The Secret Avenger

hoofdstuk 5

Als het portaal zich volledig heeft gesloten en alle aliens zijn uitgeschakeld (kan je aliens uitschakelen als je het moederschip hebt geraakt?). Kijkt iedereen opgelucht tot het besef komt dat mijn vader niet vertraagd. Voor iemand wat kan doen, komt de Hulk uit het niets en vangt hem op. Hulk, Dr. Banner ik weet niet hoe je genoemd wil worden maar ik ben je eeuwig dankbaar. In de verte zie ik hem pap zachtjes op de staat leggen. Helaas lijken ze hem niet wakker te krijgen. Zou... Zou hij dood zijn? Nee, nee dat is onmogelijk. Hij kan me hier niet achterlaten! Een harde brul laat me opschrikken uit mijn gedachten. De Hulk! Misschien is pap wakker geworden van het geluid. Ik hoop het...

Even later, zeg maar ongeveer een kwartier, komen de Avengers de verwoeste woonkamer binnen. Waarschijnlijk voor Loki. Ik ga gehurkt zitten achter de bar en de Avengers nemen hun positie in tegenover Loki die nog half bewusteloos in de krater op de grond ligt. Langzaam wordt hij wakker en Hawkeye spant zijn boog. "Ik zou nu wel graag die borrel willen" verwijst Loki naar het aanbod dat mijn vader eerder vandaag deed. Stil moet ik lachen terwijl er een hele hoop mannen in zwart pak binnen komen lopen.  Loki word opgepakt en geboeid. Zachtjes slaak ik een zucht, blij dat alles voorbij is.

De volgende dag, ja ik ben momenteel ook heel vaak overdag wakker, wordt Loki terug gebracht naar Asgard. Iedereen behalve ik hoewel ik kan meekijken door de zonnebril van pap, verzameld in het central Park om afscheid te nemen van Thor en om te kijken hoe Loki word terug gestuurd. Op Asgard zal hij worden berecht.
Nadat Thor en Loki weg zijn gaat iedereen zijn eigen weg. Steve Rogers blijft werken voor SHIELD net zoals Natasha Romanoff en Clint Barton. Pap en dr. Banner kwamen terug naar de toren waarschijnlijk om te proberen een remedie te vinden voor dr. Banners Hulk probleem.  New York zal weer moeten gaan opbouwen. Er zijn zo ontzettend veel gebouwen beschadigd of verwoest. Vele mensen zijn die dag dakloos geworden. Gelukkig is het aantal doden en gewonden onder de burgers bijna nul.

---------------------------------------------------------
Het is nu een paar maanden geleden sinds de alienaanval en New York gaat er eigenlijk best goed mee om. De wereld heeft de Avengers geaccepteerd en hebben nu zelfs eigen fanclubs! Ze zijn nu voornamelijk bezig met missies om Hydra neer te halen. Hydra is ongeveer het tegenovergestelde van SHIELD en ze zijn elkaars vijanden ook nog. Momenteel ben ik weer volledig terug in het ritme van s'nachts leven en overdag slapen. De Avengers wonen nu permanent en de toren en daarom wordt het gevaarlijk voor mij om rond te lopen overdag als ik mijn leven geheim wil houden. Hoewel binnenkort zal ik weer in coma gaan. Ik heb ontdekt dat ik zwakker wordt naarmate ik langer wakker blijf, dus mijn vader en ik hebben gewerkt aan een manier om me in een kunstmatige coma te brengen. Hier zal ik 2 jaar in liggen voordat mijn vader me weer wekt. Ik hoop dat hij het red zonder mij. Zijn avontuur in de ruimte geeft niet veel goed gedaan. Nachtmerries teisteren hem de hele tijd. Maar goed morgen neem ik een pauze van het leven.
---------------------------------------------------------
'Weet je zeker dat je weet in coma wilt? Ik heb je nodig weet je' zegt pap zacht. 'Ik weet het, maar ik wordt zwakker en zwakker maakt niet uit hoe lang ik slaap of hoe regelmatig ik leef. Ik heb dit nodig pap. Alsjeblieft.' 'Ik begrijp het lieverd en ik gun je de rust die je hiermee krijgt. Ik zal je wakker maken over 2 jaar'. 'ik hou van je pap. Ik zie je over twee jaar'.
Ik sta in mijn pyjama in mijn kamer. Vandaag is de dag dat ik in coma ga. Het "afscheid" valt me toch zwaarder dan dat ik had gedacht. En pap volgens mij ook. Ergens begrijp ik het wel, ik ben net wakker voor 2,5 jaar en nu moet hij alweer afscheid nemen omdat ik het gewoon niet meer trek. De afgelopen tijd is er eigenlijk best veel gebeurd. Ik werd wakker na 6 jaar, moest bijleren over de technologie van nu en een alienaanval. Maar goed nu neem ik een pauze van alles en ik zie jullie weer over 2 jaar. Ik ga op bed liggen, de kabels van de hartmeter aangesloten op mijn borstkas. Er wordt een glazen kap over me heen geschoven en een soort gas verspreid zich door de cabine. Ik adem nog een keer goed in en dan wordt alles zwart.

Sorry mensen voor het vreselijk korte hoofdstuk maar ik vind het vreselijk om opvul hoofdstukken te schrijven.