4

5.7K 623 500
                                    

"o çocukta garip bir şeyler var bence." dedi ryunosuke, elindeki portakal suyunu  inceleyerek.

"tobio'da mı?" diye sordu tadashi. shoyo da tobio lafını duyunca hemen oraya gelmişti.

yine akşamları canlı müzik yaptıkları kafede gündüz oturuyorlardı. shoyo ve yuu, garsonlara yardım ediyorlardı. sadece sıkılmışlardı. bunu arada hepsi yapardı.

shoyo önlüğünü bir yere fırlattı ve hemen yanlarına oturdu. "ne olmuş tobio'ya?"

kenma telefonuyla oynuyordu ama arkadaşının bu hâline güldü.

"bilmiyorum," ryu içeceğini bitirdi. "çok sakin değil mi sizce de? bu sabah onu gördüm, günaydın dedim. sadece gülümsedi."

shoyo, "ne var bunda?" dedi.

"sadece gülümsedi. korkunç bence."

yuu da işi bırakıp onlara katılmıştı. "tobio mu? o gayet normal biri ya! geçen gün bana en sevdiğim grubun tişörtünü hediye etti." shoyo kıskanmıştı ve bir süre şakasına tartışlar.

-

"çabuk olun biraz!" kulis yine karışıktı. kei uyuşuk arkadaşlarına kızarken shoyo çaktırmadan onun gelip gelmediğine bakıyordu. sahneye çıktıklarında da göremedi. bu yüzden performansı düşmüştü.

geç bir saatte evine dönüyordu. bu sefer yağmur yoktu ama hava soğuktu. onu koruyan tek şey tobio'nun ceketiydi.

o soğukta bir banka oturdu. gözlerini kapadı ve o anı düşündü. parkta birlikte oturdukları o günü düşündü.

shoyo dayanamadı, tobio'nun dudaklarına yapıştı. tobio şok içindeydi, karşılık vermedi. hafifçe, incitmeden ittirdi onu. "shoyo? ne yapıyorsun?"

"sana çok aşığım." shoyo ona baktı ama tobio gözlerini kaçırdı. cevap gelmedi. shoyo, "yanıt vermeyecek misin?" dedi.

"bana biraz zaman ver. bir süre görüşmeyelim." tobio başka bir şey demeden kalktı ve onu yalnız bıraktı.

gözlerini açtığında tobio'yu görmeyi beklemiyordu. önünde dikiliyor ve gülümsüyordu. "ne yapıyorsun burada, bu saatte?"

i belong to you ⎯ kagehinaOù les histoires vivent. Découvrez maintenant