Crazy Something (Completed)

part 16

(Zawgyi)

ေ႐ွာင္းက်န္႔ ဒီအိမ္ကိုမေရာက္ျဖစ္တာ သံုးရက္ေလာက္ပဲ႐ွိဦးမယ္။
အေပၚထပ္ျပဴတင္းတံခါးေတြကိုပိတ္ကားထားတဲ့ လိုက္ကာအျဖဴေရာင္ေတြကို အျပင္ကလွမ္းျမင္ေနရတယ္။ အရင္ကဒီေနရာေတြမွာ ဘာအကာအကြယ္မွ႐ွိမေနဘူး.... ပ်င္းပ်င္း႐ွိတဲ့အခါ ျပဴတင္းေပါက္ေဘးမွာရပ္ျပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကိုတေမ့တေမာေငးခဲ့ၾကဖူးတာကို သတိရတယ္။

"ျပန္မွာလား"

အိမ္အဝင္မွာ ဝမ္ရိေပၚရဲ႕အသံက တိုတိုျပတ္ျပတ္ထြက္လာတယ္။
စိတ္ေကာက္မေျပေသးေပမဲ့ စကားေျပာခ်င္ေနတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕အသံနဲ႔တူတယ္။

"မသိေသးဘူး"

ဖိနပ္ေတြကို ျဖစ္သလိုကန္ခြၽတ္ၿပီး အိမ္စီးဖိနပ္အပါးေလးကို ေျပာင္းဝတ္ေနတယ္။ တည္တင္းေနတဲ့မ်က္ႏွာက ေ႐ွာင္းက်န္႔ဘက္ကို တစ္ခ်က္မွလွည့္ၾကည့္မလာဘူး။

"မသိေသးဘူးဆိုရင္လည္း ျပန္လိုက္ေတာ့!"

"တကယ္ ျပန္ေစခ်င္ေနတာလား?"

ေ႐ွာင္းက်န္႔က သေဘာတက်ရယ္ျပီး ရိေပၚသြားတဲ့ေနာက္ကို ကပ္လိုက္​ေနတယ္။ စိတ္မၾကည္မလင္ျဖစ္ေနတာမို႔ အကဲဆတ္ေနပံုက တကယ္ကို အသည္းယားစရာ။

"ခင္ဗ်ားက မေနခ်င္တာပါ"

"........."

ေရခဲေသတၱာထဲကေရဗူးကိုထုတ္ယူၿပီး အေပၚထပ္ကိုတက္သြားတဲ့ ေျခလွမ္းသြက္သြက္ေတြကိုၾကည့္ရင္း ေ႐ွာင္းက်န္႔သက္ျပင္းခ်မိတယ္။
တစ္နွစ္ေက်ာ္ဆိုတဲ့ကာလမွာ ဝမ္ရိေပၚရဲ႕စရိုက္ကို ေ႐ွာင္းက်န္႔ ​ေနာေက်ၿပီးသား ျဖစ္ေနျပီ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဝမ္ရိေပၚရဲ႕စိတ္အေျခအေနကိုလိုက္ၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖ႐ွင္ဖို႔နည္းလမ္းေတြကို အခ်ိန္ကသင္ေပးသြားတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။

တမင္တကာ ပမာမခန္႔လုပ္ျပေနမွန္းသိေနတာမို႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔ျပံဳးရင္း ဝမ္ရိေပၚေနာက္ကို ထပ္လိုက္ရတယ္။

ေဒါက္ ေဒါက္!

ေစ့ထားတဲ့အခန္းတံခါးကို ဖြဖြေခါက္ေတာ့ ဘာအသံမွမၾကားရ။
စကၠန္႔အနည္းငယ္ေလာက္ေစာင့္ၿပီး တံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုက ထိလုနီးပါးျဖစ္သြားတယ္။ အသံမေပးဘာမေပးနဲ႔ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက တံခါးနားေရာက္ေနမွန္းမသိ...
႐ုတ္တရက္မို႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔အ႐ွိန္ထိန္းဖို႔ မနည္းႀကိဳးစားလိုက္ရတယ္။