[ Zawgyi ]
ၿမိဳ႕ငယ္ေလးရဲ႕ မနက္ခင္းက ထံုးစံအတိုင္း ေႏြးေထြးေနတုန္းပဲ..
ေဘးႏွစ္ဖက္မွာ သစ္ပင္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္းနဲ႔ လမ္းေလးရွိတယ္
အဲဒီလမ္းေလးထက္မွာေတာ့ စက္ဘီးအဝါေလး ႏွစ္စီးက တူညီတဲ့ အရွိန္နဲ႔ တလိမ့္လိမ့္..
ေက်ာင္းကိုေရွာင္ေနတဲ့ ေရွာင္က်န္႔က ဒီေန႔ေက်ာင္းျပန္စတက္ဖို႔ေျပာေတာ့ ငိုင္တိုင္တိုင္...
က်ဲက်ဲလိုက္ပို႔မယ္ဆိုမွ ထလာတဲ့ေကာင္ေလးက မ်က္သားေလးေတြရဲေနတာကို သူမ ဥေပကၡာျပဳထားရေသး..
လိုက္ပို႔မယ္ဆိုတဲ့က်န္းလီ လက္ေတြက စက္ဘီးနင္းေနတဲ့ အားက်န္႔ခါးမွာဖက္လို႔...
တေယာက္ထဲ တစီးဆိုၿပီး ခဏခဏလက္လႊတ္ၿပီး စီးတဲ့ အားခ်န္ကိုလဲ သူမ တခ်က္တခ်က္လွမ္းဟန္႔ရေသး..
အရင္က သံုးေယာက္တူတူေက်ာင္းတက္ၾကတုန္းက ဒီကေလးႏွစ္ေယာက္က ေပါက္စနအရြယ္ေလးေတြနဲ႔ က်ဲက်ဲကိုကာကြယ္ၾကမယ္ ေအာ္ရင္း တလမ္းလံုးေဆာ့ၿပီး ေသာင္းက်န္းခဲ့ၾကတာေတြ သတိရမိေတာ့ ဒီလမ္းေလးကပိုလွလာသလိုပဲ..
ေက်ာင္းေပါက္ဝေရာက္ေတာ့ က်န္းခ်န္က ႏႈတ္ဆက္ၿပီးဝင္သြားေပမယ့္ ေက်ာင္းမတက္ခ်င္တဲ့ ေရွာင္က်န္႔က အင္တင္တင္နဲ႔ က်န္ခဲ့ျပန္သည္..
" က်ဲ... ကၽြန္ေတာ့္စက္ဘီးယူသြား "
" မယူေတာ့ဘူး..က်ဲ လမ္းေလၽွာက္ျပန္လိုက္မယ္.. သူငယ္ခ်င္းတေယာက္အိမ္ဝင္ဦးမလို႔.. "
" ၿပီးေရာ.. "
" ဝင္ေတာ့ေလ "
" က်ဲ.. ဟိုေလ ..က်န္းခ်န္..သူ.. "
ေခါင္းေလးငံု႔ၿပီး အေၾကာင္းမရွိဘဲ ေျမႀကီးကိုဖိနပ္ထိပ္နဲ႔ကန္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ ဆံပင္ေတြကို က်န္းလီ ညင္ညင္သာသာေလးဖြေပးရင္း
" အင္း..သူသိတယ္ "
ေမာ့လာတဲ့ မ်က္ဝန္းေလးေတြကအထိတ္တလန္႔..
သူမ အားက်န္႔ကိုနားလည္ႏိုင္သည္..
သူ႔ျဖစ္တည္မႈကိုနားလည္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ညီအကိုလိုေပါင္းလာတဲ့ က်န္းခ်န္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမွာ ရွက္ေနလို႔ဆိုတာ...
" အားက်န္႔ကို လိုက္ေနတဲ့ေကာင္ေလးအေၾကာင္းေတာင္ သူသိတယ္ "
YOU ARE READING
Before I Let You Go
General Fictionခင္ဗ်ားကိုခ်စ္ရတာလဲ အျပစ္တစ္ခုလိုပဲ.. ခင်ဗျားကိုချစ်ရတာလဲ အပြစ်တစ်ခုလိုပဲ.. Warning > This fic is not about happy ending so read at your own risk.
