Crashed Hearts ✔️

Chapter 48

THIRD PERSON'S POV

"Oh my fucking god"

Nakarating sila sa isang liblib na lugar, it took them 2 hours before reaching the premises. Masyadong maraming puno at halaman ang madadaan at kakaunting bahay lang ang masisilyan sa lugar.

"Why are we here?" Tanong ni Adrian, habang nagdadrive si Harleen.

"Parati kami napunta dito sa tuwing may kinikidnap siyang businessman na threat sa kompanya."

"Fuck?" Adrian chuckled, ganoon na ba talaga kadesperada ang babaeng iyon? She seems too old to do those crimes and schemes pero never too old to see Satan..

Naisip pa lang ng binata ang mga bagay na pinagagawa niya para pabagsakin ang kompanya ni Laura ay natatawa na siya. Sa sobrang dami nun ay siguradong on the spot na siya papatayin at hindi na mag-aabala pang dalhin sa kung saan man.

"You're crazy." Saad ni Harleen pagkatapos maabutan ang binatang nakatingin sa bintana habang nakangiti.

Nawala ang kanyang ngiti ng makarating sila sa bulwagan, there are armed men walking around the area. It's a two-story house with a big gate sorrounding it.

"So how can I passed through?" Tanong ni Adrian, Harleen looked hesitantly to the guards pati siya ay hindi niya alam paano makakapasok.

"Do you have guns?"

Tumango si Harleen at kinuha ang isang itim na bag sa backseat, she unzipped it and few guns with spared ammos are inside.

"I can shoot, pwede kita tulungan" Saad ni Harleen, kumuha ng dalawang baril si Adrian at naglagay siya ng spare bullets sa bulsa.

After a few minutes of watching, maingat na lumabas ang dalawa at naglakad papunta sa likod ng bahay. They walked behind the trees whenever there's a guard that passes by.

Adrian started to count before rushing towards the back door, gumamit si Harleen ng baril na may silencer at agad na itinutok ito sa knob para buksan.

As they went inside, there where no signs of guards or maids. Maingat silang naglakad sa basement kung saan alam ni Harleen na karaniwang doon nilalagay ni Laura ang mga nakikidnap niyang business entrepreneurs noon.

"It's locked."

"Use your gun."

"Baka may makarinig.."

"Ako ba?"

Kapwa sila napalingon sa matandang nasa likod nila, she's bathing in blood na lalong nagpakaba kay Adrian. Agad niyang tinutok ang baril sa matanda pero naunahan siya ng isang malakas na putok ng baril.

Naramdaman na lang niya ang pagkamanhid ng kanyang hita, hanggang sa tuluyan siyang napaluhod sa harap ng matanda. He can't feel his body as his eyes began to blur, napalingon siya kay Harleen na nakahiga na sa sahig.

"You can't get her back."

*********

ADRIAN'S POV

Nagising ako sa isang maruming kwarto, ramdam ko ang sakit sa mga kalamnan ko at siguradong binugbog muna ako ng mga tauhan ng pesteng matandang iyon bago dalhin dito.

I saw Harleen few inches away from me, nakadapa ito at walang malay. Sinubukan kong tumayo pero nakatali ang mga paa at kamay ko, I can't even move my body properly kaya hindi ko alam paano makakatakas.

I saw someone coming towards the door, isang pigura ng babae ang naaninag kong papasok sa kwarto.

Baby...

Pinagmasdan ko ang paglakad papalapit sa akin ni Alicia, she has bruises covering her body and a wound in her face.

"Baby.. what happened to you?" Tanong ko, nanatiling walang emosyon ang kanyang mukha habang nakakatitig sa akin.

I want to reach her so bad pero hindi ko magawa, I asked for help but she stood there staring at me.

"Bakit mo ko niloko?"

"H..Huh?"

"You're not Mark.."

Silence filled the room, those words.. P..Paano niya nalaman? She smiled bitterly as tears escaped her eyes.

"I..Im sorry baby."

"I AM NOT YOUR BABY!" She yelled.

"I REMEMBERED NOW! KILALA KO NA SARILI KO! KILALA NA KITA! KAPATID KA NI MARK DIBA?! BAKIT KA NAGPANGGAP?!"

Wala akong maisip na sabihin, kahit kailan ay hindi ako makakahanap ng rason sa mga pag-sisinungaling ko. I tried to stop myself from falling in love but I can't at ngayon binalikan na ko ng karma.

"YOU TOLD ME NAKALIGTAS KA! YOU TOLD ME PAREHO TAYONG NAKALIGTAS SA AKSIDENTE! YOU TOLD ME EVERYTHING THAT ARE JUST LIES!"

I don't know..I'm sorry..

"OH NGAYON HINDI KA MAKAPAGSALITA? BAKIT? HINDI MO BA KAYA SIKMURAIN ANG MGA SINASABI KO?! GULAT KA BA NA HINDI KO NA KAYANG LUNUKIN MGA PAGSINUNGALING MO?!"

Napasalampak siya sa harap ko habang umiiyak, I want to hug her, I want to reach, I want to comfort her pero alam kong ako ang dahilan ng sakit na nararamdaman niya.

Kasalanan ko ba? Kasalanan ko bang minahal ko siya? Kasalanan ko bang minahal ko ang taong pag-mamayari ng iba?

Pinilit ko namang pigilan ang sarili ko, pinilit kong magkaroon ng malay sa mga ginagawa ko pero pati ako.. nalunod ako sa sariling pagpapanggap ko.

Masyado akong naniwalang pag-mamayari ko siya, nakalimutan kong balang araw ay babawiin din siya sakin.

"Mahal mo ba talaga ako?"

Napalingon ako sa maamo niyang mukha, I nodded helplessly kahit alam kong hindi niya ko papaniwalaan.

"Pero bakit mo ko nagawang saktan?"

Bakit nga ba? Hindi ko rin alam..

Hindi ko namalayan ang pag-tulo ng mga luha ko, gusto kong wakasan ang sakit na nararamdaman ko pero alam ko sa sarili kong mas malala ang nararamdaman niya ngayon.

I'm such an idiot for making my own fairytale..

"I want to kill you so bad.." She said, as she look at me with darkness upon her eyes.

"Then kill me, I have no desires to escape.."

Tinitigan pa niya ko ng ilang sandali bago tumayo at pagpagin ang suot niyang bestida, mabagal siyang naglakad papunta sa pinto bago muling lumingon sa akin.

"Soon, Adrian.."

Sinara niya ang pinto at pagkakataong ito, nawala na sa isip ko ang pag-takas at pag-sagip sa kanya. She has the right to kill me, since I already killed her hope to see my brother once again..

I'm such a selfish asshole..