BOOK 1: Can We Start Again? [COMPLETED]

Chapter 39

Chapter 39

Behind Story

"We are so worried about you, Jessiyah! You go with overnight without tellinh us kung sinong kasama mo, hindi mo alam kung gaano kami nag-alala rito!" Si Larah at patuloy na umiiyak sa tabi ko.

Kakarating lang namin ni Usaijas sa bahay at nagulat kaming dalawa ng naabutan namin sina Mama na nasa salas, naroon rin ang pamilya ni Larah.

They looked like something was missing at ng makita ako ni Mama ay agad siyang tumakbo palapit sa akin at niyakap ako.

Kaninang madaling araw kami lumuwas ni Usaijas dahil ganoon ang oras na aalis ang bus, I keep telling him na huwag na muna sumama pabalik dahil dapat nandito siya buong weekend pero ayaw naman niya akong hayaan na bumiyahe pabalik.

I feel really guilty, nasira ko ang bakasyon niya kasama ang pamilya niya. Hays, the hell dapar talaga ha hindi na ako sumundo!

It's looked like I'm a stalker!

Kinakausap ni Usaijas sina Mama at Tita sa kusina, mukhang ikinukwento niya ang nangyari. Si Larah at ako naman ang naiwan rito sa sala, she keep apologizing kahit na sinabi kong okay na.

Sinasabi niyang kasalanan niya kung bakit ako naglayas at umalis ng walang paalam na wala namang katotohanan. I lied to Mama na may gagawin akong groupwork kasama ang kaklase na ang totoo ay susundan ko si Usiajas dahil gusto kong pigilan sila ni Riley na may gawing hindi maganda na nauwi naman sa pagpunta ko sa Batangas ng biglaan.

Natapos silang mag-usap usap sa kusina at agad na pumunta sa sala, nagpaalam na ang pamilya ni Larah na uuwi na dahil wala pa raw silang tulog kakahintay sa akin kagabi. Hinatid sila ni Mama sa labas samantalang nagpa-iwan naman kami ni Usaijas sa sala.

"Sinabi mo sa akin, na nasabi mo na sa kanila na nasa Batangas ka." Matigas niyang wika.

"Sinabi k-ko naman."

"Really? Bakit sila nag-alala ng ganyan ngayon?" Taas kilay niya muling tanong.

"W-well, I don't tell them that I'm witj you."

"Huh? Hindi bat sinabi ko sa iyong sabihin mo?"

"Inisip ko kasi na mag-aalala lang si Mama pag nalaman niya na nasa Batangas ako!"

"Tsk. You hard headed brat." He said at naglakad palabas, sinundan ko siya para narin ihatid sa labas pero nakuta siya ni Mama kaya pareho kaming nahinto dalawa.

"Iho, aalis ka na? Eat lunch here."

"Hindi na po."

"Hindi ba kayo nagugutom?"

"I'm still full, tita. Si Jessiyah nalang ang pakainin ninyo.

"Sigurado ka?"

"Opo. Sige po, mauna na ako." Wika niya at tuluyan ng umalis.

I watched him while walking hanggang sa mawala siya sa paningin ko. Why he didn't take a cab?

"Jessiyah, let's talk. Sabihin mo sa akin kung bakit mo sinundan ang kaibigan ni Mathew sa kanila." Wika ni Mama at lumapit sa akin. Nag-iwas naman ako ng tingin sa kanya.

How should I say it?

"Jessiyah?"

"P-po?"

"Bakit mo siya sinundan roon? And why you lied to me in the first place? Do you like him?" Sunod sunod niyang tanong. Napaangat naman ako ng tingin, paano niya nasabing gusto ko si Usaijas?

"I-I d-dont Mama."

Sa gabing iyon ay hindi ako makatulog, iniisip ko kung bakit ko nga ba sinundan si Usaijas roon. Is it sign of love?