Ορτίλια
Η Ιζαμπέλ βρισκόταν πίσω στο σπίτι, έτοιμη να κάνει μια κουβέντα με τον βασιλιά σύζυγό της. Τα πράγματα έπρεπε να μπουν στην θέση τους. Πλέον η κυριαρχία του άρχιζε να χάνετε και έπρεπε να εξασφαλίσει την θέση της.
Εκείνος μπήκε στο δωμάτιο τους και έκπληκτος την βρήκε να τον περιμένει καθισμένη στην καρέκλα της τραπεζαρίας που υπήρχε μέσα.
Δεν περίμενε να την δει τόσο σύντομα πίσω. Για να βρίσκετε εδώ, πάει να πει πως κάτι συμβαίνει στην Λουκέρσια. Και από το χαρούμενο πρόσωπο της φαίνεται πως δεν θα είναι ευχάριστο.
"Καλώς ήρθες, αν και δεν σε περίμενα."της είπε.
"Ούτε εγώ περίμενα πως θα έρθω τόσο γρήγορα. Έπρεπε όμως να ακούσεις τα καλά νέα από το γλυκό στόμα της γυναίκας σου. Δεν είναι να τα μαθαίνεις από τρίτους."τον ειρωνεύτικε.
Εκείνος έψαχνε με το βλέμμα του κάτι στον χώρο έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού του αυτά που του είπε η Ιζαμπέλ.
Εκείνη ρόλαρε τα μάτια της και του απάντησε.
"Μην ανησυχείς η φιλενάδα σου έφυγε αφού πρώτα ντύθηκε και έστρωσε και το κρεβάτι. Ξέρεις πως δεν μπορώ την ακαταστασία."
"Τι θέλεις Ιζαμπέλ; Για να έφτασε μέχρι εδώ κάτι σίγουρα συμβαίνει. Πες το."είπε προσπαθώντας να κρύψει την περιέργεια του και την προστιγμήν αμηχανία του.
Η Ιζαμπέλ τον κοίταξε γελώντας. Με βήμα σταθερο πλησίασε απέναντι του και τον παρατηρούσε από πάνω μέχρι κάτω.
Πόσο είχε αλλάξει από το τελευταίο που παντρεύτηκαν. Είχε γεράσει. Είχε γίνει πιο σκληρός. Πιο αυταρχικός. Πιο βλάκας.
YOU ARE READING
How To Be A Princess #scifi2020
Teen Fiction"Χριστέ μου πως περιμένετε να περπατήσω πάνω σε κάτι τέτοιο;!"φώναζα αγανακτησμένη. "Τι περιμένατε δεσποινίς; Δεν εκπαιδεύεστε για τα καλλιστεία, αλλά για το πως να διοικήσετε ένα βασίλειο!"απάντησε με αυστηρό τόνο ο κύριος Ντε Λούκα και μου έγνεψε...
