BOOK 1: Can We Start Again? [COMPLETED]

Chapter 43

Chapter 43

Comeback

"Ghurl.." si William at tumabi sa akin at hinagod hagod ang likod ko.

"I'm tired.." nanghihina kong wika.

"Ayos lang iyan, parang hindi ka na nasanay sa papa mo.." alo niya.

He know everything. Alam niya lahat maging ang nakaraan ko na minsan na akong dapat na naikasal at si Usaijas kilala rin niya. Mahilig kaming magkwentuhan na dalawa kahit minsan ay nagtatalo kami.

"Pagod na pagod na ako, William." Lumuluha kong wika.

"Ay, tutulo na dapat luha ko eh pero binanggit mo anh William kaya umuronh bigla. Kung hindi ka lang malungkot ngayon baka nasapok na kita ng isa, paulit ulit na eh. Yam nga!"

"Stop joking around, hindi nakakatuwa."

"Mukha ba akong nagbibiro? Yam kasi ang itawag mo sa akin, as in Yammy! Ganern."

"Your not helping me." Reklamo ko.

"Oo na, biro lang! Pero isa pa at makaktikim ka na."

"Tss."

"Charot lang, pinapatawa lamang kita."

I smiled bitterly. "Nasasaktan na ako para sa kapatid ko... I don't want her to feel na hindi siya mahal ni Papa pero..."

"Shusshh, may pagkasa demonyito talaga iyang tatay mo. Alam ko."

"Okay lang sana sa akin na sa akin nalang niyang iparamdam eh pero hindi ipinaparamdam niya rin sa kapatid ko na walang ginawa kundi patawarin at patuloy na mahalin siya.."

"Maunawain at mapagmahal na bata si Alice kaya hindi natin siya masisi ghurl..."

"Pero kahit na dapag kamuhian niya man lang ang ama namin dahil sa nakakasurang ugali niya."

"Tuturuan mo pa na magtanim ng sama ng loob si Alice sa tatay niya eh, bad influence ka sa kapatid mo no?"

"Hindi naman sa ganoon pero pagod na kasi ako, humingi ng pagmamahal at atensyon niya hindi para sa akin kundi para kay Alice. Hindi ba siya naawa sa amin? Talaga bang pera nalang ang mahalaga sa kanya?"

"Hindi ko alam, tatay mo tanungin mo aba.." pilosopo niyanh wika, umirap naman ako at inalis ang kamy niya sa likod ko saka tumayo.

"Hindi ka na nakakatuwa." Wika ko at iniwan siya roon.

"Sandali lang.." pahabol niyang wika at mukhang sumunod sa akin.

Hindi ko naman siya pinakailaman at dire-diretso lamang na naglakad sa pasilyo ng hospital patungo sa kwarto ni Alice. Bumungad agad sa akin si Tita Anna na nasa tabi ng higaan ni Alice at hawak ang kamay ng anak.

Tumayo siya ng makita ko at mukhang tanungin ako sa sagot ni Papa. I sighed.

"Anong sabi iha?" She asked.

Ngumiti ako ng malungkot. Ayokong saktan siya pero ayaw ko rin namang magsinungaling sa kanya.

"Busy raw tita pero sabi niya tatawag siya mamaya." Wika ko at tipid muling ngumiti.

Mapait siyang ngumiti.

"Iyah, tinapat na ako ng doktor ni Alice. Sabi niya bilang nalang ang oras ng anak ko..." Humihikbi niyang wika.

Sumakit ang dibdib ko. Matagal ng sinsabi sa amin ng doktor ni Alice na hindi na siya magtatagal dahil sa patuloy na pamamaga ng atay niya pero kahit ganoon gusto ko paring lumaban mula sa kamatayan niya. I thinks she didn't deserves to die, she's still a child.