Нүдээ нээх үедээ би хамгийн түрүүнд түүний тайван унтах төрхийг олж харлаа. Өчигдөрхөн л тэр хөлийг минь дэрлээд хэвтэж байсан биш бил үү? Гэтэл одоо яагаад тэр намайг байдгаар нь чанга тэвэрчихээд хэвтэж байдаг билээ.
Ойлгомжгүй нууцлаг...чиний тухай бүхнийг мэддэг байсан ч болоосой. Үүрд энэ чигээрээ тэвэрт чинь хэвтэх боломж олгоё л гэвэл би юу ч хийхэд бэлэн байна.
Ахиад асуумаар байна
Мин Юнги минийх байж болохгүй юм уу?
Одоо ингэж тэвэрч чадаж байгаа юм чинь яг үүн шигээ намайг хайрлаж болохгүй хэрэг үү?
Гэнэт л түүний царай атиралдан сэрэх гэж байгаа мэт хөдлөх үед бушуухан л тэврээс нь холдон өрөөнөөс гарахаар зэхлээ.
"Хобии..."
Гэвч өрөөнөөс гарах боломж олголгүй тэр шууд л гарнаас минь барьж аван буцаагаад хэвтүүлчихэв. Нүд минь аяганаасаа бүлтрэх аятай томорсон байлаа.
Тэр сэрсэн ч нүдээ аньсан чигтээ намайг тэврэн нүүрээ цээжинд минь наалаа. Яагаад ингээд байгаа юм бэ...
" Ю.. Юнги..."
"Чи гоё үнэртэй гэдгээ мэдэх үү?
Түүний нойрмог хоолой сонсогдохтой зэрэгцэн цээж минь халуу оргилоо. Түүний амьсгалаас болж цээж минь шатаж байгаа юм шиг л халууцна.
Зүрх минь солиотой юм шиг л цохилж байлаа. Тэр сонсчихвийдээ гэж айсандаа эвсэлгүйхэн түүнээс хөндийрсөн ч тэр хөндийрөх боломж олголгүй ахиад л цээжинд минь наалдан хэвтчихэв.
"Юнги тавихгүй юм----"
"Чиний үнэр Ханылынхтай адилхан юм байна. Жаахан л ингээд хэвтчих. Надад тухтай байна"
Энэ үгийг нь сонсоод улам л ихээр түүнээс холдохыг хүслээ. Ханыл... Тийм дээ түүний надад ингэтлээ ойртох ганц шалтгаан Ханыл л байж таараа.
Түүний хэлсэн үнэн шүү...
Ханыл бид хоёрын үнэр их адилхан. Учир нь түүний надад бэлгэлдэг үнэртэй уснаас л болж байгаа биз. Ханыл миний хувьд муугүй чухал нэгэн учраас би өгсөн зүйлсийг нь татгалзалгүй авдаг.
Гэхдээ анх удаа л түүнээс ямар нэг зүйл авсандаа харамсаж байна.
Түүний өгсөн үнэртэй усыг түрхээгүй бол би Юнгид тэврүүлээд галзууртлаа догдолж дараа нь ингэж их урам хугарахгүй байсан байх тийм биз.
