BOOK 1: Can We Start Again? [COMPLETED]

Chapter 38

Chapter 38

Baked

"Where are we going?" I asked at patuloy na naglalakad sa likod niya. Kanina pa kaming naglalakad at tila naghahanap siya ng kung ano na hindi naman niya sabihin.

"Sa bahay namin." He answered.

"Tss. I mean saan dito sa batangas ang bahay niyo?" Tanong kong muli.

"Rosario Batangas, Jessiyah."

"Rosario?"

"Yeah, hindi mo ba alam iyon?" 

"Unfamiliar." I just answered.

I've been in Batangas before, noong isinama ako ni Papa sa isang business trip niya rito sa Batangas. Kung hindi lang ako nagkakamali ay Lemery ang pinuntahan namin.

"Bukid iyon."

"Then?"

"Mahina ang signal ng mga cellphones doon."

"So?"

"Tumawag ka na sa inyo habang narito pa tayo sa syudad. Tell to your Mom that your here with me, mag-aalala iyon sa iyo pati ang mga pinsan mo." He explained at huminto kami, tumango naman ako at nakinig sa sinabi niya.

I immediately took my phone inside my bag and then I dialed my Mom's number. Walang sumasagot kahit nakailan na ako missed call sa kanya. I tried to call kuya Mathew pero wala ring sumasagot, nag-aalinlangan naman akong tawagan si Larah dahil alam kong galit iyon sa akin.

What I'm gonna do?

Sa huli at nag-iwan nalang ako ng mensahe kay Mama at hindi piniling tawagan si Larah.

Ako:
Mama, I'm with my friend baka hindi ako umuwi. Nag-aya po sila na mag-overnight.

Iyon ang mensahe ko, hindi ko na binanggit na narito ako sa Batangas beside ay uuwi rin naman ako bukas. Hindi naman siya mahigpit sa akin kaya alam kong papayagan niya ako sa sinabi kong dahilan..

"Okay na, nakapagtext na ako." I said at itinago ang cellphone sa bag.

"Sa Mama mo?" He asked.

"Yup."

"Bakit hindi mo tinawagan?" He asked again.

"I try, pero hindi naman sagutin kaya nagtext nalang ako."

"What about, Mathew? Bakit hindi siya ang tawagan mo?"

"Hindi rin sumasagot."

"Yung kapatid niya?" Makulit niyang tanong. Umirap ako bago nagsalita.

"Wala rin." I lied kahit hindi ko naman sinubukang tawagan.

"Sinabi ko lahat?"

"Na ano?"

"Na kasama kita at nasa Batangas ka."

"O-oo n-naman." I lied again.

"Okay, tara na." He said at naglakad muli sa mukhang sakayan ng jeep, dire-diretso siyang sumakay roon habang ako naman nanatili sa labas.

I don't know what to do.

"Come here." He said ng nakita akong hindi pa sumasakay. Dahan dahan naman akong pumasok at pumunta sa tabi niya, naupo ako roon at nananihim buong biyahe.

Nang makababa kami sa jeep ay sumunod naman naming sinakyan ang tree wheels na sasakyan, I asked him kung anong tawag roon at sinabi niya na trycicle raw. This is my first time to see this kind of vehicle.