Crashed Hearts ✔️

Chapter 12

ELISE'S POV
I've been here for a quite a while now, hindi ko alam kung ilang araw o buwan na kong nandito. Hindi ko alam kung makakalabas pa ko.

In another life,
I would be your girl,
we keep all our promises,
be us against the world,
in another life,
I would make you stay,
so I don't have to say
You where the one that got away
the one that got away,

Tears again fell down upon my eyes, I hate the fact that everyday seems hell to me. I despise the feeling of temporary comfort that they're giving, lalo na't dahil doon ay naalala ko siya.

5 years ago, I bumped into someone that changed my life. That SOMEONE, gave me life and happiness at the same time. Hindi ko maisip kung bakit kami dumating sa ganitong sitwasyon.

I remembered the last day he left my house, nag-away kami nun since he found out that I'm into drugs. Hindi ko ma-explain sa kanya kung bakit ko ginagawa iyon, but then everytime that goddamn memory flashes. Parati kong naalala how selfish I was.

Back then, I want to escape reality..

3 days after I heard from his mom na naaksidente siya, napagitnaan ang katawan niya ng kotse at truck. He was reported dead on the spot, his body was sliced in half kaya wala na rin silang magagawa.

Hindi ko mapigilang sisihin ang sarili ko, kung hindi ako naging makasarili nang gabing iyon. Hindi siya maaksidente.

If only I begged him to stay,

If only I tried to stop him from running away,

Then maybe he's not the one that got away.

Nagsimula na naman akong umiyak, hindi ko mapigilang hindi alalahanin ang taong bumuo ng buhay ko. Ang taong naging dahilan kung bakit nakakagawa ako ng paraan para makalimutan ang estado ko sa buhay.

I broke my other half..

Pinagmasdan ko ang dextrose at napansin kong paubos na ito. It's 12 am at ayokong makaistorbo ng tao, besides ano pa bang silbi nito kung irerefill nila?

I'm already dead inside..

Wala sa sariling tumayo ako at lumabas ng kwarto, naririnig kong maingay at tumatahol si Uno sa kwarto ni Alicia pero hindi ko na iyon pinansin.

Walang gana akong naglalakad sa hallway at tinitingnan ang mga nurse na nasasalubong ko.

Pumunta ako sa elevator at pinindot ang button for the rooftop. May mga sumabay sa akin pero agad namang umalis nang makaabot na sa 4th floor.

When I reached the rooftop, agad sumalubong sa akin ang malamig na hangin. I felt sadness by how comforting the wind is, naglakad ako palapit sa edge nito.

Pinagmasdan ko ang mga bituin sa langit, napansin kong sobrang liwanag nito ngayong gabi kaya napangiti ako. I'm happy to star gaze for the last time..

"Love, gusto ko ikasal tayo tapos gabi!"

"Lah? Okay ka lang love?"

"Hahaha siyempre, I want the stars to witness how happy I am to be your bride"

"Sure, para sa tuwing makakakita tayo ng mga bituin maalala natin yung gabing kinasal tayo"

I wiped my tears and smiled, kung hindi man darating ang araw na iyon then I'm happy to remember the stars.

They'll be witnessing my farewell..

Umakyat ako sa barikada at tumungtong, tumingin ako sa baba at hindi alintana sa akin ang taas ng building.

Love, I wanna see you..

I wanna meet you to the other side

My life is quite bitter, I need my happy pill. I need you.

Ready to meet me again? 

Handa na kong tumalon, pinikit ko ang aking mga mata habang inaalala ang mga masasaya naming memorya.

"Love.."

I opened my eyes dahil may narinig akong nagsalita sa likod ko. Lumingon ako at ang taong hindi ko inaasahang. makita ay nakatayo dito.

"Love, I miss you.."

I don't know what to say, umalis ako sa pagkakatungtong at agad tumakbo palapit sa kanya. If I'm dreaming right now, ayoko nang gumising pa.

I cupped his face at nagsimulang umiyak, hindi ko alam anong sasabihin ko. Hindi ko alam kung magsosorry na ako, I want to tell him everything..

"Love, I'm sorry.. Hindi ko sinasadya.." Mautal utal kong sabi sa kanya.

He brushed my hair and pulled me closer to him, hindi ko na alam anong magiging reaksyon ko. This warm feeling, the comfort I craved for so long.

"Love, I want to see you happy"

Tumingin ako sa kanya and his brown eyes met my gazed. I'm happy with him, sa kanya lang ako nakakaramdam ng pagmamahal.

"I'm happy with you.... beside you"

"Pero may mga taong nagmamahal rin sa iyo."

Tumawa ako sa naging sagot niya. Sino? Paano? Wala na kong matuturing na pamilya, siya lang.

"You're my home.."

"I know"

Hinalikan niya ko sa noo at muli akong niyakap, ayoko nang bumitaw sa lalaking kaharap ko. Ayoko nang lumayo at bumalik sa paghinirap ko.

"Pero hindi ako magiging masaya kung wawakasan mo buhay mo. Love parati mong tandaan, I never left you. Parati akong nandito ginagabayan ka, I'm your home remember?"

Nakikinig lang ako habang yakap yakap niya ko, hindi pa rin matigil ang pag-iyak ko pero may kasama itong saya na matagal ko nang hindi nararamdaman.

"Gusto rin naman kita makasama, pero may tamang panahon dun"

Tumingin siya sakin at tinitigan ako, he smiled and cupped my face. He chuckled ng mag-pout ang expression ko, natawa rin ako dahil ang cute niya.

"Love, be strong I'm always guiding you"

"I love you"

Wala sa sarili akong tumango. He pulled me closer and kissed my lips, I miss this feeling which I searched for years..

Iminulat ko ang mata ko at tumama ang malamig na hangin sa mukha ko, lumingon lingon ako para hanapin ang minamahal ko pero hindi ko na siya nakita pa.

No.. No.. It can't be..

I looked at the skies and for some reason the stars glistened upon my eyes.

"I LOVE YOU ARIES! I LOVE YOU SO MUCH!" Sigaw ko habang nakatingin sa mga bituin.

Maybe he's right, there will be right time for us.. I guess you have to wait for me again my love. Wait until we're both in the same horizon.