Είχα την ανάγκη να έρθω στην αίθουσα των πορτραίτων και να κοιτάξω την εικόνα της οικογένειας μου, εκεί που είχα μιλήσει για πρώτη φορά με την βασίλισσα Ιζαμπέλ.
Ακόμα μου κάνει εντύπωση η ομορφιά της μαντάμ Κατερίνας και της αδερφής της. Η μόνη διαφορά τους βρίσκετε στα μαλλιά και από τις φωτογραφίες το σωματότυπο. Ο πατέρας μου, που μπορώ να πω ότι του μοιάζω αρκετά, φαντάζει σωστός πρίγκιπας από παραμύθι.
Ρωμαλέος, αισθητός, όμορφος. Και η μητέρα μου δεν πάει πίσω. Από εκείνη πήρα το πρόσωπο και λίγο από τον χαρακτήρα, όπως μου λέει συχνά ο Φρανκ αν και η μαντάμ επιμένει ότι μοιάζω αποκλειστικά στον πατέρα μου. Άραγε τους κάνω περήφανους; Με βλέπουν από εκεί πάνω; Θέλω να πιστεύω πως ναι.
"Ωραίοι δεν είναι; Όσα χρόνια βασίλευε ο παππούς μας όλα ήταν μια χαρά και ο κόσμος δεν αντιμετώπιζε αυτήν την κρίση και την ανεργία. Στην πραγματικότητα, ο κόσμος ζούσε μια ψευδαίσθηση. Τα προβλήματα είχαν αρχίσει εδώ και καιρό, απλά κάνεις δεν το παραδεχόταν."
Ο Στέφεν, τον οποίο γνώρισα πρώτη φορά στο δείπνο εχτές και όπως έμαθα είναι ξάδερφος μου, στεκόταν δίπλα μου κοιτάζοντας τον ίδιο πίνακα και φαινόταν σαν να ταξίδευε πίσω στο χρόνο και να θυμόταν τα παλιά.
Όσες φορές και να ρώτησα για τον λόγο της εξορίας του, κανείς δεν μου απάντησε. Η απάντηση ήταν σχεδόν πάντα η ίδια: "Υπήρχε λόγος".
Ποτέ του δεν βρήκα ένα πορτρέτο του ή μια φωτογραφία της οικογένειας του, εκτός από αυτήν της μητέρας του,εδώ. Σαν να μην υπήρχαν στην οικογένεια, σαν να εξαφανίστικαν. Αναρωτιέμαι πιο έγκλημα διέπραξαν για να εξοριστούν σε ένα τόσο αφιλόξενο μέρος.
"Ξέρω τι σκέφτεσαι. Έχεις και εσύ πολλές απορίες. Άλλωστε αυτή ειναι η φύση του ανθρώπου. Να θέλει να μαθαίνει. Πες μου ξαδέρφη, σου αρέσουν οι ιστορίες;"με ρώτησε.
Μπερδεμένη έγνεψα θετικά και εκείνος γέλασε. Γιατί γελάει;
"Ωραία λοιπόν. Ξέρεις την ιστορία του άπληστου Τομάσο;"
"Δεν την έχω ακουστά."ειπα ειλικρινά.
"Α τότε είναι η τυχερή σου μέρα, γιατί τυχαίνει να την ξέρω. Λοιπόν... Ο Τομάσο ήταν ένας απλός δούκας μιας μακρινής και αφιλόξενης χώρας, που έτυχε να τραβήξει την προσοχή της κόρης ενώς ισχυρού άρχοντα.
Αφού ο πατέρας ενέκρινε αυτόν τον γάμο, μιας και το θεωρούσε καλή επένδυση, το ζευγάρι ζούσε ευτυχισμένο στο κάστρο του μαζί με τον γιο τους. Το αγόρι είχε πολλές ικανότητες που έκαναν τον την οικογένειά περήφανη, κάτι που φρόντισε να εκμεταλλευτεί ο Τομάσο.
YOU ARE READING
How To Be A Princess #scifi2020
Teen Fiction"Χριστέ μου πως περιμένετε να περπατήσω πάνω σε κάτι τέτοιο;!"φώναζα αγανακτησμένη. "Τι περιμένατε δεσποινίς; Δεν εκπαιδεύεστε για τα καλλιστεία, αλλά για το πως να διοικήσετε ένα βασίλειο!"απάντησε με αυστηρό τόνο ο κύριος Ντε Λούκα και μου έγνεψε...
