(Zawgyi)
"ေတာ္ေတာ့...လူေတြၾကည့္ေနတယ္ေလ"
ေ႐ွာင္းက်န္႔က ႏွစ္ေယာက္စလံုးကိုေဝ့ၾကည့္ၿပီး အသံႀကိတ္ႀကိတ္နဲ႔ သတိေပးသလိုေျပာတယ္။
"ေစာရီး..ဝမ္ရိေပၚ...တို႔လူႀကီးမဆန္သလိုျဖစ္သြားတယ္"
"......."
လြယ္လြယ္ကူကူထြက္လာတဲ့စကားေတြမွာ စိတ္ရင္းပါသလား၊မပါသလား ဝမ္ရိေပၚစိတ္မဝင္စားဘူး။
ေ႐ွာင္းက်န္႔မ်က္ႏွာေၾကာင့္ ေျပရာေျပေၾကာင္းေျပာတယ္လို႔ပဲသူယံုတယ္။ သူ ႏႈတ္ဆိတ္ေနမိတယ္။
ျပန္ၿပီးေတာင္းပန္ခ်င္စိတ္မ႐ွိ...
ေဒါသကလည္း အလံုးစံုေျပေလ်ာ့မသြားေသး။
"ရိေပၚ..."
ေ႐ွာင္းက်န္႔အသံက ဖိအားတစ္ခုနဲ႔..
မ်က္ႏွာက ခပ္တည္တည္။
ဝမ္ရိေပၚ မေက်မနပ္အၾကည့္လႊဲမိတယ္။
"ဘာကိုလဲ.. ကြၽန္ေတာ္ဘာမွားေနလို႔လဲ?"
"မွားတာမမွားတာထက္...႐ိုင္းစိုင္းမႈအတြက္ ေတာင္းပန္ရမယ္ေလ ေဘဘီရယ္"
တင္းမာေနတဲ့အသံက ခ်က္ခ်င္းေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားတယ္။
မ်က္ဝန္းေတြက ႏူးညံ့လာတယ္။
ဝမ္ရိေပၚ ရင္ထဲမွာေႏြးခနဲ...
သို႔သည့္တိုင္ ခ်က္ခ်င္းေျပေလ်ာ့ေတာင္းပန္ဖို႔ရာ သူ႔မာနထုထည္က လက္မခံႏိုင္။
"ဒါေပမယ့္~~"
"ရပါတယ္...ငါနားလည္တယ္.. သူ႔ကိုအတင္းဖိအားမေပးပါနဲ႔"
"ငါပဲ ၾကားထဲကေတာင္းပန္ပါတယ္..."
"ရပါတယ္ဟာ"
ယူရီက ခပ္ပါးပါးျပံဳးျပတယ္။
ဝမ္ရိေပၚ သက္ျပင္းခ်မိတယ္...
စိတ္ပ်က္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူကသာ ကေလးဆန္သူ၊ နားလည္မႈနည္းပါးသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဒီျပႆနာကိုအဆံုးသတ္လိုက္ရတယ္။
"ကြၽန္ေတာ္ သြားေတာ့မယ္"
ေျပာရင္းဆိုရင္း ထြက္သြားဖို႔ျပင္ေနတဲ့ ဝမ္ရိေပၚရဲ႕လက္ကို ေ႐ွာင္းက်န္႔ဖမ္းဆြဲထားလိုက္တယ္။ သူ႔အသားကိုမထိနဲ႔ လို႔သေဘာသက္ေရာက္တဲ့ မႈန္ေတေတအၾကည့္ေတြ။
စိတ္ထဲကမပါမွန္း သိေနတာမို႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔အားထည့္ၿပီး ပိုဖ်စ္ညႇစ္လိုက္မိတယ္။
YOU ARE READING
Crazy Something (Completed)
Fanfiction▶just pieces of pain◀ (Wang Yibo * Xiao Zhan)
