Uncharted territory - Severus Snape fanfiction (VOLTOOID)

And nothing could keep us apart

Iedereen heel erg bedankt voor al jullie reacties op het vorige hoofdstuk! X Tamara

A/N: Let op!! Worstel jij met anorexia of andere eetstoornissen? Lees dit dan niet! Stay safe en zoek hulp<3

--------------------------------------------------------

Remus kijkt tevreden naar Severus die zijn lunch opeet, traag en behoedzaam maar hij eet wel. De zwartharige man is nu ruim vijf maanden zwanger en hij is beduidend dikker geworden. Het staat hem goed, bedenkt Remus met een glimlach. 'Wat lach je?' vraagt Severus als hij zijn eten op heeft. 'Niks, ik vind gewoon dat je er heel goed uit ziet' zegt hij. 'Oh.. ja dank je' zegt Sev en Remus glimlacht. 'Wil je nog wat of heb je voldoende?' vraagt hij en hij ziet Severus even nadenken. 'Nee, ik heb voldoende gehad. Ik ga om drie uur nog even wat eten'. Hij knikt en met een simpele beweging van zijn toverstok, is alles schoon en opgeruimd. 'Kom, we gaan naar buiten. Het is mooi weer' zegt hij en hij staat op van de tafel. Severus knikt en volgt hem naar de tuin. 'Je leidt me af hé? Zodat ik niet naar de wc kan waggelen' zegt Severus wat scherp en Remus draait zich om. ' Wil je dat dan Sev?' De zwartharige man schudt zijn hoofd. 'Precies. Ik hou je inderdaad bezig zodat je die gedachtes ook niet kan krijgen om het alsnog uit te kotsen. Dat kindje moet ook eten krijgen' zegt hij en hij legt zijn hand op Severus zijn buik. ' Ja maar het gaat toch goed? Je vertrouwt me niet' zegt Severus met versmalde ogen. 'Speel nou niet die Zwadderaar Sev. Ja, het gaat goed maar ik wil geen risico's nemen' zegt hij rustig en de zwartharige man mokt wat terwijl hij gaat zitten in een stoel op de loungeplek. Remus gaat naast hem zitten en een smalle glimlach rust rondom zijn lippen. 'Ik ben zo blij met je Sev en je mag heel trots zijn op jezelf, je doet het fantastisch' zegt hij en drukt een kus in de nek van Severus. 'Hmm.. dank je. Ik weet zeker dat je het ook fantastisch gaat doen als vader'. Remus glimlacht en plaatst zijn hand op Severus zijn buik. 'Dat gaan we zien Severus' zegt hij met een glimlach en ontspant in het zonnetje.

' Van harte gefeliciteerd mannen, jullie zijn de trotse vaders van een prachtige dochter' zegt Poppy tevreden. 'Oh wat geweldig!' hoort Severus Remus enthousiast zeggen en hij grinnikt. 'Remus ,je mag haar aankleden en dan leg ik haar bij Severus op zijn borstkas. Wat is haar naam?' Severus knikt en kijkt naar de baby die wordt aangekleed door Remus. ' Zoë Amaris' zegt Severus en Poppy kijkt hem even verwonderend aan. ' Zoë betekent 'leven' en dat slaat op mij en mijn worsteling met het leven en alles. Amaris betekent 'kind van de maan', wat slaat op Remus' legt Severus uit. 'Wauw, prachtig' zegt Poppy voordat ze Zoë op zijn borstkas legt. Severus streelt het kleine meisje en glimlacht breed. 'Dag Zoë, wat ben ik blij dat je er bent' zegt hij tevreden en het meisje pakt zijn duim vast en begint er mee te spelen. Hij kijkt tevreden naar Remus die een foto maakt. Dan stapt Jamie naar voren, die al die tijd in de kamer geweest was, en gaat bij Severus zitten. 'Kijk, wat een prachtig kind heb je de wereld geschonken Severus' zegt Jamie en Severus knikt. 'Ze is beeldschoon' zegt hij. 'Dat is het allemaal waard geweest, of niet?' Severus laat de afgelopen tijd nog eens passeren in zijn hoofd.

 'Laat me met rust Remus! Ik wil het niet meer!' schreeuwt Severus terwijl de bruinharige man aan de andere kant van de deur staat. ' Waarom niet?' vraagt Remus rustig en Severus beent heen en weer in de slaapkamer. 'Ik ben lelijk en dik! Ik snap jou niet.. dat je bij me blijft' zegt hij boos. 'Dat ben je niet. Je bent beide niet. Er groeit een kindje in, daarom wordt je buik groter maar dat maakt je niet dik'. Woedend maakt hij de deur open met een simpele 'Alohomora' en staart in Remus zijn gezicht. ' Beweer niet dat ik niet dik ben' sist hij terwijl hij op zijn beginnende buikje tikt. ' Ga even zitten op het bed Severus' zegt Remus zacht en met vuur in zijn ogen doet hij wat Remus zegt. Als Remus naast hem gaat zitten en zijn armen om hem heen slaat, voelt hij zich rustiger. Tranen rollen over zijn wangen. 'Ik weet het gewoon niet Remus.. het is zo verdomd moeilijk' snikt hij. 'Een stem in mij zegt dat ik moet stoppen met eten en dat ik lelijk en dik ben terwijl een andere stem zegt dat ik dat niet moet doen, dat ik de kleine niet mag laten sterven omdat ik met mezelf in de knoop zit'. Remus knuffelt hem en hij veegt zijn tranen weg. 'Het gaat allemaal goed komen Severus, probeer naar de goede stem te luisteren'. Severus knikt en haalt diep adem. ' Goedzo' zegt Remus sussend.

Met een intense blik staart hij naar zijn eten, gebakken aardappelen met tuinbonen en pulled pork. Hij zucht diep, pakt zijn vork en mes op en begint met eten. Het kost hem moeite en het voelt niet goed maar hij heeft de knop omgezet. Hij wil dit kindje levend ter wereld brengen en als hij daarvoor moet gaan eten, dan gaat hij dat doen. Hij bijt op zijn lip maar eet door terwijl hij zijn blik op zijn bord gefixeerd houdt. Nog maar een half bord, nog maar een kwart, gonst het de hele maaltijd door zijn hoofd. Na een hele tijd is zijn bord leeg en hij hoort applaus van Remus. 'Heel goed Severus, je hebt voor het eerst sinds een maand weer een volledig bord leegegeten' zegt hij tevreden en Severus fronst. Was dat echt zo? ' Echt?' vraagt hij vol ongeloof en Remus knikt. 'Ik ben zo trots op je' zegt Remus zacht. Hij slikt en glimlacht dan. Dan houdt hij zich vast aan de tafel als er een spanning in zijn lichaam komt en hij ademt zwaarder. 'Wat is er Severus?' vraagt Remus bezorgd. 'Ik.. mijn lichaam is gewend om het eruit te gooien. Maar ik probeer dat te bevechten, ik wil dat niet meer' zegt hij en hij balt zijn vuisten. 'Kom' zegt Remus en met een frons staat hij voorzichtig op. Remus leidt hem naar buiten, waar de zon schijnt en het versgemaaide gras heerljk ruikt. 'We gaan een stukje lopen'. Severus haalt diep adem en volgt voetje voor voetje Remus.

'Ja Jamie, het is het allemaal waard geweest. Het is pittig geweest maar ik ben zo blij dat ik volgehouden heb' zegt hij tevreden als hij de pyscholoog aan kijkt. 'Dat mag je zeker zijn' zegt Jamie met een knipoog en hij zucht tevreden als hij Zoë streelt. 'Zal ik haar in haar wiegje leggen? Dan kan je even rusten Severus?' oppert Poppy en hij knikt. Hij kijkt hoe Poppy zijn meisje vaardig oppakt en in een wiegje legt. Hij zucht diep en sluit moe zijn ogen. 'Ga maar even slapen' is het laatste wat hij hoort voordat hij in slaap valt. 

------------------------------------------------------------------------

Wat vinden jullie van de namen voor Zoë? En de flashbacks?