BOOK 1: Can We Start Again? [COMPLETED]

Chapter 40

Chapter 40

Tragic Wedding

He gave me a ring that was from his grandmother. It's was a pearl ring which mean a pearl promising ring.

Kwento niya sa akin ay ibinigay iyon ng lola niya sa kanya para ibigay sa babaeng papakasalan niya at sa akin niya iyon ibinigay.

Hindi maipaliwanag ang saya na nadamdaman ko noong gabing iyon, I feel like the world is in my own hands. Thinking holds what you feel; feeling drives what we think.

Sa sobrang saya ng nararamdaman ko ay ginusto ko na makasal kami agad kahit na hindi pa ako tapos aa pag-aaral noon at wala kaming sapat na pera noon.

I asked my father's to help us, nakiusap ako sa kanya na gastusan ang kasal. Ever since I want a grand wedding, nagpatalo ako sa luho at pagkasabik ko ng mga panahon na iyon. He didn't agree to me at first pero pinilit ko siya dahil ayaw ko ring pumayag na aalis siya ng hindi kami nakakasal.

I want to own him, his body and soul before he go.

"Hindi natin kailangan madaliin ang lahat." Wika ni Usaijas at hinawakan ang kamay ko.

Dinalaw niya ako sa bahay matapos kong makiusap kay Papa. Nasa isip ko na una palang na hindi siya papayag kaya hindi ko muna sinabi sa kanya at kay Papa na agad dumiretso. I understand why he was mad now.

"Usaijas, doon rin naman ang punta noon."

"Jessiyah, you're still young."

"I am pero hindi naman ibig sabihin noon hindi kita pwedeng pakasalan."

Huminga siya ng malalim. "Your not yet done on your study."

"Kahit na."

"Hindi mo pa natutupad ang pangarap mo, Jessiyah. Ayaw kong matali ka ka-agad sa akin."

"Your my dream, Usaijas. Wala akong pakialam kung matali agad sa iyo, ayaw mo ba?"

"Gusto ko pero sana ay dapat hindi ganitong kaaga."

"I want to be marry you as soon as possible bago ka umalis gusto ko na maging akin iyang apelyido mo."

"I want it too, baby. But.."

"No buts, Usaijas. Tutulungan tayo ni Papa sa mga gastos sa kasal kaya wala tayong dapat na ipag-alala, he will help us."

"Pero iba ang gusto kong mangyari Jessiyah, pera ko ang gagamitin sa kasal natin. Ang plano ko ay mag-iipon ako at pagka-uwi ko rito saka tayo magpapakasal."

"Then change your plans."

"Are you really want to marry me?"

"Of course, gustong gusto ko na makasal tayo."

"Sigurado ka na ba talaga? Ayaw ko na may pagsisihan ka, Jessiyah. I want you to enjoy your life before we get married."

"I already enjoyed the life with you at kontento na ako roon."

"Still, I want you to explore more.."

"Ayoko na.."

"I want to say no dahil nakakbaba sa dignidad ko bilang mapapangasaw mo na ipasa sa tatay mo ang lahat pero wala akong magawa dahil wala pa akong nararating sa buhay but if you want it really bad, then I have no choice."

"Pumapayag ka na?" I asked at tila nagiging masaya na.

"We both want it, baby and I will never say no to you." Wika niya at niyakap ako.

Two months ang preparation ng kasal dahil gusto ko na maging engrande ang lahat. Papa never say anything about it, wala rin siyang sinasabi sa akin na limit ng card niya.