gördüm, beğendim | texting

31.

300.952 Beğenme

ipeknurerez: Sweatten sonra montu da aldık gidiyoruz

Yorumlara kapalı.

"İpek!"

Okulun çıkışına doğru yürürken birinin beni çağırmasıyla durdum ve arkamı döndüm. Deniz büyük adımlarla yanıma gelirken kızlar sinsice uzaklaştı bizden.

Gözlerimi devirdim ama bir şey demedim onlara. Kollarımı göğsümde çiçek yapıp Deniz'i bekledim. Yanıma ulaştıktan sonra kafamı kaldırmak zorunda kaldım. Bıktım arkadaş ben 1.57 olmaktan!

"Benimle gelsene." Kaşlarımı çattıktan sonra sordum. "Nereye be?" yanağımdan makas aldı. "Seni kaçıracağım yine."

Son cümlesini duyduğum gibi arkamı dönmüştüm ama omuzlarımdan tuttuğu gibi kendine çevirdi. "Hop dur bakalım kısa prenses." ofladım.

"Gelmeyeceğim Deniz. Bu sefer istemiyorum." Deniz gülümsedi ve başını eğdi yana doğru. "Ama lütfen? Bu sefer gerçekten son defa ki gibi olmayacak." Kaşlarımı kaldırdım.

"Bunun garantisini vermene gerek yoktu
Çünkü bir daha hayatta yapmam o şeyi." Kahkaha attı. "Neyi?" Gözlerimi devirdim.

"Bokunu Deniz. Bırak şimdi beni evime gideceğim." Daha sıkı tuttu omuzlarımdan. "Tamam ben bırakayım o zaman." Şüpheyle ona baktım.

"Evime mi sen bırakacaksın?" Omzunu silkti. "Evet ne var?" Bir işler dönüyordu ama hadi hayırlısı. "Tamam gidelim." Çıkışa doğru yürüyecekken tekrar durdurdu. "Ay yine ne var?"

"Arabam otoparkta güzelim." Deniz'in müthiş arabasını hatırlayıp hemen adımlarımı otoparka çevirdim. O araba bir mükemmeldi. Ayrıca konforlu ve büyük. Mükemmel olduğunu söylemiş miydim?

Bir sürü araba içerisinde hemen göze çarpan müthiş güzel arabaya bakıp ona ilerledim. Canım Porsche Macan. Ön koltuğa binip yerleştim hemen.

Deniz'den binip yerleştikten sonra arabayı çalıştırdı. Araba ilerlerken camdan dışarıyı izliyordum. Çok geçmeden buranın bizim eve giden yol olmadığını fark ettiğimde kaşlarımı çattım.

"Deniz burası evin yolu değil."

Deniz'in bakışları yoldan kısa bir süreliğine ayrılıp bana döndü. Sonra dudağının tek kenarını yukarı kalktığında içimdeki şüphe büyüdü. Yanındaki bir düğmeye bastığında arabadan bir 'tık' sesi yükseldi.

"Evine gidiyoruz. Ama kızlarla yaşadığın evine değil, benim yaşadığım eve."

Hiddetle ona döndüm. "Bana yalan söyledin!" Başını iki yana salladı. "Benim evim senin de evin olduğuna göre yalan söylemiş sayılmıyorum. Evine dedim sonuçta." Düşününce mantıklı gelince kendi kafama vurdum.

"Deniz yapma gözünü seveyim. Niye gidiyoruz be? Eve bırak beni işim var. "

Beni takmayıp sürmeye devam ettiğinde bir süre daha homurdandım. Ama hala beni takmamaya devam etti. En sonunda çenem yorulup sustum ve kollarımı küsmüş gibi birleştirdim ve suratımı astım.

"Asma o güzel yüzünü. Bak oraya gidince sende seversin." Gözlerim kısık bir şekilde ona döndüm. "Neyi severim?" Bir an sustu ama sonra kısık sesle mırıldandı. "Annemi." Gözlerim büyüdü ve kısık sesli bir çığlık attım.

Arabanın kapısına yapıştım. Ama açılmıyordu. "Deniz sen nasıl bir sinsi şeytansın!" Bunu yapacağımı tahmin etmiş olmalıydı. Kaşlarım çatık ona bakmaya devam ederken o yandan yandan gülüp dikkatli bir şekilde yola bakıyordu.

Araba durduğunda mırıldandı. "Geldik işte." Gözlerimi saray yavrusu eve çevirdim. Kocaman bir bahçesi vardı ve ev muhteşem görünüyordu.

Zenginliğin gözü kör olsun.

"Düğmeye basacağım ama kaçmandan korkuyorum. En iyisi annem bizi karşılamaya gelirken açayım da kaçama."

Deniz bazen gerçekten fazla zeki oluyordu.

Ama bende de inat vardı. Bu yüzden basmakta kararsız kaldığı düğmenin üzerindeki eline uzandım. Bu zor olmuştu ve Deniz yerinde doğrulduğunda yüzüm göğsüne gömülmüştü.

Kokusu kafamı döndürürken hafifçe bakışlarımı kaldırıp ona baktım.

Bir şey diyeceğim bu anlar normalde kız emniyet kemerini açamayınca ve erkek açmaya çalışıp onun üzerine eğilince olan sahne değil miydi bu?

Şimdi durum çok ters görünüyordu da ondan dedim. Bizde farklıyız yani anam. Tabi farkımız da annesi gelene kadardı.

"Çocuklar hoşgeldiniz."

Aha basıldık vallahi basıldık.

-
Merhabalar

Bölümler artık geç geliyor bunun için çok üzgünüm ama son 1 haftadır her şey o kadar üstüste geldi ki moralim düzelmek bilmedi.

Ama dün içimdekileri panoma yazdığımda birçok güzel söz aldım ve beni öyle hızlı motive etti ki anlatamam. Onların sayesinde yalnız olmadığımı anlayıp gülümsedim ve bölüm yazdım.

Neyse görüşürüz ♡♡