeft geweigerd om cruciale informatie te geven zonder een geldige rede. daarom wordt Steve Rogers bij deze verklaard als een vijand van de staat en moet onmiddellijk worden opgepakt.' van schrik elektrocuteer ik mezelf. van een hooggewaardeerde SCHIELD agent en held naar de meest gezochte crimineel. dat escaleert snel.

Winter's POV

de missie is luid en duidelijk, vermoord het hoofd van SCHIELD en captain America. een voordeel, de Captain is al als crimineel verklaard en heeft dus geen bescherming meer. de agenten binnen SCHIELD houden hen in de gaten. ze zouden nu ergens bij een brug moeten zijn dus dat is precies waar we nu heen gaan. ook over de directeur hoef ik met geen zorgen meer te maken. die is overleden aan zijn verwondingen tijdens een operatie. maar nu eerst deze kerel. inmiddels ben ik al een tijdje op de brug en ik begin ongeduldig te worden. ze zouden hier nou al een tijdje geleden moeten zijn. dan zie ik een auto met vier inzittende. mijn missie, een vrouw die ik me ergens heel heel erg vaag kan herinneren, een HYDRA agent en een zwarte onbekende man. dit is de auto die ik moet hebben. 

ik handel snel en spring op de auto, snel steek ik mijn arm door het raam en grijp de agent. die is onbruikbaar. dan met een paar schoten door het dak hoop ik mijn missie af te ronden zodat ik kan gaan. dit duurt me alweer veel te lang zeg maar. dan in eens stopt die idioot achter het stuur en ik donder van het dak af. lang leve snelle reflexen, ik draai me om en kom op mijn voeten terecht terwijl ik met mijn metalen hand me afrem, dikke groeven in het asfalt achterlatend. de drie kijken me met geschokte gezichten aan als ik tot stilstand kom. een grote gepantserde wagen botst achterop de auto en net voor ze me raken kiep ik me terug op het dak. het enige wat ik nu echt snel kan bedenken, maak dat ze niet weg kunnen. dus ik stoot mijn vuist door het dunne metaal van de auto en ruk het stuur eruit. 'shit!' roept de onbekende man. iemand begint als een gek door het plafond te schieten maar ik ren van de auto af en spring op de moterkap van de gepantserde wagen. deze beukt de nu onbestuurbare auto nogmaals en deze komt tegen de vangrail aan. de auto slaat een paar keer over de kop en de drie inzittende klappen uit de auto terwijl ze een van de deuren gebruiken om veilig neer te komen. de wagen wordt  gestopt en een HYDRA agent geeft me een groot geweer met meerdere granaten erin. ik schiet er een af en mijn missie vangt hem op met zijn schild. de impact is echter zo groot dat hij naar achteren, over de rand van de brug wordt geslagen. de agenten achter me beginnen de schieten op de man en de vrouw terwijl deze er onbeschadigd vanaf proberen te komen. jammer genoeg lukt dat aardig en ik schiet dus nog maar een granaat af. ook deze word vakkundig ontweken en de vrouw ontsnapt aan de andere kant van de weg. ik blaas nog een auto op en zo wordt ook de vrouw over de brug geslagen. ik kijk over de rand maar ik zie niemand.  dat komt er een kogel tegen de beschermende bril aan die ik draag. er is een grote barst in gekomen, ik zie er niks meer door dus ik gooi hem weg. alleen het masker dat de onderkant van mijn gezicht bedekt beschermt mijn gezicht nog. woedend kom ik weer overeind en start met het ongecontroleerd schieten naar waar de kogel vandaag kwam. de roodharige vrouw verschuild zicht achter een bus en probeert ons van de brug te krijgen. nu gerichter schiet ik haar bijna maar toch net niet neer. wat zij wilt. ik zeg iets in het Russisch tegen de andere agenten. en spring dat van de brug af. ik land vol op een stilstaande auto die indeukt door de klap. rustig loop ik er van af terwijl ik de omgeving scan naar de vrouw of de captain. al snel komen de agenten ook van de brug af en doorzeven de omgekiepte bus. het duurt dan ook niet lang voor mijn doelwit door een raam naar buiten springt om te worden verwelkomt door een ander salvo. 

hij weert deze goed af en binnen no time ben ik nog de enige die staat. de onbekende man staat nog op de brug en heeft een geweer verkregen die hij gebruikt om me te belagen met een kogel regen. maar dan is het magazijn leeg en kan ik rustig een nieuwe granaat in het geweer laden. er komt een politie auto aangereden maar ook die is snel al weer opgeblazen. ik zoek de omgeving af naar overlevende als ik de stem van de vrouw hoor achter een auto. ik blaas hem op maar voor ik er zelfs maar over na kan denken dat ze dood is springt ze van achter op mijn nek. met een dun maar zeer sterk draadje probeert ze me te stikken. als ik ook maar iets kan herinneren over haar dan kan ik dat tegen haar gebruiken maar er komt gewoon niks in me op. ik gooi haar over mijn hoofd tegen een auto aan maar echt veel haalt het niet uit. als ik op het punt sta haar neer te schieten gooit ze een klein soort plaatje tegen mijn arm dat elektrische schokken afgeeft. heel even doet mijn metalen arm het niet maar als ik er weer een beetje beweging in krijg doet hij het al gauw weer. nu echt pissig ga ik haar achter na en focus. dan los ik een schot dat recht door haar schouder gaat.  als ik het wil eindige verschijnt eindelijk mijn missie en kan ik me daar meer op concentreren. hij houd een stoot van mijn metalen vuist tegen met zijn schild maar wordt al snel achteruit geworpen. ik wil hem neer schieten maar dan is het magazijn leeg. verwoed gooi ik het weg en pak een ander geweer. ook deze is al gauw leeg en hij wordt uit mijn handen geschopt. mijn laatste optie is een close combat. ik sla hem meerdere malen met zijn eigen schild. ik gooi het en hoop zijn hoofd te raken maar het blijft vast hangen in een busje als het hem op een haar na mist. ik pak een mes uit mijn riem en wil hem neer steken. hij weert alles af met zijn onderarmen en mijn frustratie groeit. zelden kan mijn missie mijn kracht houden en een gevecht overleven. heel even lijkt hij de overhand te hebben als hij me tegen een busje aan schopt maar als ik hem bij zijn nek grijp komt de overwinning toch weer dichterbij.  even hou ik hem zo vast maar gooi hem dan over een auto heen. ik wil het eindigen met een forse klap tegen zijn hoofd maar hij rolt weg. het gevecht gaat nog even door maar dan pakt hij me bij mijn kin en uitrusting en gooit me over zijn schouder. het masker valt af als ik opsta en me naar hem toe draai. de captain kijkt me met een grote schok op zijn gezicht aan. hij blijft even stil maar dat vraagt hij 'Bucky?'.  ik heb die naam eerder gehoord. ik kan er niet opkomen dus ik antwoord: 

'who the hell is Bucky?'