Uncharted territory - Severus Snape fanfiction (VOLTOOID)

Could the end be a new start?

' We zijn er bijna professor' zegt de Ministerie tovenaar die voor Albus uitloopt. Albus Perkamentus knikt en rilt even, het is koud in de kerkers van het Ministerie. Aan de wanden zijn dan wel fakkels bevestigd maar die geven te weinig warmte af om het behagelijk te hebben. Na een paar cellen gepasseerd te zijn, stopt de man voor hem bij een kerker en Albus stopt ook, net zoals Minerva die een paar passen achter hem loopt. ' Ik waarschuw u, hij herkent eigenlijk niemand maar weet soms nog wel wat accuraats te zeggen. Het enige wat hij weet is dat hij een slaaf is. Hij weet dat zijn vorige meester, V-Voldemort dus, dood is en dat we wachten op zijn nieuwe meester' legt de tovenaar uit. Albus zijn mond voelt droog aan en hij kijkt even opzij naar Minerva die ook ontdaan lijkt te zijn, een emotie die Minerva niet vaak toont. Maar Minerva heeft, of had, een hechte band met Severus. Ze was dan ook heel erg ontdaan toen Severus verdween, iets meer dan een jaar geleden. ' Laten we maar naar binnen gaan' zegt hij uiteindelijk, hij heeft goede hoop dat het Severus is die in deze kerker zit. Er klinkt geknars van de zware deur en de deur gaat piepend en krakend open. ' Voorzichtig' waarschuwt de Ministerie tovenaar die volgens zijn badge Jeremy Wilson heet. Albus stapt in het zwakke licht die de deuropening biedt en ziet een figuur zitten, zijn hoofd gebogen zodat zijn zwarte haar voor zijn ogen valt. Zijn handen heeft hij om zijn knieën geslagen en het ziet er troosteloos uit. Albus weet het zeker, het is Severus. Hij kijkt even opzij naar Jeremy en knikt. ' Het is hem' fluistert hij en er ontstaat een warme glimlach bij de man. ' Gelukkig, dan hebben we iedereen van de  doden-en vermistenlijst gelokaliseerd' zegt Jeremy en Albus knikt opgelucht. De oorlog, en de Slag om Zweinstein al helemaal, had veel levens geëist. Gelukkig was iedereen nu vooruit aan het kijken en konden er werkelijk vrolijke plannen gemaakt worden voor een zorgeloze toekomst. ' Ey Sneep' zegt Jeremy wat luider en Albus kijkt naar Severus die verschrikt opkijkt. Albus ontdekt een aantal littekens op Severus zijn gezicht die er nog niet waren toen hij verdween, maar hij is niet verrast. Voldemort was nooit vriendelijk geweest tegenover verraders. ' Je nieuwe meester is hier. Hij heet Albus' legt de Ministerie medewerker uit op een zachte toon en Albus slikt als hij Severus op zijn knieën ziet gaan. Albus bekijkt dan zijn gescheurde kleding die onder het vuil en stof zit. Hij moest niet vergeten om Severus nieuwe kleding te geven, bedenkt hij. ' Meester' klinkt het zachtjes en hij ziet Jeremy verontschuldigend kijken. ' Neem hem maar mee, ik regel het papierwerk wel. We willen natuurlijk niet dat de pers dit weet en al helemaal niet met de held van de Tovenaarswereld' zegt de man en Albus kijkt hem een beetje verrast aan. ' Bedankt' zegt hij dan. ' Het Ministerie weet wat hij doorstaan heeft, al die jaren, en zal hem niet veroordelen om zijn Dooddoenerschap' zegt Jeremy en Albus knikt dankbaar. ' Kom je mee?' vraagt hij dan aan Severus en hij ziet Severus langzaam opstaan en naar hem toe lopen. ' Leg je hand maar op mijn arm, we gaan verschijnselen' legt hij uit aan Severus en die doet wat hij zegt. Hij glimlacht naar Jeremy die stilletjes weg loopt en Minerva legt ook haar warme hand op zijn arm. Dan verschijnselen ze naar Zweinstein.