"အာ ဒီအဝတ်တွေတော့!"
မနက်မိုးလင်းလို့ အိပ်ရာထပါပြီ ဆိုတည်းက တစ်ခုပြီး တစ်ခုဖြစ်နေသောလရောင်
နီရဲနေသောမျက်နှာလေးဟာလည်း နဲနဲမှအရောင်မလျော့သေးပေ။
ပိုဆိုးသည်က သူလုပ်သမျှကို ကုတင်ပေါ်ကနေထိုင်ကြည့်ကာရယ်နေသော နေယံ့ကြောင့်ပင်။
"ဦးနေယံထက်!"
"ဗျာ"
"ဒီနေ့ရယ်လို့ပြီးအုံးမှာလား။ ကလေးတွေကစိတ်ဆိုးနေပြီတဲ့နော်"
သူမနိုင်ရင် ထိုသို့ပင် ကလေးတွေက ဆိုပြီးအစချီကာကိုင်ပေါက်တက်သေးတာ။
"ဟားဟား ဟုတ်လား! မှန်းစမ်းကြည့်ရအောင်ဘယ်လောက်တောင်စိတ်ဆိုးနေလဲဆိုတာ"
နေယံကရယ်ကာ ပြောပြောဆိုဆိုနှင့်ပင် ဗိုက်ပူပူနားကပ်ပြီး ဒူးထောက်ထိုင်လျက်လရောင်၏ ဗိုက်သေးသေးလေးကိုပွတ်လေသည်။
"ကလေးလေးတွေကဖေ့ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလားဟုတ်လား"
"အင်းတဲ့ "
"ဟမ်!"
"ကလေးတွေအစားဖြေပေးတာ"
"ဟားဟား"
သူ့ဗိုက်နားကပ်ကာစကားတွေပြောနေသော နေယံ့ကို ဆူဆူပုတ်ပုတ်လေးကြည့်လျှက်ဖြေသောလရောင်။
နေယံကလရောင်အားမော့ကြည့်ကာ ရယ်လျှက် ဗိုက်လုံးလုံးလေးကိုထပ်ပွတ်လိုက်ပြီး
"ဘာလဲ? ဪ မဟုတ်ဘူးလား! ကလေးလေးတွေစိတ်ဆိုးတာမဟုတ်ဘဲ ပါးပါးကဆိုးနေတာလား"
"ဟုတ်လား! အာ့ဆိုတကယ်စိတ်ဆိုးတာပါးပါးလား?ဪ"
ဗိုက်ကိုပွတ်ပြီးစကားတွေပြောလိုက် နားနားကပ်ကာနားထောင်လိုက်လုပ်နေသောနေယံ
"ကဲပေါက်စကြားလား? ကလေးတွေကစိတ်မဆိုးဘူးတဲ့!ဟားဟား"
သူ့ဘာသာမေး သူ့ဘာသာဖြေကာ သဘောတကျရယ်လျက် မော့ကြည့်လာတော့ သူ့အားငုံ့ကာပြုံးလျှက်စူးစိုက်ကြည့်နေသော မျက်ဝန်းလေးတွေနှင့်အကြည့်ခြင်းဆုံလေသည်။
YOU ARE READING
💓ချစ်ရပါသောရှပ်ပြာလေး💓 (Completed)
Romanceမတော်တဆ၁ခုကြောင့်တာဝန်ယူမူဖြစ်လာသောအခါ..အချစ်မပါဘဲလက်ထပ်လိုက်ရသောအခါ..ပျော်ရွှင်ရပါ့မလား...အချစ်စစ်ကိုရနိုင်ပါ့မလား....သူ့နှလုံးသားလေးထဲမှာကို့အတွက်နေရာလေး၁ခုရှိပါ့မလား မေတာ္တဆ၁ခုေၾကာင့္တာဝန္ယူမူျဖစ္လာေသာအခါ..အခ်စ္မပါဘဲလက္ထပ္လိုက္ရေသ...
