Ένιωθα το κεφάλι μου να με πονάει και τα βλέφαρα μου να είναι βαριά. Προσπάθησα να τα ανοίξω σιγά σιγά, μα το φως του ήλιου με εμπόδισε. Που βρίσκομαι;
Έκανα μια ακόμα προσπάθεια και διαπίστωσα πως είμαι στο δωμάτιο μου και συγκεκριμένα στο κρεβάτι μου. Πως βρέθηκα εδώ;
Αναμνήσεις από τον τσακωμό μου με τον Χένρι κατέκλυσαν το κεφάλι μου και αυτός ο πόνος στο στήθος επανήλθε. Αισθάνθηκα το ίδιο απαίσια με πριν, ίσως και χειρότερα. Τώρα έφυγε και ποιος ξέρει πως θα είναι μαζί μου όταν επιστρέψει.
Είπε πως δεν ξέρει αν με αγαπάει, πως δεν θέλει καμιά άλλη σχέση μαζί μου πέρα από τις τυπικές. Και αν βρει παρηγοριά σε κάποια άλλη; Όχι δεν πρέπει να τον αφήσω να φύγει!
Προσπάθησα να σηκωθώ αλλά το κεφάλι μου κουδούνιζε σαν να είχα ζήσει το χειρότερο hang over! Και έχω ζήσει πολλά τέτοια στο λύκειο και πιστέψτε με η αίσθηση είναι πάντα η ίδια!
"Εϊ είναι ήρεμα τίγρη. Με το μαλακό."είπε η Λάιλα βάζοντας τα χέρια τις προστατευτικά στους ώμους μου και σπρώχνοντάς με απαλά στην πλάτη του κρεβατιού.
Από την άλλη, η Κιάνα στερέωσε τα μαξιλάρια καλύτερα ώστε να ακουμπήσω και έβαλε και ένα και για το κεφάλι μου.
"Πώς αισθάνεσαι;"ρώτησε.
"Εσύ πως με βλέπεις;"
"Σαν να τσακώθηκα άγρια με το αγόρι σου. Τι συνέβει εδώ πάνω Αλέξα; Οι φωνές σας ακούγονταν μέχρι κάτω. Όταν ήρθαμε με την Κιάνα και την Άσλεϊ σε βρήκαμε στο πάτωμα και σε πολύ άσχημη κατάσταση."μου εξήγησε η Λάιλα.
"Λάιλα τι την ρωτάς τώρα; Άστην να ξεκουραστεί. Θα της φέρει και η Άσλεϊ του παυσίπονο και θα ξαπλώσει."την μάλωσε η Κιάνα και έπιασε στοργικά το χέρι μου χαμογελώντας και χαϊδεύοντας μου το κεφάλι.
Η Κιάνα, επειδή είναι η πιο σοβαρή τις περισσότερες φορές και πολύ έξυπνη, δημιουργική και προστατευτική, είναι κάτι σαν μαμά για εμάς. Είναι και ένα χρόνο μεγαλύτερη και νιώθει πως έχει ευθύνη απέναντι μας. Είναι ένας λόγος ακόμα που την εκτιμώ τόσο.
"Δεν χρειάζεται να ξεκουραστεί άλλο, κοιμόταν μια ολόκληρη μέρα. Στο τέλος νομίζαμε ότι έπεσες σε χειμερία νάρκη."άκουσα την φωνή της Άσλεϊ να λέει και η ίδια μπήκε μέσα κρατώντας έναν δίσκο.
Αφού τον ακούμπησε στο κομοδίνο, δίνοντας μου το γυάλινο ποτήρι με το παυσίπονο και βάζοντας και ένα πιάτο με κουλουράκια σοκολάτας στην μέση του κρεβατιού, ξάπλωσε και εκείνη δίπλα μας.
YOU ARE READING
How To Be A Princess #scifi2020
Teen Fiction"Χριστέ μου πως περιμένετε να περπατήσω πάνω σε κάτι τέτοιο;!"φώναζα αγανακτησμένη. "Τι περιμένατε δεσποινίς; Δεν εκπαιδεύεστε για τα καλλιστεία, αλλά για το πως να διοικήσετε ένα βασίλειο!"απάντησε με αυστηρό τόνο ο κύριος Ντε Λούκα και μου έγνεψε...
