Uncharted territory - Severus Snape fanfiction (VOLTOOID)

Forget your memories

Hoi allemaal! Zoals jullie kunnen lezen, ben ik een nieuw boek gestart. Ik ben heel benieuwd naar jullie reacties dus laat die vooral achter in de comments! Veel plezier met lezen.

Note: de spreuk Obliviscatur memoriam heb ik zelf bedacht en Google Translate is mijn grote vriend geweest:)

X Tamara

---------------------------------------------------------------

Severus kijkt om zich heen als hij stil staat en ziet een zeer ruim kantoor met veel boeken en een groot bureau met allerlei vreemde instrumenten die eromheen staan. Daarnaast staat een stok met een vogel erop. Feniks schiet hem ineens te binnen en hij fronst, waarom denkt hij dat? Is dat soms een Feniks? Maar die beesten zijn hartstikke zeldzaam.. ' Dat is Felix, mijn Feniks' vertelt zijn meester en hij knikt even. Hij krijgt het surrealistische idee dat hij deze kamer kent maar dat kan helemaal niet, hij is hier nog nooit geweest met zijn vorige meester. Er verschijnen twee stoelen en de vrouw, die hij vaag herkent maar hij weet niet waarvan, gaat in één van de stoelen zitten. ' Ga maar zitten' zegt zijn meester en verbijsterd gaat hij zitten in de zachte stoel. Het voelt gek aan maar het zit goed, besluit hij. Er verschijnen koppen thee op de tafel en Severus bijt op zijn lip. ' Je mag een kop thee pakken' vervolgt zijn meester dan en dankbaar pakt hij een kop aan van zijn meester. ' Weet je toevallig je eerste naam?' vraagt zijn meester en Severus bijt nogmaals op zijn lip. ' Ik.. nee meester' zegt hij dan zacht. ' Je naam is Severus' zegt zijn meester op dezelfde toon als Severus net sprak en Severus denkt na over de naam. Hij herkent de naam, is dat echt zijn naam? 'Dank u meester' zegt hij en zwijgt dan. ' Weet je toevallig haar naam?' vraagt zijn meester en knikt naar de vrouw die naast hem zit. Severus bijt op zijn lip en schudt zijn hoofd. ' Maar ik herken u wel...' zegt hij dan. De vrouw naast hem geeft een lichte glimlach en spreekt dan. ' Ik ben Minerva McGonagall maar noem me maar Minerva. Ik geef Transfiguratie op deze school en ben hoofd van Griffoendor' legt ze uit. Severus knikt traag. 'Wat kan je me vertellen over je vorige meester?' vraagt zijn meester dan. Severus slikt even. ' Hij eh was vaak weg en had vaak meetings met allerlei mensen. Hij was ook ontzettend machtig en powerful'. Hij ziet zijn meester knikken, hij is dus op de goede weg. ' Voor de rest weet ik dat er iets was met een mislukte profetie en daar sprak hij de blonde man vaak op aan. Oh en hij moest iemand vermoorden, een jongen die blijkbaar al vaak ontsnapt was' vertelt hij. ' Heel goed' zegt zijn meester en hij verbergt zijn glimlach. ' Met welke mensen had hij die meetings?' Severus bijt even op zijn lip. ' Uh ik weet dat er een vrouw met erg krullend haar bij was en ze flirtte altijd met de meester. Dat vond hij, geloof ik, niet zo leuk' zegt hij met een stalen gezicht. Hij hoort gegrinnik van zijn meester en Severus kijkt even naar zijn handen. ' Daarnaast waren er nog die man met dat lange, blonde haar, zijn vrouw en zoon' zegt hij terwijl hij nadenkt. ' Dat waren de permanente bewoners, de rest liep in en uit' legt hij dan uit. Zijn meester knikt en Severus zwijgt. ' Meester?' vraagt hij na een tijdje. Zijn meester kijkt op en knikt. ' Ik herinner me een spreuk.. het heet Obliviscatur memoriam'. Zijn meester zwijgt even maar klinkt hoopvol als hij spreekt. 'Het is een oude Latijnse spreuk en het verbaast me niks dat Voldemort deze spreuk heeft gebruikt, hij is heel krachtig. Er is een tegenspreuk maar die is lastig'. Severus kijkt naar de grond en wacht af. ' Waarom is die lastig?' vraagt Minerva dan. ' Nou, het is mogelijk dat sommige herinneringen voorgoed verloren zullen gaan bij het uitspreken van deze spreuk' legt zijn meester uit. Severus slikt als hij dat hoort. Waarom heeft zijn vorige meester hem dit aangedaan?