Uncharted territory - Severus Snape fanfiction (VOLTOOID)

We will make it through somehow

' Misschien moeten we hem naar Grimmauld Place sturen en daar hem beter laten worden' suggereert Minerva. Albus blikt even naar de slapende man die op Albus zijn bed ligt. ' Ik ben het met je eens, hier kunnen we hem niet laten'. Albus staat voorzichtig op en loopt naar het raam. ' Dan moet ik mee Minerva, ik kan hem niet nu al achter laten. Dat zou verschrikkelijk zijn' spreekt hij zijn twijfels uit. ' Ik zie geen probleem Albus, ik fungeer hier als Schoolhoofd en Filius zal me helpen' zegt Minerva snel. ' Het enige wat nu telt, is dat we zoveel mogelijk van de oude Severus weer terug krijgen' vervolgt ze dan. Albus knikt en staart uit het raam naar het meer wat zachtjes kabbelt. ' Albus.. Severus is sterk en hij zal er vast boven op komen' zegt Minerva resoluut en Albus draait zich om. ' Dat hoop ik Minerva.. Voldemort kent geen genade voor verraders dus ik ben bang dat er nog meer addertjes onder het gras zitten'. Hij ziet Minerva even naar Severus kijken. ' Je bedoelt, dat er meer is dan alleen dit?' Albus knikt traag. ' Ik weet niet wat maar het zou mogelijk zijn' zegt hij. Hij hoopt het natuurlijk van niet, dit is allemaal al erg genoeg. 

Severus wordt wakker en kijkt naar zijn meester die onbewogen uit het raam staart. Minerva was in de tussentijd verdwenen uit de kamer en voor het eerst is hij alleen met zijn meester. Hij slikt en gaat rechtop zitten op het zachte bed. Zijn meester draait zich om met een vriendelijke glimlach op zijn gezicht en Severus kijkt naar de grond. ' Lekker geslapen?' vraagt zijn meester en Severus knikt. ' Ja meester, bedankt dat u mij op uw bed liet slapen' zegt hij beleefd. ' Geen dank' zegt zijn meester dan en Severus stapt van het bed af. 'Luister Severus, om een deel van je herinneringen terug te krijgen, zullen we ergens anders naar toe gaan. Het heet Grimmauld Place'. Severus kijkt op en fronst een beetje. ' Herken je Grimmauld Place Severus?' vraagt zijn meester dan vriendelijk en een beetje hoopvol. Severus twijfelt en slaat zijn ogen dan neer. ' Ik denk van wel meester maar ik weet het niet precies..' zegt hij twijfelend en zijn meester glimlacht. ' We gaan er gewoon heen en we gaan zien. Er zijn een aantal andere mensen die je zult ontmoeten en met een aantal heb je een zekere geschiedenis maar dat komt wel' zegt zijn meester en Severus bijt onzeker op zijn lip. ' Leg je hand maar op mijn arm, dan vertrekken we' zegt zijn meester en Severus doet wat hij zegt.

 -----------------------------------------

Excuus voor het korte stukje! Volgend hoofdstuk zal langer zijn! <3