Uncharted territory - Severus Snape fanfiction (VOLTOOID)

You're the one I trust

Veel plezier met dit hoofdstuk! Excuus voor het kortere hoofdstuk, het volgende hoofdstuk is langer! X Tamara

-------------------------------------------------------------

' Ik maak me ernstig zorgen Albus. Niet alleen ik, maar de hele Orde' zegt Remus ferm als de meeting van de Orde van de Feniks net gestart is. ' Severus is zeer onstabiel en is net een gewond dier' vervolgt hij iets minder ferm. 'Hoe kom je daar zo bij?' vraagt Romeo verrast en Remus slaakt een diepe zucht. 'Vanmiddag kwam hij een Boeman tegen die de vorm van zijn vader aannam. Hij heeft uiteraard geen toverstok dus hij kon zich niet weren. Ik heb hem kunnen redden maar hij barstte daarna in huilen uit. Kan je het voorstellen? Severus en huilen?' Het blijft stil in de keuken totdat Albus begint met praten. ' Ik weet dat Severus inderdaad een moeilijke jeugd heeft gehad maar het kan toch niet zo erg zijn dat het Voldemort heeft verdrongen als Boeman?' Remus versmalt zijn ogen en kijkt de oudere tovenaar aan. ' Ik zou met hem gaan praten Albus en ik denk dat het je vies zal tegenvallen' zegt hij kortaf. ' Er is geen reden om zo kortaf te doen Remus' zegt Sirius loom en fel staat Remus op. ' Waarom zien jullie niet in dat Severus zorg nodig heeft? Persoonlijke aandacht en een warm woord. Focus niet alleen op die stomme behandelspreuk - die misschien niet eens werkt- en kijk eens naar hoe hij zich nu voelt. Heeft iemand al gevraagd hoe hij zich voelt?' Hij kijkt iedereen bestraffend aan en het blijft stil. ' Precies! Hij voelt waarschijnlijk verward omdat hij geen benul heeft van wat er allemaal aan de hand is. Hij is bang omdat hij ons niet kent en ik weet zeker dat hij zijn toverstok wilt maar die is er niet'. Het blijft nogmaals stil totdat een bescheiden klop op de deur iedereen uit zijn of haar overpeinzingen schrikt. ' Binnen?' roept Molly dan en de deur gaat voorzichtig open. In de deuropening staat Severus met zijn blik op de grond gericht. ' Severus, wat is er?' vraagt Remus kalm en de zwartharige man slikt. ' Ik herinner me iets.. ik dacht dat het belangrijk was maar..' De man lijkt zenuwachtiger dan dat Remus hem ooit gezien heeft, bedenkt hij. ' Vertel. Het kan zeker belangrijk zijn. Wil je zitten?' vraagt hij en de man stapt over de drempel. Voorzichtig neemt Severus plaats en Remus ontmoet zijn ogen even. ' Ik herinner me een oud boek met een bruine kaft en gouden letters op de voorkant. In dat boek staat de spreuk die h-hij gebruikte en de tegenspreuk'. De hele Orde staart naar Severus die wat zenuwachtig naar de grond kijkt. ' Severus..? Waar is dat boek?' vraagt Perkamentus dan laag en zacht. Het klinkt wat imposant en dreigend, bedenkt Remus. ' Uh..ik denk in Malfidus zijn villa' zegt Severus twijfelend. ' Fijn. Laten we de villa binnenstormen en even simpel dat boek vragen aan Malfidus. Ik denk echt dat hij gewillig meewerkt' zegt Sirius honend. Remus kijkt waarschuwend naar Sirius. ' Niet doen' zegt hij waarschuwend. ' Het is al fijn dat Severus het zich herinnert en dat hij de plek weet' zegt Albus gerustellend. Remus kijkt naar de zwartharige man en slaakt een zucht. 

Severus kijkt naar Remus en het verrast hem dat de man het voor hem opneemt. Hij moet niet vergeten om hem ervoor te bedanken, Remus is een aardige man. ' Severus?' klinkt het dan en hij kijkt op. Een grote, donkere tovenaar kijkt hem aan met een glimlach rond zijn lippen. ' Weet je waar het precies ligt?' Severus bijt op zijn lip en knikt heel traag. ' Ik denk van wel. Het zou moeten liggen in de bibliotheek' zegt hij. ' Goed, ik kan wel een gesprek met hem arrangeren in zijn woonkamer. Dan zou iemand met Severus naar de bibliotheek gaan' denkt de donkere tovenaar hardop. 'Ik ga wel' zegt Remus direct en hij kijkt naar de man met een hele smalle glimlach. Hij voelt zich comfortabel bij de man, hij weet niet waarom maar het voelt goed om bij hem te zijn. ' Weet je het zeker? Nou goed dan, ik zal een brief schrijven' zegt de tovenaar en die verdwijnt direct. ' Wie wil er eten?' vraagt Molly na een doodse stilte in de keuken en Severus is nog nooit zo blij geweest dat er weer gepraat wordt. Tijdens de maaltijd stapt de donkere tovenaar uit de haard en houdt een brief overeind. ' Hij reageerde snel, ik heb voor morgen om half vier een gesprek gepland'. Severus ziet Albus knikken. ' Goed, dank je wel Romeo'. Oh, die man heet Romeo? Severus is vastbesloten om die naam te onthouden, Romeo is vriendelijk ook al komt hij imposant over. Hij slikt zijn gebakken aardappelen door en neemt gauw een hap. Hij voelt de ogen van Remus op zich gericht en het voelt ongemakkelijk.