(Zawgyi)
"ဟုတ္ၿပီေလ..အဲ့တာဆို~~"
"...ေနပါေစေတာ့"
"အင္?.."
ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိသလို ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို ဝမ္ရိေပၚကျပံဳးျပလိုက္တယ္။ သူအဆင္သင့္မျဖစ္ေသးဘူး...
ဘာေၾကာင့္အဆင္သင့္ျဖစ္ေနဖို႔ လိုအပ္မွန္းလည္း ရိေပၚမသိဘူး။
အခုမဟုတ္ေသးဘူး အရမ္းေစာေနတယ္လို႔ သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္ေျပာေနမိတာ....
သူ႔မသိစိတ္က ယူရီ႕ကို သာမန္ကာလ်ွံကာေက်ာ္သြားလိုက္ဖို႔ ျငင္းဆန္ေနတယ္။
"ကြၽန္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ရဦးမွာ..ျပန္ၾကမယ္"
ေ႐ွာင္းက်န္႔က ဝမ္ရိေပၚရဲ႕ဆံပင္ပြပြကို ထပ္ဖြၿပီးရယ္တယ္။
ကေလးလို အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာေနတဲ့ ဝမ္ရိေပၚကို သူသိပ္ခ်စ္တာပါပဲ။
..........................................
မနက္ခင္းဟာ မိုးသံတေျဖာက္ေျဖာက္နဲ႔စတင္တယ္။
"အိုေခ!"
ေနာက္ဆံုးက်န္ေနတဲ့ေနရာေလးကို လက္စသတ္အေရာင္ျခယ္ၿပီး သူ အသက္ျပင္းျပင္း႐ွဴသြင္းလိုက္တယ္။
အခ်ိန္အၾကာႀကီးထမ္းပိုးထားရတဲ့ ေလးေလးလံလံအရာျကီးကို ပစ္ခ်လိုက္ရသလိုပဲ..
မနက္၆နာရီ...
အိပ္ခန္းတံခါးကိုဖြင့္ေတာ့ လစ္လပ္ေနတဲ့ကုတင္ေပၚမွာ ျပန္႔က်ဲေနတဲ့အဝတ္အစားေတြ။ ရိေပၚ တစ္ခုခ်င္းေကာက္ၿပီး ေဘးကျခင္းေတာင္းထဲကို စုျပံဳထည့္လိုက္တယ္။
မ်က္လံုးေလးမွိတ္လိုက္တာနဲ႔ တန္းခနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားေလာက္ေအာင္ ရိေပၚက ပင္ပန္းေနတာ။
က်န္႔ေကာ ခရီးသြားတာ ၂ရက္႐ွိၿပီ။
အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္းမသိ။
ေနာက္တစ္ေခါက္ တစ္ေရးႏိုးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ေခါင္းတစ္ခုလံုးက စူးစူးဝါးဝါးထိုးကိုက္ေနတယ္... လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ခပ္တင္းတင္းဖိႏွိပ္ထားတာေတာင္ မသက္သာတဲ့အဆံုးမွာ မ်က္လံုးေတြျပန္မွိတ္ၿပီး ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထပ္အိပ္ေနလိုက္တယ္။
Phone Ring......
"ဟဲလို"
"စားၿပီးၿပီလား ေဘဘီ?"
အသံခ်ိဳခ်ိဳက နားထဲကို စိမ့္ဝင္သြားတယ္။
"မစားရေသးဘူး"
YOU ARE READING
Crazy Something (Completed)
Fanfiction▶just pieces of pain◀ (Wang Yibo * Xiao Zhan)
