BOOK 1: Can We Start Again? [COMPLETED]

Chapter 18

Chapter 18

Jeolusy

Ilang minuto pa ang hinintay namin bago dumating si Usaijas. Nagulat ako ng makitang may kasama pala siya.

Si Nurse Cha.

Bakit magkasama sila?

At bakit sumama itong nurse Cha na ito, invited rin?

Natanaw ni Mama ang pagdating nila kaya agad na niyang pinaayos ang lamesa namin.

Sa gulat ko paren sa kasama ni Usaijas ay hindi ko siya matingnan.

The hell!

Sinong hindi maiinis sa ganitong sitwasyon?

I feel his eyes is on me kaya lalo ko siyang hindi tiningnan. I let myself to talked to Sarz para maging busy ng kaunti.

Kanina pa namin pinag-uusapan ang tungkol sa buhay niya kung sa batang edad ay maaga siyanh naging pulis.

He graduated at the age of 20 tapos nagpursigi siya para sa pangarap niya na nakuha naman niya agad and besides his father was a retired police also. Kaya medyo naging madali sa kanya.

My phone beep. Someone texted me.

It was Usaijas.

Him:
Hey, look at me.

I jusy read it at hindi nagreply.

Why would I look at you!

Him:
Kapag hindi ka tumingin, tatawag ako.

Banta niya. I smirked. Sinong tinakot mo?

Then my phone rang. Malakas iyon kaya pakinig ng lahat.

Shit!

I rejected the call at nagtype ng mg message sa kanya.

Ako:
Stop.

I replied to him agad niyang natanggap iyon at mukhang nagtipa na ng sagot. He sat beside Sarz at sa tabi ko namam si Nurse Cha.

Si Mama naman ay mukhang sa gitna mauupo. Our table is long kaya 5 pang upuan ang bakante.

My phone beep again.

Him:
Then look at me.

I type a replied again.

Ako:
Bakit ba?

Him:
Are mad?

He replied at hindi sinagot ang tanong ko.

Tss.

Ako:
No. Stop texting.

Him:
Your not mad r u sure?

Ako:
Oo nga.

Him:
Look at me then.

Bago pa ako makapagreply muli at sinita ako ni Mama.

"Jessiyah, tamana ang cellphone. Kakain na tayo." She said at nakita kong tapos na ang paghahanda sa mesa.

"She's texting someone tita, baka importante iyon." Si Sarz at tiningnan ako nang nakakalokong ngiti.

Huh? Alam niya kung sino ang katext ko? Kita mo?

Sumagi sa isip ko na katabi niya si Usaijas kaya malamang nakita niya at napansin niya.

"Really? Importante anak?"

"Ahh, hindi ma." Wika ko at ibinaba na ang cellphone.

We start eating.