How To Be A Princess #scifi2020

👑Κεφάλαιο 48👑

Προσοχή!
Κατά πασα πιθανότητα σε αυτό το κεφάλαιο να καταστραφεί ένα μέρος της ψυχή σας και να χαλάσετε ότι απόθεμα σε χαρτομάντιλα υπάρχει στο σπίτι. Σαν συγγραφέας και καλός άνθρωπος (γκουχου γκουχου) θεωρώ χρέος μου να σας προετοιμάσω ψυχολογικά.

Καλή ανάγνωση και ο Θεός μαζί μου.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Βλέπαμε τις κόρες μας από το μπαλκόνι να παίζουν στον κήπο με τις ξαδέρφες τους, την Ριν και την Εστέρ. Ήταν τόσο όμορφες και ξέγνοιαστες. Η χαρά της ζωής.

Βέβαια. Δεν έχουν να ανησυχούν για τα προβλήματα των μεγάλων. Αυτά είναι παιδιά. Πρέπει να γευτούν τα καλά της ζωής όσο ακόμα έχουν χρόνο.

Η Λουσιάννα έτρεχε με μια κορδέλα στα χέρια της όσο τα άλλα κορίτσια προσπαθούσαν να την φτάσουν.

"Πετάω! Κοίτα μπαμπά πετάω!" Φώναζε προς τα εμάς και ο Χένρι χαμογέλασε.

Ο πατέρας της ήταν παντα η αδυναμία της, όπως και σε όλες τις κόρες μας. Ακόμα θυμάμαι πως η Ιολάν προσπαθούσε παντα να κράτα απασχολημένο τον μπαμπά της ώστε να μην της τον "κλέψουν" τα άλλα της αδέρφια.

"Πρέπει πάντα να τις κανεις να ασχολούνται με κάτι, ακριβώς όπως εσύ." Του είπα.

Εκείνος έπιασε το χέρι μου και το έσφιξε. Άρχισε να βήχει, οχι αρκετά έντονα αλλά τόσο όσο να με κάνει να ανησυχήσω.

"Είσαι καλά αγάπη μου;" Ρώτησα.

"Ναι μια χαρά. Από την σκόνη είναι, θα μου περάσει."

Τότε ο Έϊντεν Χέθγουορντ ήρθε στο μπαλκόνι κρατώντας ένα χαρτί. Δεν μπόρεσα να μην προσέξω το ποσο γρήγορα άλλαξε η έκφραση του μόλις με είδε, σαν να μην με περίμενε εδώ.

"Μεγαλειότατε, Υψηλοτάτη." Υποκλίθηκε.

"Τι κάνεις εδώ;" Τον ρώτησα περίεργη.

Νόμιζα πως θα βρισκόταν είδη στην εκκλησία για να κάνει τις ετοιμασίες.

Όταν ο Χένρι αψήφησε την εντολή του Μητροπολίτη, να μην γίνουν τα εγκαίνια αν δεν περάσουν σαράντα μέρες από τον θάνατο του φίλου του και πατέρα του άντρα μου, εκείνος είπε πως θα το κάνει μόνο αν βρισκόταν όλη η βασιλική οικογένεια μαζί.