Imaginary You(Completed)

Chapter 10

ကံေကာင္းျခင္းေတြက တကယ္ကို ၾကာ႐ွည္ မတည္
ျမဲႏိုင္ဘူး ဆိုတဲ့စကားက ေ႐ွာင္းက်န္႔အတြက္ မွန္လြန္း
အားႀကီးေနတယ္။

ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕ ကံေကာင္းျခင္းနဲ႔ ကံဆိုးျခင္းၾကားမွာ
နံရံပါးပါးေလး တစ္ခ်ပ္သာ ျခားထားသည္ထင္ရဲ႕....
ကံဆိုးျခင္းက ဝင္လာလိုက္တာမ်ား အလြယ္တကူ။

ကံဆိုးျခင္းေတြ အစျပဳရာက မလွမ္းမကမ္းက ၾကားလိုက္ရတဲ့ အသံတစ္ခု။ အသံပိုင္႐ွင္ဆိုရင္ ပိုမွန္လိမ့္မယ္။ ​ေငြ႐ွင္းေကာင္တာကေန ၾကားေနရတဲ့အသံက ေ႐ွာင္းက်န္႔ဘဝမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ​ေမ့မရမယ့္ အက်ည္းတန္လြန္းတဲ့ အမွတ္တရေတြရဲ႕
ဖန္ဆင္း႐ွင္။

ဟင့္အင္း။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးမလား။ သူလူမွားတာပဲ ျဖစ္မယ္။ ဟုတ္တယ္။ လူမွားတာ။ ႏွစ္ေတြ ဒီေလာက္ေတာင္ ၾကာခဲ့ၿပီပဲ။ မ်က္ႏွာမျမင္ရဘဲ အသံနဲ႔တင္ ဒီလူလို႔ သတ္မွတ္လိုက္လို႔မွ မျဖစ္တာ။
မဟုတ္ဘူး...အဲ့လူမဟုတ္ဘူး။

လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္လို႔ ကိုက္ထားတဲ့ နႈတ္ခမ္းကလည္း ​ေပါက္ျပဲမတတ္။
ဘယ္လိုပဲ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ျငင္းေနပါေစ။ တကယ္ပဲ အဲ့ဒီလူျဖစ္ေနခဲ့ရင္ သူဘယ္လိုရင္ဆိုင္မလဲ။ဟင့္အင္း။ သူမစဥ္းစားရဲဘူး။ ဒီေလာက္ ႏွစ္ေတြၾကာေနၿပီပဲ။ သူလည္း သတိမရေလာက္ေတာ့ဘူး မလား။ ဟုတ္တယ္။ ျပီးၿပီသား ကိစၥေတြကို ျပန္မေတြးနဲ႔။ ျဖစ္မလာေသးတဲ့ကိစၥေတြကိုလည္း
​ေတြးပူမေနနဲ႔။ မင္းကအရင္က ​ေ႐ွာင္းက်န္႔
မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သတၱိ႐ွိစမ္းပါ။

ဒီေန႔ရဲ႕ အိမ္ျပန္လမ္းက ​ေ႐ွာင္းက်န္႔အတြက္ေတာ့
ေျခာက္ျခားဖြယ္။ အေနာက္က ၾကားေနရတဲ့ေျခသံေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး အိမ္ျမန္ျမန္ေရာက္ေရးသာ အာရံုစိုက္ေနေပမယ့္ ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ ​ေခြၽးေစးေတြပင္ ပ်ံေနခဲ့သည္။ သူအခုအခ်ိန္မွာ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်င္တာပဲ သိတယ္။ ဘာကိုမွ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔ သူ႔မွာ ခြန္အားမ႐ွိေသးဘူး။

အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ အခန္းထဲဝင္ၿပီး တံခါးကိုေလာ့ခ်
လိုက္တယ္။ ဝ႐ုန္းသုန္ကားဝင္လာတာေၾကာင့္ ပစၥည္းေတြကို ဝင္တိုက္မိသံေတြကို က်ိဳးခ်န္ၾကားသြားၿပီး
ေ႐ွာင္းက်န္႔အခန္းေ႐ွ႕ ​ေရာက္လာတယ္။