"နန္းေတာ္မွာ သာတဲ့လက အထင္ကရရွိလြန္းတယ္… လူတိုင္းက ခ်ီနန္းေတာ္ကေန လကိုရွဴ႕စားဖို႔ ဆႏၵရွိၾကတာခ်ည္း… ဒီလုိရာသီဥတုနဲ႔ဆိုေတာ့ ပိုၿပီးပနံတင့္လွတာပဲ…."
သူမအေနာက္နားက စကားသံေၾကာင့္ မို႔ရန္လွည့္ၾကည့္သည္။ ဦးေခါင္းထက္တြင္ ဆံျဖဴက်ိဳးတိုးက်ဲတဲ၊ အနက္ေရာက္ႏွင့္အျဖဴေရာင္ က်ီးႏွစ္ေကာင္ပံုတပ္ဆင္ထားေသာ ေတာင္ေဝွးကို ကိုင္ေဆာင္ထားသည့္ လူႀကီးတစ္ဦးကို ေတြ႕ရသည္။ က်ီးတို႔၏ မ်က္လံုးက လေရာင္ေအာက္တြင္ အနီေရာင္တျဖတ္ျဖတ္ လင္းလက္ေနသည္။ ထိုလူက မုိ႔ရန္နားသို႔တိုင္ ေလွ်ာက္လာၿပီး သူမမ်က္လံုးကို စူးစူးစိုက္စုိက္ၾကည့္ရင္း
"မင္းက ဘယ္အိမ္ေတာ္ကလဲ… ငါ နန္းေတာ္မွာ မင္းကို မျမင္ဖူးဘူး…."
"ဟမ္… ေအာ္… က်ေနာ္က…."
မုိ႔ရန္ ေျပာလုဆဲဆဲ နန္းတြင္းသူတစ္ဦးက အေရးတႀကီးပံုစံျဖင့္ သူမကိုႏွင့္ ထိုလူႀကီးက ႏႈတ္ဆက္ၿပီး
"သခင္ေလး… အရွင္မင္းသားက သခင္ေလးကို ေခၚခိုင္းလိုက္ပါတယ္…."
"ဟုတ္ကဲ့… က်ေနာ့္ကို သြားခြင့္ျပဳပါဦး လူႀကီးမင္း…."
မို႔ရန္ နန္းတြင္းသူေနာက္ လိုက္သြားရင္းကေန ထိုလူႀကီးက ဘယ္သူလဲဟု စဥ္းစားေနမိသည္။
သူ႔မ်က္လံုးေတြ င့ါကိုၾကည့္တာ…
ထူးဆန္းလိုက္တာ… ဘာလုိ႔မ်ားပါလိမ့္…!!!
နတ္ဆရာရွီေက်ာင္းသည္ သူ၏ က်ီးႏွစ္ေကာင္ေတာင္ေဝွးကို ၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲတြင္မလည္း ျဖစ္ႏုိင္ေျခမ်ားကို ခန္းမွန္းေနသည္။ ခန္းမထဲတြင္ ရွိတုန္းက က်ီးမ်က္လံုး အနီေရာင္ေျပာင္းသည့္အတြက္ သူအံ့ၾသသြားသည္။ မီီးငွက္ရွိေနသည့္ လကၡဏာျဖစ္သည့္အတြက္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို စိတ္အာရံုအသံုးျပဳကာ ျဖန္႔က်က္ရွာေဖြေတာ့ ထိုမိန္းကေလးကို ျမင္သြားသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုမိန္းကေလးက အမ်ိဳးသားဟန္ေဆာင္ကာ ဖံုးကြယ္ေနရသနည္း။ ဘာေၾကာင့္ သူမက မီးငွက္အရိပ္အေယာင္ ျပေနရသနည္း။ မည္သူ႔အိမ္ေတာ္ကျဖစ္ေၾကာင္း သူ သိလိုလွသည့္အတြက္ ခန္းမထဲ ျပန္ဝင္ေနကာ အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္ေလသည္။
ကြမ္းခ်ီသည္ အခြင့္အေရးရပါမွ မို႔ရန္ဆီ မေရာက္လုိက္ရေခ်။ ခန္းမထဲ ျပန္ဝင္လာေသာ မို႔ရန္ေၾကာင့္ သူေျခလွမ္းတို႔ကို တံခါးမနားတြင္ ရပ္တန္႔လုိက္ခ်ိန္တြင္ ခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္လာေသာ မုိ႔ရန္ကလည္း ကြမ္းခ်ီကိုျမင္သြားသည္။ မို႔ရန္ မ်က္လံုးတို႔ျပဴးက်ယ္သြားကာ ႏႈတ္ကလည္း အစ္ကိုဟု ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္မိသည္။
------------------------------------------------
YOU ARE READING
ၾကင္ယာေတာ္ "မို႔ရန္"
Historical Fictionအခ်ိန္ခရီးသြားျခင္းက တကယ္ပဲ ရွိတာလား.... ပတ္ဝန္းက်င္က လႈပ္ရွားသြားလာေနသည့္ လူမ်ားက သူမကို "ဒါတကယ္ဟုတ္တယ္" ဟု ေျပာေနသလိုလို... မ်က္ဝန္းတို႔ကို မွိတ္လိုက္သည္... "မျဖစ္ႏိုင္တာ..." (BL မဟုတ္ပါ :\ ) (My OC)
