i belong to you ⎯ kagehina

24

kapı çalar çalmaz kemanını bıraktı, zaten sinirleri bozulmuştu. eskisi gibi çalamıyordu. bunun normal olduğunu biliyordu ama yine de rahatsızdı bu durumdan. kapıyı açtığında shoyo gülümsedi. "selam! keman sesi çok güzeldi, bölmek istemezdim."

tobio onun duyma ihtimalini düşünmemişti. shoyo'yu görünce az önceki kendi hakkındaki olumsuz düşünceleri hemen gitti ve "paslanmışım aslında." dedi. shoyo içeri girip evi incelerken "bu paslanmış hâlin mi?" dedi. tabii ki shoyo'nun hoşuna gitti bu.

"rahatına bak." dedi tobio, shoyo da bunu bekliyormuş gibi hemen koltuğa oturdu. çantasını kenara bıraktı. "bana da çalmanı isterim. hatta keman çalacağın vakitler bana haber ver. video bile atabilirsin. keman sesi huzur veriyor. hele ki senin çaldığın keman..."

bu çocuk tobio'yu her şekilde utandırmayı başarıyordu. "istersen çalarım ama dediğim gibi eskisi gibi iyi değilim."

"piyanon var mı bu arada?"

"yok maalesef, taşınırken çöpe atmıştım." dedi tobio üzülerek. bunun aksine kemanını atamamıştı. hatta gitarını bile. sadece piyano fazla yer kaplıyordu ve fazla yer kaplayan şeyler tobio'nun hiç hoşuna gitmezdi.

"neyse önemli değil. bir gün bizim eve gel, kemanını da alırsın ve birlikte çalarız." tobio, shoyo'nun isteklerini bu şekilde dile getirmesine bayılıyordu. hiçbir çekincesi yoktu, o an ne istiyorsa onu söylüyordu ve bu harika bir özellikti ona göre.

"bugün sahneye çıkmayacak mısınız?"

"bugün yok, üç gün sonra çıkacağız." shoyo gayet rahat bir şekilde masadaki dergiyi aldı. "bu son sayı mı?" dedi heyecanla, elindeki müzik dergisi hakkında.

"evet, senin olsun." tobio bir şeyler hediye etmeye ciddi anlamda bayılıyordu.

"teşekkür ederim!" dedi heyecanla. hediyeler anlamlıydı ama tobio'dan gelen hediyeler onun için bin kat daha anlamlıydı. "ee, keman çalacak mısın bana?" dedi gülümseyerek.