Ungentleman

Chapter 38

Happy 9K reads mga daes)

"M-marco?"
Uutal-utal na ani ng dalaga.

"What?"
Nakataas ang kilay nitong tingin sa dalaga. Kasalukuyan silang umuupo sa hammock. Nasa harapan nito ang kulay kahel na kalangitan.

"Wala lang."
Nakangising ani ng dalaga habang tinitingnan ang magkahinang nilang mga kamay. Marco smiled at her.

"Such a tease."
Ani nito. Agad na napahawak ng mahigpit ang dalaga ng biglang hinila siya ng binata at naka dapa siya sa itaas nito. Magsasalita pa sana siya ng haplosin ng binata ang mukha niya at hinawi ang buhok na nakatabing.

"You're so beautiful baby."
Mahinang anas nito. She closed her eyes and feel the touch of his calloused hands.
Napangiti siya at tinitigan ang binata na puno ng pagmamahal. She gives him a peck on the lips and rest her head on his chest.

"Can you sing for me?"
Malambing na aniya. Malambing na hinahaplos ng binata ang buhok niya.

"I don't know how."
Marco grunted.

"May kasalanan ka kaya sakin kanina. Iniinis mo yata ako kasama ang Natashang yun eh. Sige na bumawi ka naman."

Reklamo ng dalaga at nag pout na tiningnan ang binata. Marco sighed and caressed her hair again.

"I don't want the world to see me, kuz I don't think that they'd understand. When everything seems to be broken. I just want you to know who I am. "

Akala ng dalaga ay hindi talaga kakanta ang binata. Hindi naman kasi ito mahilig sa kung ano. It flatters her more and feel so loved and important.

"I'm like a statue stuck staring right at you, got me frozen in my track so amazed how you take me back each and everytime our love collapsed. Statue stuck right at you girl, so when i'm lost for words everytime I disappoint you it's just coz I can't believe that you're so beautiful don't wanna lose you, no."

Parang sinasabi ng kanta sa kaniya ang nararamdaman nito kahit iba-iba ang kanta puro chorus lang pero parang sinasadya ng binata.

"If you go, I go If you stay, I stay when you cry i'll try to pit a smile on your face. If you fall we fall I will hear you call always know that baby I am yours and your mine, mine,mine we're match made in heaven."

Napangiti ng matamis ang dalaga at niyakap ng mahigpit ang dalaga. Hindi kagandahan ang boses ng binata pero napakasarap pakinggan. Ito na yata ang gusto niyang mga kantang habang buhay niyang pakikinggan.

"A hundred and five is the number that comes to my head when I think all the years I wanna be with you wake up in the morning with you in my bed thats precisely what I plan to do"

Tumigil ang binata at hinawakan ang baba niya. She lifts her head slowly and smiled at him.

"I'll say will you marry me?
I swear that I mean it "
Patuloy nito sa pagkanta. Huminto ito at tumingin sa kaniya. Napaka seryoso nito.

"Ano? Tapusin mo na."
Nakangiting ani ng dalaga habang tinitingala siya.

"I'll say will you marry me?"
Ani nito at may kinuha sa bulsa at kinuha ang kamay niya. Nagugulohan pa siya bago napagtanto ang nangyayari. She froze and looked at the ring inserted on her finger. Kumunot ang noo niya.

"I didn't say yes."
Naiiyak na aniya habang nakatingin sa singsing na gold. Sa hitsura palang nito ay halatang sobra-sobra ang presyo.

"I don't care. I don't expect rejection. I'm certain that you'll say yes. But, even if you'll say no, you won't have a choice but to say yes. "

Seryosong ani ng binata. A tear escaped her eyes. Agad na pinahiran ito ng binata.

"Shhh, don't cry baby. I'll take care of you. I promise."

Pag-aalo ng binata. Mas lalo pang napahagulhol ang dalaga.

"Ano bang nagawa ko at na deserve ko ang isang tulad mo?"
Umiiyak na aniya. Agad na napatawa ang binata at hinaplos ang buhok niya.

"You're more than deserving baby. We both do. I love you and that is all that matters. I can't wait to finally announced to everyone that I already own my love, my life."

Puno ng pagmamahal na ani ng binata. He wiped her tears dry and laughed.

"Nagmumukha ka nang parrot. Stop crying."
Natatawang ani ng binata. Agad na pinahid ng dalaga ang mukha niya at inis na hinampas ang binata sa kamay.

"Ang sama mo talagang hayop ka. Hindi pa ako nagy-yes baka akala mo diyan."
Inis na gagad ng dalaga. He chuckled.

"Kung hindi ka madadaan sa santong dasalan idadaan kita sa santong paspasan kung ayaw pa rin ikukulong nalang kita."

Natatawang ani ng binata. Akmang aalis ang dalaga ng hapitin siya ng binata at walang pasabing siniil ng halik.

"I love you. I really do."
Puno ng pagmamahal na ani ng binata habang magkadikit ang kanilang noo. Nanatiling nakapikit si Marija.

"I love you too."

Sagot niya na puno ng pagmamahal.
Marco hugged her and kissed her temple.

Tbc
Zerenette