Light in the darkness ~ Jily~ (gestopt)

Hoofdstuk 5

~pov Sirius~
'Jullie. Mogen. Komen.' Zei James hijgend van het rennen. Marlene maakte een sprongetje van geluk en Alice moest haar vasthouden zodat ze niet als een kogel door de gangen ging rennen.

'Maat je hebt het echt voor elkaar bij haar.' Zei Sirius. James grijnsde. 'Ik zei toch dat het zou lukken.' Maar James gezicht betrok. 'Maar ik heb het gevoel dat het meer vriendschappelijk is...' 'Ja, Lily friendzoned mensen wel heel erg snel.' Merkte Sirius op. 'Maar ze noemde me wel haar held.' Zei James vrolijk. Remus klopte James op zijn schouder. 'Prongs, ik ben nog nooit zo trots op je geweest.' Zei Remus. 'Oprecht.'

Ze kwamen aan bij de hospital wing en Marlene schoot gelijk naar Lily om haar een knuffel te geven. 'Marlene.' Bracht Lily er moeilijk uit. 'Ik stik bijna.'
'Oh sorry Lils.' Zei Marlene onhandig en liet haar los. Ze pakten allemaal een stoel. 'Gaat het wel?' Vroeg Peter bezorgd aan Lily. Peter was over het algemeen heel snel bezorgd. Lily knikte. 'Het gaat goed hoor.' Zei ze geruststellend. James vertelde voor Lily wat er gebeurd was en de anderen luisterden met aandacht. 'Je moest vast heel bang zijn geweest.' Zei Alice en Knuffelde haar. 'Doe ons nooit meer zoiets aan Lils.' Waarschuwde Remus haar. 'We zijn nog nooit zo ongerust geweest. Sirius moest grinniken bij het zien van het bezorgde gezicht van James. 'Waarom lach je Padfoot?' Vroeg Peter. 'Oh niks hoor.' Zei hij snel.

~pov james~
'We moeten maar eens gaan.' Zei Remus. 'Het begint laat te worden.' De rest knikte instemmend. Iedereen behalve James die het liefst nog zoveel mogelijk tijd met Lily doorbracht voordat ze weer deed alsof ze hem niet leuk vond. Hij begon eindelijk closer te worden met haar. De rest die was al weg gelopen en James stond op. 'Wacht James.' Zei Lily en James draaide zich om. 'Wat is er?' Vroeg hij snel. 'Ik-.' Begon Lily. 'Ik- kun- nee... Wil je bij me blijven vannacht?' vroeg ze onzeker. Op James gezicht ontstond een brede grijns. 'Natuurlijk Lily-flower.' zei hij en ging weer in zijn stoel zitten.

Het was ondertussen nacht geworden. Lily lag te slapen, maar James lukte het niet om te slapen. Deels omdat de stoel heel oncomfortabel was, maar ook deels omdat hij op Lily wilde blijven letten. Hij wilde niet dat haar nog iets overkwam...

~pov Lily~
Ze zag Severus' gezicht voor zich terwijl hij de woorden: 'ModderBloedje' eruit spuugte. Vol in haar gezicht. Als een kogelschot voelde het. Iedereen die ze had vertrouwt had zich tot nu toe tegen haar gekeerd. Petunia, daarna haar ouders en nu Severus. Wie zou de volgende zijn? Marlene? Alice? Remus? Ze werd naar de herinnering in het verboden bos gesleurd. Hoe graag ze het ook wilde of niet. Ze voelde weer de angst en ongelukkigheid in 1 keer over haarzelf spoelen. Ze zag de Dementors voor zich. Ze waren nog angstaanjagender dan in de boeken beschreven stond. Ze probeerde naar adem te happen, maar het lukte niet. Het was alsof ze dood aan het gaan was. Geen sprankje geluk meer, geen toekomst.

Happend naar adem werd ze wakker. 'Gaat het Lils?' Vroeg James bezorgd. Het enige wat ze kon was huilen op dit moment. Wat een emotioneel wrak was ze toch af en toe dat haatte ze het meest van haar zelf.

Ze ging met haar hoofd op James' schouder liggen terwijl ze huilde. 'Lils, het komt allemaal goed.' Verzekerde hij haar. 'James?' vroeg ze zachtjes.
'Ja?'
'Je bent veel aardiger zo....' Ze keek James aan. 'Als je niet arrogant bent en plannetjes zit te bedenken met je vrienden...' James was even stil. Lily grinnikte en viel langzaam weer in slaap op James' schouder.

~pov James~
Het was weer ochtend. James werd wakker met een slapende Lily op zijn schouder. Hij glimlachte. Hij had geen idee hoe hij in slaap was gevallen in die stoel, maar hij wist dat hij er zeker geen spijt van had gehad. Lily werd ook langzaam wakker en snel ging ze van James schouder af. En de oude Lily was weer terug....

'Hey.' Zei ze gapend en ze rekte zich uit. 'Hoi Lily-Flower.' Zei James. 'Potter noem me niet zo wil je.' Zei Lily lichtelijk geïrriteerd en James zuchtte. De kans voor een toekomst met hun tweën was zo onder zijn neus weg gepakt. Somber keek hij voor zich uit.

Die middag kwam madame Promfey vertellen dat Lily weer terug mocht naar haar eigen slaapzaal en opgelucht verlieten ze de hospital wing.