.☆。• *₊°。 ✮°。 !!Trigger Warning: wzmianki o głodzeniu się i przemocy!!
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
»»-------------¤-------------««
Minho drepcze niepewnie w stronę swojego domu. Przynajmniej wytłumaczył sobie z Jisungiem te dziwne plotki, które krążyły na jego temat, ale jeśli chodzi o ich relacje to nie zmieniło się...nic. Minho nie dostał porannego całusa, nie przytulał się romantycznie w kuchni z jego przyjacielem i nie rzucali sobie żartów, które rzucają sobie kochankowie w nieśmiesznych komediach romantycznych.
Minho wzdycha czując jak fala negatywnych emocji przejmuje kontrolę nad jego ciałem. W radiu w jego domu słychać głos Bowiego, a niska, młoda kobieta porusza rytmicznie biodrami w dużym salonie. Chłopak zasiada na obdartej, skórzanej sofie i wpatruje się w kubek kawy. Minho naprawdę nie lubi kawy, ale chyba Jisung tak? Pamięta jak pytał się go czy pójdzie z nim na kawę po powrocie do Korei, nie poszli na kawę ostatecznie i chłopak trochę udaje, że o tym nie pamięta z nadzieją, że drugi postępuje tak samo.
Let's sway Under the moonlight, this serious moonlight Let's dance
Szatyn naprawdę lubi jego muzykę, Jisung chyba nie.
-Kurwa-Czy on może na chwilę wyjść z jego głowy?
-Wszystko w porządku Minnie?- Pyta się jego siostra. Minho prycha pod nosem, wkurwia ją jej udawana miłość w stosunku do niego, tak naprawdę obydwoje się nienawidzą i im więcej kontaktu ze sobą mają tym lepiej. Siostra była pupilkiem ich rodziców, mimo ich słabej sytuacji materialnej dostawała prawie wszystko o co poprosiła, oczywiście jeśli było ich na to stać. Minho jedyne co dostawał to wpierdol.
Kiedyś w najgorszych momentach uciekał do babci, ale kiedy jej już z nimi nie ma to gdzie ma uciekać?
Minho ignoruje dziewczynę patrząc się na kubek czarnej kawy, kiedyś była jego głównym pożywieniem, może dlatego jej tak teraz nienawidzi?
Niemiły dreszcz przechodzi go na wspomnienie dni, w których jego brzuch ściskał się z bólu, a mózg nie potrafił normalnie funkcjonować. Nie dziwi się zresztą teraz, że jest tak cholernie głupi, jak w tamtym okresie jego życia zabijał swoje ostatnie komórki mózgowe. Minho asocjuje swoje wspomnienia z kolorami i zapachami, tamten okres był dla niego brązem i zapachem czarnej kawy. Oczywiście gdyby robił to samo ze smakami to byłby gorzki, ale chłopaka wyobraźnia jednak nie jest na tak rozwiniętym poziomie, zresztą i tak porównywanie jakichś okresów z życia do takich rzeczy wydaje mu się dziecinne, dlatego tego typu rzeczy zostają u niego tylko zapisane w czarnym dzienniku, pod jego obskubanym łóżkiem.
Jego siostra wychodzi z pomieszczenia rzucając, krótkie "Ojciec będzie za dwadzieścia minut'', sygnalizując Minho, że lepiej będzie jeśli uda się do własnego pokoju. Mimo przepełniającej go nienawiści w stosunku do kobiety, zawsze wdzięczny jest jej w duchu za to, że informuje go o tego typu sprawach. Ma wtedy odpowiednią ilość czasu by uciec od zapachu alkoholu i dotyku obcych kobiet.
