BOOK 1: Can We Start Again? [COMPLETED]

Chapter 26

Chapter 26

Realize

Laking pasasalamat ko ng mabilis na nakarating ang ambulansya na tinawagan ko at pati na rin si Sarz ay mabilis ring nakapunta.

Si Mama naman ay agad na tumawag sa pamilya ni Emma para ipaalam sa kanila ang nangyari.

Hindi na ako pinasama ni Sarz patungo sa ospital dahil maiiwan si Mama mag isa gustuhin ko mang umalma ay tama siya, ibabalita niya nalang daw ang nangyayari sa akin.

What the hell is happening again?

Sunod sunod na kamalasan ang nangyayari!

Is it my dad again?

But how?

Shit! Nas-stress na ako sa mga nangyayari!

"Anak, ayos na. Nasabi ko na sa magulang ni Emma ang nangyari. Papunta na sila sa hospital ngayon." Ani ni Mama habang ibinaba ang telepeno.

Nasa dinning area kami ngayon at naka-upo. I was sitting while my mind is really aching!

"Baka kung anong sabihin ng pamilya ni Emma sa atin, Mama." Nag aalala kong wika.

"Hindi naman siguro, iha. Mababait naman sila at isa pa wala naman tayong ginawa para magka-ganoon si Emma."

"May umaagos na puting likido sa bibig niya mama at hindi natin alam kung saan iyon nagmula!"

"Iha, calm down. Baka may nakain lang si Emma."

"Nakain?" Wika ko.

Naisip ko agad ang cupcakes na ibinigay ko sa kanya kanina.

Dahil ba roon?

Shit!

Agad akong tumayo at hinanap ang cupcakes na ibinigay ko sa kanya kanina, I want to see kung iyon nga ang kinain niya but I was wrong. Hindi ko alam kung hihinga ba ako ng maluwag o hindi.

The box of cupcakes I gave her is still complete. Maayos pa ang ribbon roon at kita sa loob na hindi pa ito nababawasan.

So where?

Sa pagkain namin dito? Hindi pa nga kami kumakain noong makabalik kami rito.

Sa pagkain sa hospital? Imposible naman dahil paniguradong malinis ang pagkain nila roon.

"Ano bang hinahanap mo?" Tanong ji Mama sa likod ko.

Nakabukas parin ang ref at hawak ko parin ang kahon na ibinigay ko kay Emma.

"Binigyan ko siya ng cupcakes kanina, Mama. I was expecting na duon galing ang pagkain na baka nakalason sa kanya but no, wala pang bawas ang ibinigay ko." I explained.

Napadako naman ang tingin niya roon. Kinuha niya iyon at minasdan habang bumalik siya sa upuan, ganoon rin ang ginawa ko. Isinara ko ang ref at nagtungo muli sa upuan.

"Hindi pa naman natin sigurado na iyon nga ang dahilan ni Emma kaya siya natumba. Calm down, iha."

"How? Kawawa si Emma, Mama!"

"Don't worry. May awa rin ang diyos. You should go to the hospital."

"Huh? Mama, hindi kita pwedeng iwan na mag isa rito."

"Ayos lang ako iha, I can handle myself here. Kapag dumating ang pamilya ni Emma dapat ay may makita siya na isa sa atin."

"Sarz is thier."

"Kahit na, iba si Sarz sa atin."

"Pero Mam-"

"Ayos lang talaga ako."