Bleu • taekook •

23

[23]

+ Eivor - I Tokuni

İki çift göz. İki farklı beden. İki beden de öylesine tanıdık iken şu an sanki iki yabancı bedene bakıyor gibiydim. Sinirden hızla soluyor, hiç de beklenmedik bir şekilde dikleşmem karşısında başımı saran ağrı ile savaşıyordum. Gözlerimi açmam ile karşımdaki iki beden oldukları yere saplanmış öylece şaşkın ifadelerle bana bakıyordu. Şaşkınlığın yayıldığı ifadelerinde başka bir duygu daha vardı.. korku.

"Eun.. Daehyun.. bu ne güzel bir sürpriz böyle."

Sinirle püskürttüğüm kelimelerim iyice şaşırmalarına neden olurken konuşmam ile babam olması gereken herif kendine gelir gibi olmuş ve doktora bağırmıştı.

Daehyun'un bağırmasıyla hızla odaya doktor ve bir hemşire girmişti. Gözleri anında beni bulurken şaşkınlıkla yanıma koşmuşlardı.

"Ne, nasıl?"

Hızla değerlerime bakarken ben ise hala bakışlarımı karşımdaki bedenlerden ayırmıyordum. Jungkook'a zarar vermeyi düşünen iki beden. Bunca zaman bana yaşamayı zehir eden iki bedenin, yıllar sonra iyi hissetmemi sağlayan bir bedene zarar vermeyi düşünmesi. Böyle bir şeye izin veremezdim.

"Taehyung, nasıl hissediyorsun kendini?" dedi doktor merakla.

Bakışlarımı onlara çevirdiğimde zorda olsa gülümsemeye çalıştım. Bu yataktan bir an önce kalkmalıydım.

"Açık konuşmak gerekirse hiç olmadığım kadar enerjik hissediyorum kendimi."

Doktor her dediğimi dikkatle dinlerken ben ise bakışlarımı yeniden annem ile babama çevirdim.

"Sanki vücudum hissettiğim nefret ile yerinde tepiniyor. Öyle enerjiğim yani" dedim gülerek.

Eun'un gergin gülüşü odaya yayıldı. Gözlerini tedirginlikle benden ayırıp doktora yanaştı. "Doktor bey, neler oluyor? Durumu iyi öyle değil mi?"

Ah.. Yok muydu şu sahte anne tavırları. Bayılıyordum sahte kimliğine.

"Böyle ani bir şekilde uyanmasını beklemiyorduk. Uyanması bir ihtimaldi tabii ki de ama bu kadar yakın da olmasını beklemiyorduk. Ama oğlunuz şaşırtıcı bir şekilde iyi görünüyor."

"Gerçekten mi?" Daehyun'un neşeli sesi de yayılmıştı odaya. Ne zaman bitecekti bu sahte tavırlar?

"Fakat birkaç test yapmamız gerekiyor. Birkaç gün daha burada kalması en ideali olur." dedi doktor gülerek.

Ben ise onu duyar duymaz hareketlendim.

"Hayır! Hayır, hayır. Ben kendimi iyi hissediyorum. Gerçekten."

Doktorun yüzü asılmıştı. "Biliyorum bir an önce kalkmak istiyor olmalısınız. Fakat ciddi bir komadan uyandınız. Anında kendinize gelmenizi bekleyemeyiz."

Doktor cümlesini bitirdiği an hızla konuşmuştum. "Bakın. Benim gerçekten bu yataktan kurtulmam lazım. Görmem gereken biri, yapmam gereken önemli şeylerim var. Yalvarılıyorum size."

Eun ile Daehyung merakla bana dönerken onları hiç umursamadan doktordan gelecek cevabı bekledim. Eminim kimden bahsettiğimi öğrenmek için can atıyorlardı.

"Üzgünüm. En azından bu geceyi burada geçirmeniz gerekiyor." dedi yüzünü asarak. Ben ise oflayarak bakışlarımı kaçırmıştım. Daha sonra bir daha iyi olduğumu kontrol ettikten sonra odadan çıktılar.

Yeniden Eun ile Daehyun ile kalmıştım..

"Taehyung. Bu kadar kolay uyanmanı beklemiyordum." Doktorun gitmesiyle Eun'un iğrenç sesi yeniden kendi halini almıştı.