[ Zawgyi ]
" မ်က္ႏွာက စူပုတ္မေနနဲ႔ေလ ငါ အဲဒါေတြပါလိုက္ေျပာေနရမွာလား "
" ေကာေၾကာင့္ေရာက္လာတာေနာ္ ကၽြန္ေတာ့္ကို လာမမဲနဲ႔ "
အခု ရိေပၚတေယာက္ ကုမၸဏီႏွစ္ခုပူးေပါင္းတဲ့ ညစာစားပြဲမွာ အျပံဳးတုႀကီးနဲ႔ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနရတယ္..
ေဘးက က်ိရန္ကိုၾကည့္ေတာ့လဲ ထူးမျခားနား..
သူ႔ထက္ ပိုဆိုးတာကေတာ့ လာႏႈတ္ဆက္သမၽွလူကို က်ိရန္ေကာက စကားျပန္ေျပာေနရတာပဲ..
အဆင္မေျပဘူး..
ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပဘူး..
သူ ေဆးရံုဆင္းတာ တပတ္ေက်ာ္ၿပီ..
က်န္႔ေကာဆီ မေရာက္ေသးတာ ျဖစ္သင့္ရဲ႕လား..
လက္ရွိလႊင့္ေနတဲ့ဇာတ္လမ္းက ထင္ထားသလို ေအာင္ျမင္တာမို႔ အင္တာဗ်ဴးေတြက ဆက္တိုက္..
ေဆးရံုေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္အတြက္ လစ္လပ္သြားတဲ့ အလုပ္ေတြ အစားျပန္ျဖည့္ရတာေတြကလဲ ေန႔တိုင္းနီးပါးပဲ..
ဒီေန႔ညေနပိုင္းေတာ့ အားၿပီဆိုၿပီး က်န္႔ေကာဆီေျပးမလို႔ အားခဲထားတာ..
ရုတ္တရတ္ေပၚလာတဲ့ဒီပြဲက က်ိရန္ေကာေၾကာင့္ျဖစ္ျပန္တယ္..
သူနဲ႔ေဟာက္ရႊမ္းသြားရမွာကို မသြားခ်င္လို႔ဆိုၿပီး ဝမ္ရိေပၚကို လာေခ်ာဆြဲသြားတာပဲ...
ပိုင္ရွင္မရွိေသးတဲ့ တတိယ ဘီးလံုးေလးရဲ႕အျဖစ္က သနားဖို႔ေကာင္းလြန္းတယ္..
သူ.. သူ႔က်န္႔ေကာကို လြမ္းလိုက္တာ...
" ခဏအျပင္ထြက္လိုက္ဦးမယ္ "
" သြား "
" ေကာ စြတ္ဆက္ေသာက္မေနနဲ႔ေနာ္ ကၽြန္ေတာ္ ခ်ီၿပီးမျပန္ႏိုင္ဘူး "
" လၽွာရွည္တယ္..သြားမွာျဖင့္သြားစမ္းပါ "
CEO ရဲ႕ crush ခံရတဲ့ဘဝဆိုေတာ့ ဝမ္ရိေပၚကို ေဟာက္လားဟမ္းလား လုပ္ႏိုင္တဲ့ ဘုရားစူးမန္ေနဂ်ာႀကီးပါေပါ့..။
.
.
ဒီဟိုတယ္က ဟိတ္ႀကီးဟန္ႀကီးမ်ားလြန္းတယ္လို႔ သူထင္တယ္..
အဓိကကေတာ့ ေဆးလိပ္ေသာက္စရာေနရာရွားတာပဲ..
ေနရာကြက္ၾကားရွိေနတဲ့ လူေတြကိုေတြ႕ေတာ့ ကုတ္အက်ႌထဲက ေဆးလိပ္ဘူးကို သူမထုတ္ျဖစ္တာ့..
အထဲလဲျပန္မဝင္ခ်င္ေသးတာမို႔ မွန္ေတြကာထားတဲ့ နံံရံဆီပဲေလၽွာက္သြားလိုက္တယ္..
ဘယ္သူနဲ႔မွ မေတြ႕ခ်င္တာမို႔ တိုင္လံုးခပ္ႀကီးႀကီးကို မွီၿပီး ကြယ္ရပ္လိုက္ရင္း မ်က္စိေရွ႕ကျမင္ကြင္းဆီ အၾကည့္ေရာက္သြားတယ္..
YOU ARE READING
Before I Let You Go
General Fictionခင္ဗ်ားကိုခ်စ္ရတာလဲ အျပစ္တစ္ခုလိုပဲ.. ခင်ဗျားကိုချစ်ရတာလဲ အပြစ်တစ်ခုလိုပဲ.. Warning > This fic is not about happy ending so read at your own risk.
