BOOK 1: Can We Start Again? [COMPLETED]

Chapter 7

Chapter 7

Loved

"Babae? I don't do girlfriend Jes, beacause I already have one na babalikan ko ngayon, at sana tanggapin niya ulit ako." marahan niyang tugon.

Fuck you Usaijas!

You think Im that easy? The hell, Im not!

"Is that me?" maang maangan ko.

"Yes baby, please. Give me another chance."

"At paano kung hindi kita bigyan?"

"Hindi kita titigilan hangga't hindi mo ako bigyan." he desperately said.

Desperado! Manigas ka!

"Usaijas, I just need your explanation and not you anymore." I finally said at dali daling pumanhik sa loob.

Wala akong narinig na yabag na sumusunod sa akin pagkasara ko ng pinto. Mukhang hindi ako sinundan ng gago.

I thought he desperately want a chance? Sumuko naman agad ata!

Dali dali akong umakyat sa kwarto at sumilip sa bintana at tiningnan kung naroon pa siya but I disappoint myself again. Wala na roon ang sasakyan niya at mukhang umalis na. Sa pag alis niya, I can say na sumuko na nga agad.

So what now Jesiyah? Mas okay nga yun diba? Wala ng mangugulo sayo!

But hindi naman niya ako ginugulo, ngayon lang.

What the fuck Im thinking right now?

Ang lalaking kinakamuhian ko ang laman ng isipan ko? What the hell!

Kinalma ko ang sarili ko. It's better na hindi ka na niya hahabulin, Jes. Its better okay?

Matapos kong kalmahin ang sarili ko ay pumunta na ako sa banyo at naligo, pagkatapos noon ay nakatulog na ako agad dahil sa pagod sa dami ng nangyari sa araw na yun.

Kinabukasan ay maaga akong nagising para sa mga orders sa araw na iyon, kasama ata katulong kong muli si Emma.

Hindi gaanong madami ang orders, sakto lang kaya madali kaming natapos. Malapit na kaming matapos na magligpit at maglinis ng biglang humingi ng pabor si Emma.

"Ate Jessiyah?" tawag ni Emma

"Hmm?" ani ko ng hindi tumitingin sa kanya

"Pede po bang umuwi ako sa amin mamaya?" tanong niya

"Bakit?"

"Birthday po ng kapatid ko, gusto ko lang po na makasama siya." paliwanag niya

"....okay lang po ba?" dugtong la niya

"Oo naman."

"Eh mag isa lang po kayo mamayang gabi. Wala po si Mam."

Natigil ako at napatingin sa kanya.

Oo nga pala, umalis si Mama at kung aalis siya wala nga akong kasama mamayang gabi. Okay lang naman, wala naman sigurong multo.

"Ayos lang, Emma. You can go."

"Eh Maam, baka po kasi kung mapaano po kayo." pag aalala niya.

"Ayos lang ako Emma. I can handle myself."

"Sigurado po ba kayo?"

"Oo naman at isa pa, once a year lang magbirthday ang kapatid mo kaya dapat nyo lang i-celebrate." ani ko

"Sige po. Thank you ate! Promise ko po babalik din ako agad!"

"Oh ano pang gingawa mo, mag ayos ka na at pumunta ka na sa inyo para maaga ka duon."