i belong to you ⎯ kagehina

12

"herhangi bir müzik aleti çalıyor musun? müzikle çok ilgileniyor gibi gözüküyorsun." shoyo gergin ortamı bozmak istedi. gayet samimi bir restoranda oturuyorlardı. fakat tobio tek kelime etmiyordu, daha doğrusu diyecek bir şey bulamıyordu. shoyo da rezil olmaktan korkuyordu.

tobio yutkundu. "uzun zaman önce bıraktım." tekrar sessizlik oldu bu yüzden insanların sesleri daha çok dikkatini dağıtıyordu shoyo'nun. devam etmek istedi ama ister istemez insanları dinliyordu.

tobio, shoyo'nun biraz gergin olduğunu fark etti. "babam ve annem, müzikle ilgileniyorlar. bu sayede tanışmışlalar hatta. keman çalmayı öğrendim küçükken. sonrasında da kendi kendime piyano öğrendim. biraz da gitar ama onda pek iyi değildim."

shoyo, onun konuşmasına sevindi. sormak istediği çok soru vardı. tanıştıkları bu üç ay boyunca onun hakkında oldukça az şey öğrenmişti. garson içecekleri getirdiğinde shoyo konuşmaya döndü. onunla karşılık oturmak onu o kadar heyecanlandırıyordu ki konuşmaya dalmaktan başka çaresi yoktu.

"neden bıraktın? annenle baban nasıl tanışmışlar? müzikle ilgileniyorlar dedin, biz de ilgileniyoruz yani belki..." shoyo ağzından çıkanı fark ettiğinde kızardı. "üzgünüm." tobio bunu sevimli bulmuştu, onun çok soru sorması rahatsız etmedi tobio'yu. belki başkası olsa rahatsız olurdu ama nedense shoyo onu rahatsız etmiyordu.

"annemle babam tanıştığında 18 yaşındalarmış. bir gün annem performansa çıkmış, babam da ondan sonra çıkacakmış ve onu dinlerken etkilenmiş. birbirlerine içki ısmarlamışlar, geceyi birlikte geçirmişler ve sonra ben olmuşum."

shoyo limonatasını içmeyi bıraktı. kesinlike daha romantik bir hikâye bekliyordu. işin içine müzik girince shoyo bambaşka şeyler hayal ederdi hep.

"sonra?"

"babamın çok katı bir ailesi varmış. onları evlendirmişler. aslında annem doğmamı istemiyormuş ve bu sefer de annemin ailesinin zoruyla doğmuşum."

"öyle mi?" shoyo ne tepki vermesi gerektiğini bilmiyordu.

tobio ise konuştukça rahatlıyor gibi hissediyordu. çünkü bunları daha önce kimseye anlatmamıştı. "biliyor musun? keşke doğmasaydım. annem bakamayacağını bildiği için istememiş beni. ama zorlamışlar işte."

"tobio, öyle deme lütfen." shoyo kaşlarını çattı. "iyi ki doğmuşsun." tobio, önce bunu kimseden duymamıştı. kendi doğum gününde bile.