33: Eight

9.1K 210 32
                                    

A U B R E Y

¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.

A U B R E Y

FROM: Dad
We have to talk.

Kakauwi ko lang mula sa ospital at dumaan lang ako sandali sa condo para maligo at magbihis. Maayos pa naman ang pakiramdam ko kanina bago ko binisita si Justin, kaya hindi ko alam kung bakit bigla na lang sumama ang timpla ko.

TO: Dad
I can't, Dad. Sorry.
I have to go back to the hospital.
Talk to you later.

I made sure to reply to my father's text before I went to take a shower. Gaya ko kasi ay may tendency rin siya na mag-overthink lalo na kung matagal akong mag-reply o kaya ay hindi sumasagot sa tawag.

Taking a shower usually relaxes me, but as soon as I stepped in the bathroom and the hot water hit my skin, my mind started wandering back to Justin.

When I visited him earlier and brought him lunch, he accidentally called me "baby" and tried to cover it up by fake coughing.

But I heard it. Loud and clear.

I kept replaying it in my head, and I instantly knew I was right.

Right from the start, I already had a feeling that Justin wasn't being entirely truthful about his condition. We are not characters in a Wattpad story for him to get amnesia. And according to statistics, the chances of amnesia in males is 1%.

Ano siya, gold?

I know he's pretending to have forgotten me. I know he's faking it with Pat. I know everything he's said and done the past few days is nothing but show.

I just really don't understand why.

Anong dahilan bakit nagpapanggap siya? Kung may problema, bakit hindi niya harapang sabihin sa akin? Bakit kailangan niyang maglihim? Bakit kailangan niyang magsinungaling?

Pero ang pinakamalaking tanong sa isip ko ay kung ano bang dapat kong gawin para maayos ko ang relasyon namin at bumalik na kami sa dati.

Bago lumabas ng banyo ay nahagip ng mata ko ang tatlong kulay asul na plastik na nasa cabinet sa ibabaw ng lababo. Ilang linggo na akong nakatira dito sa condo pero hindi ko pa rin nababawasan 'yong mga napkin na binili namin ni Mommy no'ng sinamahan niya akong mag-grocery para sa paglipat ko.

My brain instantly started calculating. Regular ang period ko, at never akong na-delay.

Hindi kaya . . . ?

I put on a robe before getting out of the shower, still drowning in thoughts. Nagulat naman ako nang makitang nakaupo na sa sofa ang tatay ko at mukhang kanina pa nando'n at naghihintay sa akin.

"D-Dad?" I asked in surprise. "What are you doing here?" I walked over to him and gave him a quick hug.

"We really have to talk, Aubrey," he said sternly, looking meaningfully at me.

Pursuing Pat (Dawson University Series #1)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora