Zawgyi
အရွင္လႊတ္ေပးမယ္လို႔ေျပာတဲ့သမားေတာ္ဟာ ဆိပ္ကမ္းမွာတုန္းကေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ လူပင္ သူနဲ႔ေတြ႕တာ ဒီေန႔ဆို ၄ရက္ရွိၿပီ သူကေစသနာပါပါနဲ႔ကုသေပးတယ္
သူ႔နာမည္က မုယီ
"ညီ့ေျခေထာက္က နည္းနည္းသက္သာေလာက္ၿပီ လာ အကို႔ကိုတြဲေလ်ာက္ၾကည့္
"အ!
"ေျဖးေျဖးေလ်ာက္ေလ ညီ့ေျခေထာက္က အခုမွလမ္းျပန္ေလ်ာက္တာဆိုေတာ့ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္ပါဦးမွာမဟုတ္ဘူး
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ေကာ(အကို)
"အင္း ဟုတ္ႀပီ လာဒီနားကေန ဟိုထိုင္ခံုနားထိသြားၾကည့္ရေအာင္
အကိုမုယီက ကၽြန္ေတာ့ကိုယ္ကို ထိန္းကိုင္ကာ လမ္းေလ်ာက္ေလ့က်င့္ေပးတယ္
"အကိုမုယီ ကၽြန္ေတာ္မရေတာ့ဘူး
"လာလာ အဲ့ဆို ျပန္ထိုင္ရေအာင္
"အကိုမုယီလည္းကၽြန္ေတာ့ေၾကာင့္ ပင္ပန္းေနရၿပီ
"မဟုတ္တာ ဒါအကို႔တာဝန္ပဲေလ
အကိုမုယီက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ စားပြဲက မုန္႔ေတြကို ထိုင္စားေနတယ္ မသိစိတ္ရဲ႕လႈပ္ေဆာ္မႈေၾကာင့္ အရွင့္ အေၾကာင္းသိခ်င္လာတယ္ အရင္တေခါက္က အရွင္နဲ႔စကားေျပာေနတယ္ဆိုေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ သာမန္လူေတြထက္ ပိုသိေလာက္တယ္
"အကိုမုယီ
"?
"အရွင့္အေၾကာင္းကၽြန္ေတာ့ကိုေျပာျပပါလား
"မင္းႀကီး? ေအာ္ ဘာလည္း ကိုယ္နဲ႔ယူမယ့္လူဆိုေတာ့သိခ်င္တယ္ေပါ့
"ဟိုေလ ထားပါေတာ့
"ရပါတယ္ အကိုဘယ္ကစေျပာေပးရမလည္း သူ႔ရဲ႕ေကာင္းခ်က္လား မေကာင္းတဲ့အခ်က္လား
"၂ခုစလံုး
"အဲ့ဆို မေကာင္းတာစေျပာမယ္ သူကလိုခ်င္တာကိုမရရေအာင္ယူတက္တယ္
"(သိတယ္ ကၽြန္ေတာ့ကိုေတာင္ အဲ့လိုယူတာ)
"သူက စိတ္တိုရင္ ဘာမဟုတ္တာေလးနဲ႔လည္းလူသတ္ရဲတယ္
"(အဟင့္ေၾကာက္စရာႀကီး)
"သူရဲ႕ အေနာက္ေဆာင္က လူမ်ားတယ္
YOU ARE READING
အတိုင္းထက္အလြန္(အတိုင်းထက်အလွန်)
Historical Fictionအစထဲကေပးဆပ္ဖို႔သိသိနဲ႔လာခဲ့တာပဲေလ ဘာေတြေမွ်ာ္လင့္ရမွာလည္း #ရန္ဝူရွင္း ကိုယ္ေတာ့ႏွလံုးသားထဲဘာလို႔ဝင္မၾကည့္ရတာလည္း ရွင္းရယ္ #မင္ေက်ာက္ရိ Unicode အစထဲကပေးဆပ်ဖို့သိသိနဲ့လာခဲ့တာပဲလေ ဘာတွေမျှော်လင့်ရမှာလည်း #ရန်ဝူရှင်း ကိုယ်တော့နှလုံးသားထဲဘာလို့ဝင်မကြည့်ရ...
