Zawgyi
အရွင္နဲ႔ နန္းေတာ္ထဲမွာ အတူေနျဖစ္တာ ဒီေန႔နဲ႔ဆို ၃လေက်ာ္ၿပီ
အရွင္က အရမ္းဂ႐ုစိုက္တယ္ ကၽြန္ေတာ့ကို မုယီနဲ႔ က်ိဳးဟန္စီမွာ သိသင့္တာ သင္ထိုက္တာေတြ သင္ခိုင္းေပမယ့္ အရွင္က အားရင္အားသလို ေလ့က်င့္ေပးတယ္
ဒီ၃လေက်ာ္အတြင္း အိမ္ကလူေတြနဲ႔ေတာင္အဆက္အသြယ္မရွိခဲ့ဘူး အရွင့္အနားမွာပဲ ေနရင္း အခ်ိန္ဘယ္လိုကုန္လို႔ကုန္မွန္းမသိျဖစ္သြားတယ္
မနက္ဆို အတူတူႏိုးထ ထမင္းအတူတူစား ၿပီးရင္ ၂ေယာက္စလံုးလုပ္စရာရွိတာလုပ္ ေန႔လည္စာအတူတူစားတယ္ အရွင္က မနက္ပိုင္းညီလာခံရွိတဲ့ေန႔ဆို ေန႔လည္စားခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ တခ်ိဳ႕ တိုင္းျပည္ေရးေတြ ေဆြးေႏြးတယ္ ညဆို အတူတူစားတယ္ တေနကုန္လုပ္တဲ့ဟာေတြေျပာျပတယ္ ၿပီးရင္အိပ္တယ္
ထူးထူးျခားျခားဘာမွမရွိေပမယ့္ အတူတူေနတာၾကာလာေတာ့ ပိုၿပီး ခ်စ္မိလာတယ္
____________________________________
"တေယာက္ေယာက္ရွိလား?
ေဘးဘီကိုၾကည့္ေတာ့လည္းအမဲ ေအာက္မွာ နင္းထားတာ ၾကမ္းျပင္ေကာဟုတ္ရဲ႕လားမသိ
အသံဆိုလို႔ ကုိယ္ေအာ္လိုက္တဲ့ တသံထဲသာၾကားရတယ္"(ငါဘယ္ေရာက္ေနတာလည္း)
အဆံုးမေတြ႕ရတဲ့လမ္း ကုိတေယာက္ထဲေလ်ာက္ရင္း တံခါးတခုကုိ ေတြ႕တာေၾကာင့္ တံခါစီအေျပးသြားကာ ဖြင႕္လိုက္တယ္ ဘာမွမလုပ္ရပဲ အမဲထဲေလ်ာက္သြားေနတာထက္စာရင္ ဒီလိုလုပ္လိုက္တာပိုေကာင္းမယ္ထင္လို႔
တံခါးရဲ႕အေနာက္ဖက္ဟာ အျဖဴေရာင္ႀကီးပဲ ဝင္လိုက္ေတာ့မွ နန္းေဆာင္လို႔ေခၚရမလာ တိုင္လံုးေတြသာရွိၿပီး အမိုးမရွိ ေဘးပတ္လည္ဟာလည္းတိမ္ေတြ
"ငါေသသြားတာလား ဒါနတ္ျပည္လား ဒါေပမယ့္လူတေယာက္မွမရွိပါလား
နည္းနည္းေလ်ာက္ေတာ့အေဆာင္တခုေပၚလာတယ္
"ဒီအေဆာင္က ဘာလို႔ငါေတြ႕ဖူးတာပါလိမ့္ ေနဦး ဒါအရွင့္အေဆာင္မဟုတ္ဘူးလား
YOU ARE READING
အတိုင္းထက္အလြန္(အတိုင်းထက်အလွန်)
Historical Fictionအစထဲကေပးဆပ္ဖို႔သိသိနဲ႔လာခဲ့တာပဲေလ ဘာေတြေမွ်ာ္လင့္ရမွာလည္း #ရန္ဝူရွင္း ကိုယ္ေတာ့ႏွလံုးသားထဲဘာလို႔ဝင္မၾကည့္ရတာလည္း ရွင္းရယ္ #မင္ေက်ာက္ရိ Unicode အစထဲကပေးဆပ်ဖို့သိသိနဲ့လာခဲ့တာပဲလေ ဘာတွေမျှော်လင့်ရမှာလည်း #ရန်ဝူရှင်း ကိုယ်တော့နှလုံးသားထဲဘာလို့ဝင်မကြည့်ရ...