Uncharted territory - Severus Snape fanfiction (VOLTOOID)

Holding on a dream that we once forgot

Neem een lekkere kop thee en ga er maar weer voor zitten! Veel plezier met dit hoofdstuk! 

X Tamara

-----------------------------------------

Severus staart vanuit de woonkamer naar de dikke regendruppels die tegen de ruiten aan slaan. De bomen waaien gevaarlijk hard heen en weer en de donkere, dreigende lucht maakt Severus onrustig. Hij schuift heen en weer op de bruine, grote bank die dichtbij het raam staat. Hij huivert, hij heeft het koud. In de hoek van de bank ligt een opgerolde deken maar hij durft het niet te pakken. Het is niet van hem dus hij mag er niet aan komen, dat is niet netjes. De deur gaat krakend open en hij draait zich wat om. In de deur staat de man met sjofele kleding, die hem de keuken in geholpen had. ' Dag Severus, mag ik bij je komen zitten?' vraagt de man en hij knikt. ' Ik ben Remus trouwens' introduceert de man hem en Severus knikt weer.  Severus kijkt toe hoe de man gaat zitten in een stoel tegenover hem. Wat wil de man, nee Remus, van hem? Als hij de man wat beter bekijkt, ziet hij littekens over zijn hele gezicht. Zijn groene ogen staan vriendelijk maar waakzaam. Zou Remus denken dat hij gevaarlijk is? Maar hij kan geen objecten laten vliegen, zoals die Albus, de man met de baard. Nee, er moet iets anders zijn. Maar wat, dat weet hij niet. Severus is niet bijzonder, dat weet hij maar al te goed. Toch voelt hij aan de sfeer in het huis dat er is gebeurd is. ' Wat een regen hé?' merkt Remus op en hij knikt. Het irriteert hem dat hij niet kan spreken maar gelukkig heeft hij zijn handen nog, hij kan nog dingen uitbeelden als dat nodig is. 'Mag ik wat vragen Severus?' Severus trekt een wenkbrauw op maar knikt opnieuw. ' Poppy, ze is een verpleegster, heeft een Toverdrank waarmee je misschien weer kan gaan praten, zou je dat willen innemen? Het hoeft niet, we dwingen je niks maar het kan je helpen' zegt de man rustig. Severus denkt over zijn woorden na. Is het werkelijk waar? Of is het een gemene actie van Albus, hij vertrouwt de oudere man nog steeds niet. Misschien moet hij het wel doen, dan laat hij zien dat hij welwillend is. Langzaam knikt hij en Remus glimlacht. ' Goed, kom je dan mee naar de keuken?' Severus staat op en werpt een laatste blik op de regen. Stilletjes volgt hij Remus naar de keuken en stapt achter de man aan naar binnen. ' Severus, dit is Poppy' zegt Remus terwijl hij wijst naar een vrouw met bruin/grijs haar en bruine ogen. Ze draagt een rood gewaad met een witte schort aan de voorkant. Severus knikt respectvol, een verpleegster moet je met respect behandelen. ' Dag Severus, ik heb hier de Toverdrank voor je' zegt Poppy en hij pakt een flesje aan waarin een bruine vloeistof in zit. Zonder te weten waarom, ruikt hij eraan en zijn neus vangt een flard van gember en citroen op. ' Drink maar in één keer op' moedigt de vrouw hem aan en hij zet het flesje aan zijn lippen. Dan drinkt hij het flesje leeg en hij huivert, het smaakt verschrikkelijk. Dan geeft hij het flesje terug. ' Merk je al iets?' vraagt Poppy hoopvol en hij opent zijn mond. ' Ja' kraakt hij en hij schrikt ervan. Het klinkt niet als zijn stem, die volgens zijn herinnering altijd diep klonk, maar het is iets. ' Oh wat fijn, het zal nog wel een dag duren voordat je normale stem weer terug is' zegt Poppy opgelucht en hij knikt dankbaar. ' Bedankt' zegt hij met een raspende stem. ' Geen dank' zegt Poppy en voordat hij het weet, verdwijnt ze in het Haardvuur. Hij knippert met zijn ogen en kijkt naar de grond. Hoe kan hij de vrouw bedanken? Ze heeft zijn stem weer teruggebracht, dat had ze niet hoeven doen. Of was het een opdracht van Albus? Maar dat zou niet logisch zijn.. Albus mag hem niet. Of is dat niet zo? 

Remus glimlacht breed. ' Gelukkig is je stem weer terug, dat maakt het wel makkelijker om te communiceren met je' zegt hij opgelucht. ' Wil je thee?' vraagt hij dan en de man knikt. Remus loopt naar de theeketel en tikt erop met zijn toverstok. Het water in de ketel begint met verwarmen en hij draait zich terug naar Severus die aan de grond genageld staat. ' Wat is er?' vraagt hij direct en de zwartharige man staart zwijgend naar zijn toverstok. Hij slikt even maar legt zijn toverstok op zijn eigen handen en stapt naar de man. ' Dit is een toverstok, kijk maar' zegt hij. Severus bekijkt hem achterdochtig maar bekijkt dan de stok. 'Iedere tovenaar heeft zijn eigen stok, jij had ook een toverstok Severus. Je bent ook een tovenaar' zegt hij. Wat heeft Voldemort toch met hem gedaan? Waarom heeft Voldemort dit plan uitgedacht? ' Waar is mijn stok dan?' vraagt Severus onzeker en het valt op dat Severus zijn stem steeds meer terug komt. ' Geen idee, ik zal het voor je uit zoeken' zegt hij. Dan draait hij zich om en op dat moment begint het water te koken. Met een beweging van zijn toverstok, giet hij de kokend hete thee in twee mokken. Dan tilt hij de mokken thee op en zet ze op tafel. ' Kijk eens' zegt hij en schuift een mok naar Severus toe. ' Remus.. mag ik wat vragen?' Remus kijkt verbaasd op en knikt dan. ' Waar ben ik eigenlijk?'