KOMOREBI |TAEJIN|

23

Ezberlediğin şiir, beklediğin adam. ☁️

-2 Saat Önce
SeokJin, Taehyung gittikten sonra uzun bir uyku çekmişti. Uyandıktan sonra günlük niyetine kullandığı deftere Taehyungla ilgili bir şeyler karalamış ardından yine onun için hazırladığı müzik listesinden birkaç parça dinlemişti. Duyduğu konuşma sesleriyle ise hemen müziği kapatmış, yatış pozisyonuna geri dönmüştü. Çok geçmeden odası tıklanmış, kapı açılmıştı.

İçeriye ilk olarak DongHo Bey, hemen ardından JungKook girmişti. SeokJin JungKooku gördükten sonra kısa bir şok geçirse de göze batmamak için bakışlarını ondan ayırıp babasına çevirmişti.

"Oğlum, seni JungKookla tanıştırayım. Üst sokakta amcası oturuyor. Kendisi de çalışmak istiyormuş, amcası rica edince kıramadım. Bir süre seninle ilgilenecek."

DongHo Bey ardından JungKooka dönmüştü.

"Herhangi bir sorun olursa mutlaka bana gel. Yarın başlayabilirsin. Ayrıntıları geldiğin zaman konuşuruz olur mu?"

"Tabii efendim. Ama izniniz olursa biraz kalıp SeokJinle tanışmak istiyorum."

"Tabii, keyfinize bakın çocuklar. Görüşmek üzere."

DongHo Bey odadan çıktığında SeokJim hızlıca ayakta dikilen çocuğa dönmüştü.

"JungKook?"

JungKook gülümsemişti.

"Hyung? Beni gördüğüne sevinmedin mi?"

SeokJin şaşkınlığını bir kenara bırakıp yatağının yanındaki koltuğu göstermişti.

"Olur mu öyle şey. Sevindim tabi ki ama şaşırdım. Taehyungla mı ayarladınız bunu?"

Jungkook hızlıca kafasını sallamıştı.

"Hayır hayır onun haberi yok."

"Nasıl yani? Ona söylemedin mi?"

"Hayır. Kendi isteğimle burdayım Hyung. Senin yanında olmak istedim."

SeokJin onu kırmamak adına gülümsemişti.

"Teşekkür ederim JungKook. Seni burada gördüğüme sevindim."

"Bende çok mutluyum Hyung! Bak sorun ne bilmiyorum ama kötü bir şeyler hissediyorum. Yardım edebileceğim ne varsa söyle bana olur mu? Bunun için yanındayım."

"Teşekkür ederim tekrar. Sadece konuştuğumu bildiğini kimseye belli etmemen yeterli."

————————

Taehyung duyduğu şeyle kaşlarını çatmıştı. Tam soru soracağı sırada ise JungKook ayağa kalkmış, masada duran çantasını sırtına takmıştı.

"Neyse benim acelem var. Sonra görüşürüz çocuklar!"

JungKook alelacele evden çıktığında Taehyung da peşinden gitmişti. Adımlarını hızlandırıp çocuğun sırt çantasından tuttu ve kendine çevirdi.

"Kimin bakıcılığını yapacaksın sen?"

Jungkook gözlerini kaçırmıştı. Başta söylemek istemiyordu fakat eninde sonunda öğreneceğini bildiği için çok da uzatmak istemedi.

"SeokJin Hyunga."

Taehyung hızlıca çocuğun yakasına yapıştı. Gözleri sinirden kızarmış, kaşı seğiriyordu. JungKook bu görüntü karşısında biraz korkmuştu ama belli etmemek için çabaladı.