KOMOREBI |TAEJIN|

33

Üstümüze zaman yağdı, hüznümüz ondan. ☁️

Gün doğmuştu. SeokJin iki çocuğu beklerken uyuyakalmıştı. Şimdi ise yüzüne vuran güneş ışıklarıyla uyanmıştı. Duvardaki saati kontrol etti.
07.43.

Taehyungu ve JungKook'u merak etti. Adamı bir an önce bulmalarını istiyordu. O sırada odasının kapısı açılmıştı. Topuklu ayakkabıların yerde çıkardığı rahatsız edici sesi duyunca tüyleri diken diken oldu. O kadın buraya her geldiğinde bir sorun oluyordu. Hızlıca gözlerini kadının yüzüne çevirdi.

"Günaydın, oğlum. Nasıl, fragmanı beğendin mi?"

Kaşlarını çattı. "Neyden bahsediyorsun?"

"Geçen gün yaşadığımız trajik olaydan bahsediyorum. Sevgilinin öldüğünü düşününce kahroldun. Ama bu bir fragmandı SeokJin. Sana geleceğin ufak bir fragmanını yaşattım."

SeokJin bir şey söyleyememişti. Zaten o günün etkisinden zar zor kurtuluyordu, tekrar hatırlamak boğazında büyük bir yumru oluşmasına neden olmuştu.

Kadın tekli koltuğa oturup bacak bacak üstüne attı.

"Sen olacakları gördüğün halde yaramazlığa devam ediyorsun ama."

SeokJin titredi. Dün olanları görmemiş olmasını diledi.

"A-anlamıyorum neyden bahsettiğini."

Kadın telefonundan bir video açıp uzaktan SeokJine çevirdi. Videoda Taehyungun odaya girip dosyaları karıştırdığı anların hepsi vardı. Kalp atışları hızlanırken nasıl bu durumu toparlayacağını düşündü.

"Düşündüğün gibi değil. Onu ben gönderdim çünkü okulla ilgili bazı evrak-"

"Yalan söyleme, beceremiyorsun. Ayrıca ben her şeyi biliyorum SeokJin. Salak değilim. Beni hala tanıyamamış olman çok üzücü."

SeokJin titreyen sesiyle mırıldandı. "Onun hiçbir suçu yok. Ona bir şey yapma."

MinAh anladığını belirtircesine yavaşça kafası salladı.

"Eminim öyledir. Ama bu işlediği suçu hafifletmez. Şimdi ben bu videoyu babana göstersem neler olur?"

SeokJin tahmin edebiliyordu olacakları. Babası bu konularda çok hassastı. Taehyungdan da hiç haz etmediği için bu olayın peşini bırakmazdı.

"Onu süründürür SeokJin. Hapse attırır. 10-15 yıl belki de, ne dersin? Biliyorsun babanın arkası sağlam. O çelimsiz vücuduyla ne kadar dayanabilir bilmiyorum."

SeokJin hızlıca kafasını salladı.

"Hayır, yapma. Lütfen yapma."

"Seni kırar mıyım hiç! Tamam o zaman. Gel bir anlaşma yapalım. Ne sana zarar gelsin, ne sevgiline, ne de bana. Ne dersin?"

"Ne istiyorsun?"

"Gitmeni istiyorum SeokJin. Buradan tamamen gideceksin. Babana tedavi için gittiğini söyleyeceğiz ama bir daha geri dönmeyeceksin. Ayrıca gittiğinden kimsenin haberi olmayacak. O çelimsiz çocuğa da söylemeyeceksin gidene kadar. Biliyorsun ben her şeyi duyarım. Eğer ona söylediğini öğrenirsem videoyu babana göstermekten çekinmem, oğlum."

SeokJin içindeki çaresizliği dışıma vururcasına gülümsedi. Mutlu olmak onun için imkansızdı. Olmayacaktı. Mutlu olamayacaktı. Bunun farkında şimdi varması onu daha da üzdü.

"Bana iki gün ver. İki gün sonra gideceğim, kabul ediyorum."

———————