Crazy Something (Completed)

part 29

(Zawgyi)

အိပ္ခန္းရဲ႕အစြန္ဆုံးမွန္ျပဴတင္းေပါက္တစ္ဖက္က ခပ္ဟဟပြင့္ေနတယ္။ တသြဲ႕သြဲ႕တိုက္ေနတဲ့ ေလေျပေအးမွာ မနက္ခင္းရဲ႕ျမဴႏွင္းေတြ ပါေကာင္းပါနိုင္ပါလိမ့္မယ္။ စိမ့္ေနေအာင္ခ်မ္းေပမဲ့ တံခါးထပိတ္ဖို႔စိတ္မပါဘူး။ လမ္းမီးေတြမမွိန္ေသးတဲ့ တိုက်ိဳၿမိဳ႕လယ္ေခါင္က ေဝလီေဝလင္းမွာပဲ သက္ဝင္လႈပ္ရွားစျပဳေနၿပီ။

beanieအနက္ေရာင္ကို နား႐ြက္ေတြလုံတဲ့အထိ ခပ္စိုက္စိုက္ဆြဲခ်ၿပီး hoodieေခါင္းစြပ္ကို အေပၚကထပ္အုပ္လိုက္မွ နည္းနည္းပိုေနြးေထြးသြားတယ္။ မနက္ငါးနာရီက လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ဖို႔ေစာေနေသးေပမဲ့ ထပ္အိပ္ဖို႔မျဖစ္နိုင္ေတာ့တဲ့မ်က္လုံးေတြက အိပ္ယာေပၚကဆြဲခ်ေနၾကၿပီ။

၅နာရီ ၁၆ မိနစ္..

"ခြန္းခြန္း.. ခြန္းခြန္း.."

"ဟင္?"

ေစာင္ၿခဳံထဲက ပိုးတုံးလုံးမေလးက လြန႔္လူးၿပီးနိုးလာတယ္။
မ်က္လုံးေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕စုံဖိပြတ္ၿပီး အိပ္မႈန္စုံမႊားထလာပုံက သနားစရာေလးရယ္။

"ဟိုဘက္လမ္းက ပဲေပါင္မုန႔္စားဦးမွာလား?"

"အင္း"

"အင္း...ျပန္အိပ္ေတာ့"

ေက်ာျပင္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးကို လက္ဝါးနဲ႕ ႏွစ္ခ်က္သုံးခ်က္ဖြဖြပုတ္ေပး႐ုံနဲ႕ ၿငိမ္ၿပီးျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
သူ ဘယ္ေတာ့မွျပန္မရနိုင္ေတာမဲ့(ျပန္ရဖို႔မေသခ်ာတဲ့) ၿငိမ္းခ်မ္းမႈတစ္မ်ိဳးပါပဲ။ ၁၃ႏွစ္အ႐ြယ္တုန္းကေတာ့ သူလည္းဒီလိုႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးမယ္ထင္ပါတယ္။

အိမ္တံခါးကို အသံမျမည္ေအာင္ပိတ္ၿပီးတာနဲ႕ အကာအကြယ္မဲ့ေနတဲ့မ်က္ႏွာတစ္ဝိုက္ကို ေလထုေအးေအးကတိုးဝင္လာတယ္။
လမ္းေဘးဝဲယာက သစ္ပင္ေတြမွာ မာက်ဴရီမီးေတြတဖ်က္ဖ်က္လင္းေနတုန္းပဲ။ လမ္းမေပၚမွာ လူသြားလူလာအနည္းအက်ဥ္းကလြဲရင္ ရႈတ္ယွက္ခတ္ေနတဲ့ကားေတြ ဆူညံေနတဲ့အသံေတြ မရွိေသးဘူး။