İlk bölüm hayırlı olsun
İsterseniz şarkıyı açabilirsiniz
Yuvama döndüm;
Çocukluguma evime yuvama geldim
YAPRAK AYVAZ
Çocukluğumun geçtiği eve baktım. Şu kenarda babamdan dayak yemiştim, bakışlarım bu sefer diğer tarafa döndü. O arada ise annemin önüne geçen çocukluğumu gördüm. Yatağa baktığımda ise dizlerini karnına kadar çekip uzun saçlarını salmış yeşil gözleri kıpkırmızı olana kadar ağlayan küçük kızı gördüm.
Anılarım birbir aklıma dolarken, titrek bir nefes aldım. Unut Yaprak her şey geride kaldı. Sen annenle güzel bir hayat yaşayacaksın. Unut bunları unut! Kenarda duran valize göz gezdirdim. Şuan hiç onu boşaltıp yerine koyacak halim yoktu. Arkamı döndüğümde cama doğru yürüdüm, taktığım beyaz perdeyi aralarken gözlerimi mahallede göz gezdirmiştim.
Çocukluğumun geçtiği mahalle eskiden daha sakindi. O zamanlar bizden büyük olan abiler mahalleye abilik yaparlardı, şimdi mahallenin abileri kim bilmiyordum. Camlarda durup aşağıdan geçen teyzeyle sohbet ediyordu. Çocuklar ise top oynuyordu kız çocukları ise ellerinde bebekler koşuyordu. Bazılarının ayaklarında bile terlik ya da ayakkabı yoktu. Yalın ayak oynarken oldukları durum onların gariplerine gitmiyorlardı, mutlu olduğun yer zaten senin evindi.
Annemin mutfaktan seslerini duyduğumda odadan çıkıp alt kata inmiştim, ev biraz eskimişti ama ben çalışıp yenileyecektim. Anneme sözümü verip getirtmiştim buraya. Sözlerimi tutacaktım. Mutfağa girdiğimde annem tabakları yerleştiriyordu önceden eşyalarımız gelmişti bile. Ben onu gülümseyerek izlerken bakışları bana doğru döndü.
"Hayırdır niye sürekli gülümsüyorsun?" dedi gülerek.
"Çocukluğuma geldim." diye cevapladım. Çocukluğum iyi geçmemişti ama dediğim gibi bu evde iyi çocukluk geçirmediysem sokaklar benim evimdi. Kapı çaldığında mutfaktan çıkarak kapıya doğru yürüdüm. Kapıyı açtığımda üstüme birisi atlamıştı. Ellerimi omuzlarına koyarak bende karşılık vermiştim. Geri çekildiğinde yanaklarıma öpücük kondurmuştu.
Aslı, çocukluğumda elimde bebeklerle oynadığım arkadaşım. Mahalleye geldiğimi ilk ona yazarak söylemiştim, o karşılık olarak görüntülü aramış saatlerce inanmaya çalıştırmıştım. "Özlemişim kızım seni!" dedi ve tekrar sarıldı. Kahkaham mahallede yankılanmıştı. En az onun kadar bende özlemiştim.
"Kızım dur ya daha yeni geldim!" dedim gülüşlerimin arasından. Benden ayrılıp saçımın bir tutamını kulağımın arkasına koydu, mavi gözleri her zaman hayran kaldığım bir şeydi.
"Kızım valla bir daha gitme, bizimkilerin arasında tek kız kaldım. Çok sıkıcıydı!" Dedikleri kişiler Gökhan abilerdi büyük ihtimal onlarla büyümüştüm. Erkek gibi olmam bir nedeni buydu. Koluma girdi ve heyecanlı bir şekilde çekiştirmeye başladı. "Hadi gidelim, mahalleyi özlemişsindir." Heyecanına benimde heyecanım eşlik etmişti. Gökhan abiler benim geldiğimi daha bilmiyordu. Onları göreceğim için çok mutluydum, tepkileri ne olacağını bilmiyordum. Anneme haber vermeden çıkamayacağım için içeri doğru seslendim.
"Anne Aslı geldi biz mahalleyi gezeceğiz!" dediğimde annem içerden dikkat et diye uyarmıştı. Ayakkabıları giydiğim gibi kapıyı çekip kendimi dışarı atmıştım. Aslı benim koluma girmiş bir şeyler anlatırken ben gece kondu evleri izliyordum.
