( Zawgyi )
ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ..
ႏိုးထခ်င္စိတ္မရွိေပမယ့္ ပံုမွန္အခ်ိန္မွာပဲ ေရွာင္က်န္႔က ႏိုးျပန္တယ္..
ပံုမွန္ဆို ရံုးသြားဖို႔ ျပင္ဆင္ရေတာ့မွာေပမယ့္ ဒီေန႔မွ အိပ္ရာထဲကထဖို႔ေတာင္ အားမရွိခ်င္ဘူး..အိပ္ရာေပၚမွာ သူကုိယ္တိုင္ကလြဲၿပီး ေဘးနားမွာ ဘယ္သူမွ မရွိတာ သတိထားမိေတာ့ ေရွာင္က်န္႔ကျပံဳးတယ္..
ညက ရိေပၚေရာက္လာတာ တကယ္မဟုတ္ခဲ့ဘူးပဲ..ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ထင္ထားတဲ့အတိုင္းပဲ..
အဲလိုအဓိပၸါယ္ရေလာက္တဲ့အျပံဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေရွာင္က်န္႔ကျပံဳးတယ္..
ဒါက ေပ်ာ္ေနလို႔ မဟုတ္ဘူးဆိုတာလဲ သူ႔ကိုယ္သူသိေနျပန္တယ္...လက္လႊတ္သင့္တာေတြကို လက္လႊတ္ရမယ္..
ေခါင္းမာမာနဲ႔ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္ရင္ ထြက္သြားခ်င္တဲ့သူက သူ႔ရင္ဘတ္ကို စံုကန္သြားေတာ့မွာ..
ဒဏ္ရာေတြက မထပ္တာပဲေကာင္းပါတယ္..
နာက်င္ရမယ့္သူက ကိုယ္ပဲမို႔..။အိပ္ရာ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးတဲ့အခါ ေရွာင္က်န္႔က အခန္းျပင္ကိုထြက္တယ္..
ေလးလံေနတဲ့ကိုယ္နဲ႔ ခဲကိုက္ေနတဲ့ ေခါင္းေတြက သူ ေနမေကာင္းျဖစ္ခ်င္ေနၿပီဆိုတာ သိသာေစလာျပန္တယ္..ေရေသာက္ဖို႔ ေရခဲေသတၱာဆီလွမ္းမိတဲ့ ေျခလွမ္းေတြက ထမင္းစားပြဲေရွ႕က ျမင္လိုက္ရတဲ့အရိပ္တစ္ခုေၾကာင့္ ရပ္တန္႔တယ္..
အိပ္မက္လား တကယ္လားသိဖို႔ရာ သူ႔ကိုယ္သူ တစ္ခုခုလုပ္ပစ္ရမွာေပမယ့္ တင္းက်ပ္လာတဲ့ ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ လႈပ္ရွားဖို႔ေတာင္ ေရွာင္က်န္႔က အႏိုင္ႏိုင္ျဖစ္ေနခဲ့ျပန္တာ.." ေကာ.. ႏိုးၿပီလား.. "
အသံေတြက နီးလာလိုက္ ေဝးလာလိုက္ျဖစ္ေနတယ္..
မ်က္ေတာင္မခတ္ လိုက္ၾကည့္ေနမိေပမယ့္ ရိေပၚက ေဝေဝဝါးဝါး အိပ္မက္လိုပဲ..
ညက ရိေပၚတကယ္ သူ႔ဆီေရာက္လာသလား..
ညက ရိေပၚေထြးေပြ႕မႈနဲ႔ သူအိပ္ေပ်ာ္ခဲ့တာ တကယ္လား..ေတြးေနရင္ ရိေပၚလို႔ထင္ရတဲ့ အရိပ္ေလးက သူ႔ဆီတေရြ႕ေရြ႕ေလၽွာက္လာတယ္..
ေရွ႕တည့္တည့္မွာရပ္ရင္း ျပံဳးျပလာတဲ့အခါ ေရွာင္က်န္႔ျပန္ျပံဳးျပမိလား မေရရာ..
YOU ARE READING
Before I Let You Go
General Fictionခင္ဗ်ားကိုခ်စ္ရတာလဲ အျပစ္တစ္ခုလိုပဲ.. ခင်ဗျားကိုချစ်ရတာလဲ အပြစ်တစ်ခုလိုပဲ.. Warning > This fic is not about happy ending so read at your own risk.