Bleu • taekook •

25

[25]

+ Ghostly Kisses - Empty Note

Boşluk. Yeniden mi düşmüştüm buraya? Kollarım da bağlanmış mıydı? Nefes alabiliyor muydum peki?

Senelerdir hatta belki de kendimi bildim bileli orada değil miydim zaten? Her gözümü açtığımda, her nefes almaya çalıştığımda aynı karanlıkta, aynı boşlukta buluyordum kendimi. Özgürce nefes almak, korkusuzca etrafıma bakabilmek isterdim hep. Ama hep korktum. Baktığım bir köşede mavi gözler görürüm diye korktum. Bir renkten korktum. Etrafımda istemedim o rengi. Ne mavi giyindim ne de evimizde o renkten bir eser olsun istedim. O renk bir şeye dokunmak dahi istemedim bunca zaman.

Ama şimdi çok farklıydı. Ellerimin altında mavi saç tutamları vardı.

Bedenim bunca zaman rahat nefes alamıyor diye çırpınırken şu an ise bir adamın boynunda daha önce hiç almadığı kadar rahat nefes alıyordu.

Eğer şu an yaşadıklarım bu boşluğun bir parçası olmuşsa, ben sonsuza kadar o boşlukla beraber yaşamaya razıydım. Çünkü onca yaşadığım şeyler, bedenimi çiğnermişçesine hissettiğim o acılar bana bir hediye bırakmıştı. Bana bir yaşam, bir nefes vermişti.

Bana Taehyung'u vermişti.

Ellerim saç tellerinde geziniyorken hiç olmadığım kadar mutluydum. Odaya girdiği an hızlıca yanıma oturmuş direkt sarmıştı kollarını belime.

Yüzünü boynuma gömmüş bir şekilde dakikalardır sessizdi. Sadece sarılıyorduk birbirimize. Ve ben her salisenin güzelliği ve değeri için şükrediyordum. Hayatımdan, her şeyimden nefret etmeme sebep olan hastalığımın bana böyle bir an yaşattığı için.

Gözlerim Taehyung'un kokusunun verdiği huzurla kapanmaya başlarken bedenimin yavaşça arkaya doğru gittiğini fark ettim. Taehyung ellerini belimden ayırmadan hafifçe geriye gitmemi sağlamış, sırtımı yastığa yaslamıştı.

Rahat etmemi sağladıktan sonra bana daha çok yaklaşıp daha sıkı sarıldı. Şimdi yatağa iyice yaslanmıştık.

"Jungkook.."

Adımı söylerken boğazımda sesinin sıcaklığını hissetmiştim. Dakikalar sonra ilk defa konuşmuştu.

"En çok neyi merak ederdim biliyor musun?"

Sorusuyla beraber boynuma daha çok yaklaşıp derin bir nefes almıştı.

"Kokunu."

Cevabıyla beraber gülümsemiş ona daha sıkı sarılmıştım. Öylesine huzur ile dolmuştum ki şu an yaşadıklarımın bir rüya olmaması için dua ediyordum. Eğer bir rüya dahi olsa asla uyanmak istemiyordum.

"Hiç bilmesem de çok güzel kokuyor olabileceğini düşünürdüm hep. Ama böylesine huzur vereceğini hiç tahmin etmezdim."

Boynumda hissettiğim nefesi o her konuştuğunda istemsizce heyecanlanmamı sağlıyor, hafif titrememe neden oluyordu.

"Dokunabiliyorum artık sana. Bunca zaman sadece sana sarılmanın hayalini kurdum."

Sesi beni öylesine mayıştırmıştı ki gözlerimi daha fazla açık tutamıyordum. O kadar huzurlu hissediyordum ki tam şu an onun kokusu ve varlığı ile beraber uyumak istiyordum.

"Artık beraberiz Taehyung." dedim fısıldayarak.

"Bedenimde ellerini, boynumda nefesini hissediyorum. Ellerimin altında saç tutamların var. Her nefes aldığımda cennet adasıyla kokunu alıyorum."