Light in the darkness ~ Jily~ (gestopt)

Hoofdstuk 17

James dook weg voor spreuken en vuurde ze af. Het verbaasde hem ook dat er nog geen professor was komen kijken naar de herrie, maar hij besefte zich dat ze daar vast ook een stokje voor hadden gestoken. Voldemort rees boven de anderen uit en er vloog een soort zwarte mist om hem heen. Je zag alleen zijn gloeiend rode ogen nog. 'Stop!' riep hij tegen de dooddoeners en ze gehoorzaamden. 'Ik wil niet dat onze gasten dood zijn aan het einde van de avond... Ik wil alleen de waarheid uit ze krijgen... Wat gebeurde er werkelijk Black, bij jou thuis.' Sirius werd bleek en schudde zijn hoofd. 'Niks!'

Voldemort vloog hun kant op. Angstig deed iedereen een stap achteruit. 'Luister, ik wil jullie niet doden.' Zei Voldemort. Hij vloog richting Lily. 'Ik. wil. de. waarheid!' Hij richtte zijn toverstok op Lily. 'CRUCIO!' Schreeuwde Voldemort. Voordat de lichtflits Lily raakte sprong James ervoor. Een helse pijn galmde door zijn lichaam en hij hapte naar adem. Lucht.. Hij had lucht nodig.. Hij bleef doodstil liggen. Hij kon zich niet meer ademen. Dit was het dan. Het einde van zijn leven. Hij kromp pijnlijk ineen toen er voor de 2e keer 'CRUCIO!' Werd geschreeuwd en hij voelde een hand op zijn voorhoofd en op zijn arm. Hij hapte naar adem en.. hij kon weer ademen...

Hij deed zijn ogen open en ging pijnlijk overeind zitten. Hij zag hoe Voldemort voor ze stond. Hij was maar een paar meter verwijderd van het tweetal. Hij lachte kil. 'Wat moeten jullie nu doen hè? Avada Kedavra!' Snel trok James Lily weg en rolde zelf ook van de plek weg. Zo snel als hij kon krabbelde hij omhoog en klemde zijn toverstok in zijn hand. 'Gaat het Prongs?' vroeg Sirius ongerust en James knikte. Als hij eerlijk moest zijn deed het overal in zijn lichaam pijn, maar dat deed er niet toe. Hij belandde weer in een groot duel met dooddoeners. De dooddoeners waren veel sterker dan de groep 6e jaars. 'Ik weet niet hoe lang we dit nog levend gaan volhouden!' Schreeuwde hij naar Remus.

De deuren van de grote zaal vlogen met een knal open. Perkamentus, de andere professors en een groep schouwers stonden in de deuropening. 'Leuk je weer te zien Marten.' Zei Perkamentus op een rustige toon tegen Voldemort. Iedereen stopte met spreuken afvuren naar elkaar en keken zwijgend naar Perkamentus. James zag angst door de ogen van Voldemort schieten en kon het niet tegen houden om te grijnzen. Perkamentus was de enige waar Voldemort bang voor was geweest. Voldemort vuurde een spreuk op Perkamentus af die hij met gemak ontweek. 'We kunnen het erop houden dat je weg kunt gaan en deze onschuldige leerlingen met rust laat of dat je zal sterven.' Ging Perkamentus verder. 'Het ligt eraan wat jij kiest..' Voldemort begon spreuken af te vuren en de grote zaal vulde zich weer met lichtflitsen. James keek haastig om zich heen. Ze moesten hier weg zien te komen.. Maar hoe? Hij zag een opening dat leed naar de deur. Ze moesten wel snel zijn. 'Kom!' Schreeuwde James. 'Volg mij!' de groep rende achter James aan richting de grote deuren van de grote zaal terwijl ze spreuken afweerden. Hij was er bijna... Hij struikelde en viel op de grond. 'DOORLOPEN!' Zei hij tegen de anderen. 'Ik red me wel!' Snel renden de anderen verder, maar Lily liep naar hem toe. 'Ik laat je niet achter!' Zei ze koppig en hees hem overeind. 'Uitkijken Lily!' Riep James en Lily pakte zijn hand vast. De lichtflits raakte hen en ze vielen met een plof op de harde, stenen vloer.....