Uncharted territory - Severus Snape fanfiction (VOLTOOID)

You know I need you, and that's for sure

Veel plezier met dit hoofdstuk! We spoelen een aantal jaren vooruit en de familie Sneep is gelukkiger dan ooit. Toch worstelt, na al die jaren, nog steeds met allerlei problemen. X Tamara

A/N: Triggerende gedachten wat betreft eetstoornissen en depressie! Worstel je hiermee? Lees het dan niet!

-------------------------------------------------

' Sev? Severus!' klinkt de stem van Remus en verdwaasd kijkt Severus op. 'Wat is er?' vraagt Remus bezorgd en Severus komt dan weer bij zijn positieven. ' Ga zitten Remus, we moeten praten' zegt hij en de weerwolf gaat zitten op de bank, naast hem. 'Ik ben vanmorgen bij Poppy geweest voor mijn misselijkheid en ze stelde vast dat ik zwanger ben' zegt hij en Remus zijn gezicht licht op. 'Dat meen je? Wauw! Wat geweldig!' zegt Remus enthousiast en Severus glimlacht om de blijheid van zijn man. ' Wil je voelen?' vraagt hij en Remus knikt enthousiast. 'Hey kleintje' zegt Remus blij en Severus ziet tranen van geluk in de ogen van Remus. Hij glimlacht en legt zijn hand bovenop die van Remus. 'Weet je ook wat het gaat zijn?' Severus schudt zijn hoofd. 'Ik ben nog niet zover maar dat komt snel genoeg' zegt hij met een glimlach rond zijn lippen. Remus drukt een kus in zijn nek en Severus ademt even diep en uit. ' Ik ben zo trots op je Sev' zegt Remus dan en hij kijkt Remus niet-begrijpend aan. ' Je durft het avontuur aan te gaan terwijl je net uit je depressie en eetprobleem geklommen bent'. Severus knikt en streelt Remus zijn haar. 'Ik ga het vanmiddag vertellen aan Jamie, wil je mee?' vraagt hij en Remus knikt. ' Maar natuurlijk Sev, ik moet mijn man wel steunen'. Severus zijn lippen krullen om terwijl die laatste zin in zijn hoofd nadreunt. Remus heeft hem meer dan genoeg gesteund, zonder Remus had hij opgegeven om zijn angsten onder ogen te komen en had hij de rest van zijn leven waarschijnlijk doorgebracht in een kil en leeg huis terwijl hij mokkend voor een haardvuur zat. Hij schudt zijn hoofd. ' Oh dan moeten we namen bedenken! En een commode kopen, en een box en..' Severus grijnst en luistert tevreden naar Remus zijn opgewekte geklets.

'Jamie.. ik wil je wat vertellen' zegt de zwartharige man en Jamie knikt terwijl hij zijn notitieboek opzij legt en zijn benen kruist. 'Vertel Severus, je maakt me nieuwsgierig'. Hij ziet dat de zwartharige man even twijfelt en op dat moment pakt Remus zijn hand en knijpt er zachtjes in. De bruinharige man is een perfecte aanvulling voor Severus, hij heeft hem zoveel geholpen en gesteund. ' Ik ben zwanger' zegt Severus dan en Jamie's ogen worden groot van verrassing. ' Wat prachtig! Geweldig' zegt hij met een glimlach. ' Dank je. Maar ik ben een beetje bang.. ik ben nog lang niet waar ik moet zijn' zegt Severus en Jamie knikt. ' Het gaat lastig zijn maar je blijft me bezoeken Severus, net zolang totdat je nergens last meer van hebt. En ik ben zeer onder de indruk op de manier hoe jij het gedaan hebt, je hebt jezelf goed leren kennen en dingen veranderd in je levensstijl. Zelfs het eten heb je goed opgepakt, ook al hadden we tegenslagen' zegt hij rustig. Door de jaren heen had Severus veel moeite gehad met het eten, soms at hij wel en soms niet. Het was pittig geweest maar inmiddels was hij weer op de goede weg. 'Tegenslagen? Pff, het waren oorlogen en schipbreuken' zegt Severus grimmig. Jamie knikt en denkt terug aan het moment dat hij door de Haard was gekomen nadat Remus hem paniekerig had verteld dat Severus opnieuw flauwgevallen was.

Met een vastberaden blik op zijn gezicht stapt Jamie uit de Haard en knielt neer bij Severus. De pols van de man is dunner dan voorheen en zijn wangen zijn nog meer ingevallen dan eerst. Hij grimast en kijkt naar Remus. ' Hij zal wakker worden binnen nu en een paar minuten' zegt hij en niet lang daarna wordt Severus inderdaad wakker. ' Dag Severus, je liet me aardig schrikken' zegt hij met een glimlach en Severus slikt. ' Ben ik flauwgevallen?' Jamie knikt en haalt dan diep adem. ' Severus? Hoeveel heb je vandaag gegeten?' De man op de grond trekt wit weg. ' Ik heb mijn best gedaan Jamie! Ik zweer het maar ik had er moeite mee' zegt hij opstandig en Jamie knikt. ' Vertel het me maar' zegt hij en ondertussen helpt hij de man op een stoel. 'Als ontbijt had ik twee stukken toast, als lunch had ik twee sandwiches en als diner had ik een halve opscheplepel met gebakken aardappelen, een hele opscheplepel met groenten en een klein beetje kip' zegt Severus. ' Heel goed, maar dan rest mij de vraag waarom je flauwgevallen bent?' zegt hij en kijkt de man indringend aan.  ' Ik.. kon het niet Jamie' zegt Severus dan gebroken en er ontsnapt een traan. ' Je kan het wel maar je moet doorzetten Severus. Ik wil dat je eerlijk antwoord geeft oké? Wat heb je na elke maaltijd gedaan?' Hij kijkt naar Severus die slikt. Het antwoord weet hij al maar Severus moet het zelf zeggen. ' Ik beloof het Jamie, ik ga weer goed eten. Echt, ik ga het echt doen' zegt Severus en Jamie knikt. ' Dat zei je de vorige keer ook en toen ging het ook niet zo goed hé?' herinnert hij de man eraan. ' Vertel Severus, wat heb je gedaan na de maaltijden? Ik ben niet boos en Remus ook niet' zegt hij dan rustig en knielt neer zodat hij oogcontact heeft. ' Ik..heb het uitgekotst' zegt Severus dan heel zacht en Jamie knikt. ' Dat dacht ik al Severus. Luister naar me Severus' zegt hij streng en twee zwarte ogen kijken hem aan. ' Je vertelde de vorige sessie dat je graag met Remus verder wil leven maar als je nu niet start met eten, dan kan Remus een tombe voor je begrafenis regelen en op zoek gaan naar een andere man of vrouw' zegt hij en geschokt kijkt Severus hem aan. ' Severus.. ga alsjeblieft eten. Ik weet dat het moeilijk is, maar doe het alsjeblieft' zegt Remus smekend. 'Ik wil je niet kwijt en ik hou zoveel van je.. eet alsjeblieft. Zet die knop om en ga eten' zegt Remus. Jamie ziet dan een vastberaden blik in Severus zijn ogen verschijnen. 'Ik ga eten Remus. Ik beloof het' zegt Severus stellig en Jamie kijkt naar de man. Eerst zien, dan geloven, gaat er door zijn hoofd heen.

Severus slaat het boekje open waarin hij zijn gevoelens opschrijft en bladert door de pagina's heen. Het geeft een goed beeld van zijn worsteling met zichzelf, zijn eetprobleem en alles eromheen. Er waren zeker goede dagen maar ook lastige dagen. Oh hij was er nog niet, maar het ging steeds beter. Hij vind nu dat hij er beter uit ziet en zijn gewicht gaat elke keer iets omhoog. Ja, hij mag trots zijn op zichzelf.  Hij glimlacht kleintjes en begint met schrijven op een nieuwe pagina.

25 juni, 19:00

Wat een dag! Ik heb vandaag mijn zwangerschap bekend gemaakt aan Remus en die lieverd sprong bijna uit zijn vel van geluk. Als er iemand blij is, dan is hij het wel. Daarna zijn we naar Jamie gegaan en ik heb ook hem geïnformeerd. Hij was ook heel blij voor me en we hebben nog even gepraat over mijn angsten en depressie. Gelukkig mag ik langs blijven komen en dat heb ik ook nodig, dat zie ik nu in. Ik heb soms ook andere mensen nodig om mezelf te helpen. Maar het is niet allemaal glamour en blijdschap, ik ben ook bang. Bang om weer dikker te worden (en nu echt vanwege de zwangerschap) en dat ik rare dingen ga doen. Ik ben ontzettend vastberaden om het allemaal uit te zitten maar ik vind het verschrikkelijk eng. Remus gaat me helpen, net zoals Jamie en ik kan niet blijer zijn met hun help. En als ik ergens last van heb, in welk opzicht dan ook, ga ik aan de bel trekken. De tijd van dingen verbergen is voorgoed voorbij en ik merk dat ik minder last heb van donkere gedachtes. Ik ben echt trots op mezelf! Ja, daar mag een uitroepteken want dat is werkelijk bijzonder. Vanavond heeft Remus gekookt (pasta pesto) en ik vond het oprecht lekker. En je gaat het niet geloven Jamie maar ik heb maar liefst twee keer opgeschept. De laatste keer was maar een lepel vol maar toch, het is een stap vooruit. Ja, ik ga beter worden. Ik voel het, ik wil beter worden. Ik ga beter worden. 

--------------------------------------------------------

Wat vinden jullie ervan? Let me know! X Tamara