Light in the darkness ~ Jily~ (gestopt)

Hoofdstuk 10

(A/N geen pov dit hoofdstuk )

'Je kunt ons niet helpen.' Legde Sirius uit. 'En je mag ons niet helpen.' Lily fronste. 'Waarom niet?' 'Omdat het een 'secret mission' is.' Zei James. 'En waarom zou je ons daarbij willen helpen?' Lily haalde haar schouders op. 'I don't know.' James kreeg een grijns op zijn gezicht.

'Goede rede graag.' Zei Sirius vlug voordat James iets ging zeggen. Lily dacht na. 'Omdat jullie anders in de problemen komen en tot de kerst vakantie niet meer later dan 7 uur op de gang mogen komen?' Ze keek de jongens aan. 'Daar ben je dan een beetje laat mee.' Zei James en hij krabde op zijn achterhoofd. 'Wat hebben jullie gedaan dan.' Remus glimlachte onschuldig en Sirius schraapte zijn keel. 'We waren op de gang -vraag niet waarom- en toen kwam Vilder en zag ons en nam ons mee voor straf, maar we zijn weg geslopen -vraag me niet hoe- en toen vonden we -kuch kuch ik en James- het een goed idee om een mestbom naar Vilder te gooien en daarna zijn we weggerend.' James sloeg Sirius om hem te laten weten dat hij boos was dat hij alles had verteld en Sirius wreef pijnlijk over zijn arm.

Lily zuchtte. 'Merlin, wanneer kappen jullie met deze ongein.' Ze greep het Perkament uit Sirius handen en begon het aandachtig te bekijken. 'Waarom willen jullie de vertaling hiervan überhaupt van weten?' Zei ze fronsend. James werd rood. 'Oh gewoon.' Zei James non-chalant. 'Gewoon gevonden.' Lily haalde een wenkbrauw op. 'Gewoon gevonden?' Vroeg ze nog een keer aan hem. 'Yep, gewoon gevonden.' Zei James. 'Gewoon gevonden..' Lily keek nog eens goed naar de zinnen. 'En? Weet je al wat er staat?' Vroeg Remus. Ze knikte.

'Door één ken je ze allemaal.
Hij is rijk aan vriendelijke tekortkomingen.
Het verhaal is ten einde.'

Las ze met haar Latijn skills voor. 'Nou, dat is het.' Zei ze en gaf het stuk perkament aan James. 'Thnx Flower.' Bedankte James haar grijnzend. 'Ten eerste Potter,' begon ze. 'noem me niet zo en ten tweede, geen probleem.' Ze stond weer op. 'Als jullie het niet erg vinden ga ik weer naar bed,' Zei ze tegen de jongens. 'Dus beter houden jullie je kleppen dicht of jullie overleven het morgen niet.' Ze liep naar de meidenslaapzalen en verdween uit het zicht.

'Volgens mij zag ik Jamsie blozen daarnettttt.' Zei Sirius plagend. 'Echt niet.' Verdedigde James zichzelf, maar hij wist dat hij iedereen voor de gek hield. 'Lily deed aardig tegen je.' zei Remus fronsend. James' ogen begonnen te twinkelen net zoals die van Perkamentus dat altijd deden. Ze liepen lachend naar boven richting de slaapzalen.

---------------------------
Sirius en James liepen naar de grote zaal voor het ontbijt. 'POTTER! BLACK!' Verstijfd bleven ze staan en ze zien een furieuze Mc Gonnagal naar hen toe lopen. Zo non-chalant mogelijk gaan ze staan. Ze voelden de ogen van de andere leerlingen in hun ruggen brandden. 'Meekomen.' Zei ze streng. Ze liepen achter haar aan naar haar kantoor waar ze ondertussen zo vaak waren geweest dat ze het precies, zonder fouten, konden natekenen. Ze gingen op de stoelen voor haar bureau zitten voordat Mc Gonnagall het tegen hen kon zeggen en met een zucht ging zij ook zitten.

'Potter, Black.' Begon ze. 'Ja.' Antwoordden de vrienden tegelijk en ze keken elkaar grijnzend aan. Professor Mc Gonnagall zuchtte. 'Ik weet niet wat ik met jullie aan moet.' Sirius grinnikte. 'Wij ook niet professor.' Ze sloeg haar ogen ten hemel. 'En omdat ik niet wil dat Griffoendor verliest bij de zwerkbalwedstrijden -ze keek James aan- mag James gewoon spelen.' James zuchtte opgelucht. 'Wat jullie straf betreft,' Ging ze verder. 'Mogen jullie straks maar even aan Perkamentus vragen.' Sirius gaf James een snelle blik. Ze hadden zich echt in de nesten gewerkt. 'Vilder had het ook over Lupin?' Vroeg Mc Gonagall aan hen. Ze schudden snel hun hoofd. 'Nope.' Zei James. 'Alleen wij.' Maakte Sirius zijn zin af. Ze keek de jongens fronsend aan. 'Jullie mogen naar Perkamentus vertrekken, jullie eerste les mogen jullie missen.'

Ze liepen door de gangen richting Perkamentus' kantoor. 'Dit is de hoeveelste keer dat we naar Perkamentus moeten?' Vroeg James an Sirius. 'De 356e keer.' Zei Sirius met een trotse stem. Hij leek alleen maar blij dat zijn ouders nu een uil kregen dat hij zich had misdragen. Ze waren bij het kantoor aangekomen. 'Dropstengels.' Zei James en ze werden er langs gelaten.

Hij klopte op de deur. 'Binnen.' Zei de stem van Perkamentus. Ze deden de deur open en Perkamentus keek de jongens niet al te verrast aan. 'Potter, Black, neem plaats.'

De jongens gingen tegenover Perkamentus zitten en stilletjes wachtten ze af. 'Dus waarom zijn jullie hier gekomen.' Zei Perkamentus tegen hen en vouwde ze handen.

James en Sirius begonnen door elkaar heen te praten. 'Dus-.' 'Ja en wij-.' 'Sirius gooide-.' 'Ontsnapt-.'

'Hoho jongens, 1 tegelijk.' Zei Perkamentus. 'Black, vertel maar.' Sirius vertelde wat ze deze keer hadden uitgespookt en Perkamentus moest glimlachen. 'Ik ben onder de indruk.' Zei hij tegen hen. 'Voor deze keer geen straf, maar laat het niet nog een keer gebeuren.' Vervolgde hij met een strengere toon.

Opgelucht stonden de jongens even later buiten het kantoor van Perkamentus en renden naar hun les.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hey hey!
Er gaan wat minder updates komen! Want de hoofdstukken worden nu steeds ingewikkelder om te schrijven.

Nou joe joe!
Prongsieeee